شاید دیگر برای بزرگسالان ننویسم/ ترجیح می‌دهم جایزه ادبی نگیرم!

فریبا کلهر در گفتگو با خبرنگار مهر درباره تازه‌ترین آثار در دست انتشار خود گفت: از مجموعه رمان‌های نوجوانان سابقم که ناشران قبلی امکان چاپ مجددشان را نداشتند دو رمان را با عناوین «کشور ده متری» و «افسانه پسرک» برای انتشار در نشر فریبا آماده کرده‌ام. 

او درباره فعالیتش در حوزه رمان بزرگسال گفت: به تازگی نگارش رمان قطوری را برای مخاطبان بزرگسال به پایان رسانده‌ام و مشغول بازنویسی آن هستم. این رمان داستان سه نسل را در بستری تاریخی روایت می کند. داستان این رمان از دوران مصدق شروع می‌شود و تا دوران معاصر ادامه پیدا می‌کند.

در رمان نویسی برای نوجوانان می‌توانم جریان‌ساز باشم

کلهر در ادامه گفت: دوست دارم دیگر روی رمان نوجوان متمرکز باشم. به نظر می‌رسد در کشور ما جای خالی رمان نوجوان بیشتر حس می‌شود و بستر مناسب تری نیز برای جریان سازی دارد. از سوی دیگر فکر می‌کنم من در رمان نویسی بزرگسالان شاید از حد یک نویسنده متوسط نتوانم بالاتر بروم اما در رمان نویسی برای نوجوانان می‌توانم جریان ساز باشم و نوآوری بیشتری داشته باشم.

این نویسنده در ادامه افزود: رمان نویسی برای بزرگسالان پروسه‌ای وقت گیر است و فکر می‌کنم اگر همان وقت را برای نوشتن رمان نوجوانانه صرف کنم، با توجه به سابقه‌ای که در این کار دارم بازدهی بیشتری خواهم داشت.

وی در پاسخ به سوالی در مورد رفت و بازگشت خود در دو نوع ادبی بزرگسال و نوجوانان نیز گفت: خودم هم نمی‌دانم چرا اینقدر رفت و برگشت دارم اما به طور طبیعی برای من تنها نوشتن مهم است و نه مساله دیگری.

در ادبیات به دنبال چیزی جز نوشتن نیستم

کلهر در پاسخ به این سوال که آیا انتشار این رمان بزرگسال به نوعی آخرین اثر او برای بزرگسالان خواهد بود یا خبر، تصریح کرد:  شاید بعد از این رمان دیگر خرفی برای گفتن به مخاطب بزرگسال نداشته باشم و سراغ رمان آنها هم نروم. من از اساس در ادبیات به دنبال چیزی جز نوشتن نیستم. نه جایزه می‌خواهم نه هیچ چیز دیگری. جایزه هایم را گرفته‌ام و هر اتفاقی که با دریافت آن‌ها می‌خواست برایم رخ دهد، دیگر رخ داده است. جایزه ادبی مشوق من در نوشتن نیست و ترجیحم این است که این روزها دیگران این جایزه‌ها را بگیرند.

به گفته کلهر شاید زمانی برایش مهم بوده که یک جایزه ادبی برای آثارش به دست بیاورد اما دیگر جوایز ادبی را مشوق فعالیت‌های خود نمی داند و به همین خاطر به تمامی جشنواره‌های ادبی اعلام کرده که آثار وی را مورد داوری قرار ندهد.

کلهر در همین زمینه گفت: من پانزده سال قبل باید نامزد دریافت یک جایزه ادبی مهم جهانی می‌شدم و شانس دریافتش را هم داشتم اما به هر شکل برخی در داخل این را نخواستند و من الان دیگر آن را هم نمی خواهم و نیازی به آن حس نمی کنم.