شهروند رشتی عشق را روی «میز مهربانی» تقسیم می‌کند

خبرگزاری مهر- گروه استان‌ها: همه چیز از چند جزوه دانشگاهی شروع شد. وقتی همکلاسی‌های «رامین صفاری» می‌خواستند در ازای جزوه‌هایی که وی برایشان تهیه کرده بود هدیه‌ای به او بدهند، رامین از دوستانش درخواست کرد تا به جای هدیه، چند عروسک برایش بخرند تا او بتواند عروسک‌ها را به مناسبت شب یلدا از طریق بهزیستی به دست کودکان بی‌سرپرست یا بد سرپرست برساند.

وقتی رامین عروسک‌ها را به اداره آورد و روی میزش گذاشت تا بعد از انجام کار‌هایش آن‌ها را به بهزیستی تحویل دهد، فکرش را هم نمی‌کرد که در عرض کمتر از چند ساعت میز کارش تبدیل به میز مهربانی شود و جایی برای تقسیم عشق و عاطفه برای کودکان سرزمینش.

برداشت اول/ میز مهربانی

از درب اداره آب و فاضلاب گیلان که وارد می‌شوی، از هرکس سراغ «رامین صفاری» را بگیری همه می‌شناسندش. آن هم نه به خاطر سابقه و شهرتی که دارد بلکه به خاطر مهربانی‌هایی که روی میزش تقسیم می‌کند.

کارمند اداره آب و فاضلاب گیلان است و دفتر کارش جایی جدای از ساختمان اصلی است که برای رسیدن به آن باید از معبری فلزی رد شوی.

از‌‌ همان لحظه که وارد اداره می‌شوم، شور و هیجانی را که رامین به واسطه میز مهربانی‌اش در اداره به وجود آورده را می‌توانم احساس کنم. با گذر از معبر فلزی، میزی پر از اسباب بازی، لباس و هر آنچه که ممکن است به درد یک کودک بخورد، روبرویم ظاهر می‌شود.

رامین سرگرم چیدن وسایل است و چند نفر از همکارانش در حال کمک کردن به او هستند. متوجه حضور ما که می‌شود خودم را معرفی می‌کنم و او با لبخندی که انگار قرار نیست هیچ‌گاه از لبانش محو شود، خوش آمد می‌گوید.

او که انگار میزبان مهمانی بزرگی است با حساسیتی خاص وسایلی که همکارانش یکی یکی می‌آورند را روی میز می‌چیند.

از رامین درباره میز مهربانی‌اش می‌پرسم و او به خبرنگار مهر می‌گوید: سال‌ها است که به واسطه تاسیس نخستین مرکز ترک اعتیاد در گیلان با خانواده‌هایی سرو کار دارم که با مشکل اعتیاد دست و پنجه نرم می‌کنند.

وی ادامه می‌دهد: خانواده‌هایی که به واسطه ابتلای یکی یا چند نفر از اعضای خانواده به اعتیاد، دچار مشکل هستند، لایه‌های پنهان زیادی دارند که شاید اگر بخواهیم درباره به هر کدامشان چیزی بنویسیم، صد‌ها جلد کتاب بتوانیم بنویسیم.

این شهروند رشتی می‌افزاید: در میان تمام معضلاتی که این خانواده‌ها با آن درگیر هستند، کودکانی که به واسطه ابتلای یکی یا هر دو والد خود بد سرپرست یا بی‌سرپرست می‌شوند، داستان غم انگیزی است که به این واسطه سرنوشت این فرشتگان معصوم دستخوش تغییراتی اساسی می‌شود.

صفاری می‌گوید: میز مهربانی ما جایی است که عشق به این کودکان روی آن تقسیم می‌شود و از این طریق می‌خواهیم بخش کوچکی از نیازهای کودکانی که چیزی از نامهربانی‌های زندگی سرشان نمی‌شود و حق زندگی کودکانه دارند را تامین کنیم.

برداشت دوم/ جزوه‌های مهربانی

اگرچه رامین کارمند اداره آب و فاضلاب است و در یکی از شاخه‌های مهندسی مدرک لیسانس خود را گرفته اما عشق او به روان‌شناسی باعث شده تا برای درجه کار‌شناسی ارشد، رشته روان‌شناسی بالینی را انتخاب کند.

از صفاری درباره جزوه‌هایی می‌پرسم که به قول خودش باعث چیده شدن میز مهربانی شده است و او توضیح می‌دهد: در عالم هم کلاسی بودن، یک سری جزوه برای دوستانم تهیه کردم که هرچند به شخصه چشم داشتی از آن‌ها نداشتم ولی همکلاسی‌هایم از روی لطف و مهربانی می‌خواستند به نحوی کار من را جبران کنند. به همین دلیل هزینه این جزوه‌ها را به من پرداخت کردند.

رامین ادامه می‌دهد: من از دوستان خواهش کردم که به جای هزینه جزوه‌ها، هر کدام که تمایل دارند عروسکی تهیه کنند و در ازای هزینه جزوه‌ها به من بدهند و به آن‌ها هم اعلام کردم که می‌خواهم این عروسک‌ها را به مناسبت شب یلدا به کودکان تحت حمایت بهزیستی بدهم.

بانی میز مهربانی می‌افزاید: دوستان که عروسک‌ها را تهیه کردند و به من دادند، من آن‌ها را به اداره آوردم و در اتاقم گذاشتم تا بعد از انجام کار‌هایم آن‌ها را به بهزیستی تحویل بدهم اما، در‌‌ همان چند ساعتی که روی میزم بودند برای همکارانم سوال برانگیز شدند و وقتی نیتم را برای آن‌ها توضیح دادم، خیلی‌ها اعلام آمادگی کردند که در چیدن میز مهربانی به من کمک کنند. تنها بعد از گذشت دو روز، روی میز جایی برای چیدن همه وسایل پیدا نمی‌شد و حالا مجبور شده‌ام خیلی از هدایا را گوشه‌ای بگذارم و تازه چند نفر دیگر از همکاران نیز خواهش کردند که مدت زمان جمع آوری این هدایا را بیشتر کنم تا آن‌ها هم بتوانند هدایایی تهیه کرده و برای مشارکت در این عمل خودجوش و خدا پسندانه بیاورند.

برداشت سوم/آرزویی برای تمام کودکان

صحبت‌هایم با بانی میز مهربانی تمام شده اما هنوز رفت و آمد همکاران او به دفترش تمام نشده و هر کس می‌خواهد به قدر وسعش سهمی در این کار خداپسندانه داشته باشد.

از صفاری درباره تداوم کارش می‌پرسم و اینکه آیا دوست دارد هر ساله و به مناسبت شب یلدا چنین میزی را بچیند و برای کمک به کودکان بد سرپرست یا بی‌سرپرست هدایایی جمع کند؟

اشک در چشمان او حلقه می‌زند و هرچند سعی می‌کند بغض خودش را فرو بخورد ولی با صدایی لرزان می‌گوید: اگر چه کارهایی از این دست یادمان می‌آورد که مهربانی و عشق و انسان دوستی هنوز هم زنده است ولی، دوست ندارم این کار را هر سال انجام دهم بلکه آرزو می‌کنم دیگر هیچ کودک بی‌سرپرست یا بد سرپرست یا حتی آدم نیازمندی در این شهر و کشور نباشد که ما بخواهیم برایشان میز مهربانی بچینیم یا دیوار مهربانی درست کنیم.

برداشت آخر/ هدیه شادی به دنیای کودکانه

میز مهربانی رامین صفاری خیلی‌ها را به وجد آورده و یکی از آن‌ها مدیرکل بهزیستی گیلان است. وی با تقدیر از عمل خداپسندانه این شهروند رشتی به خبرنگار مهر توضیح می‌دهد: در استان گیلان ۱۷ مرکز نگهداری کودکان بد سرپرست یا بی‌سرپرست فعالیت می‌کند که از این تعداد، ۹ مرکز در رشت و هفت مرکز دیگر در شهرستان‌های رودسر، انزلی و لاهیجان مشغول به فعالیت هستند.

محمد رضا پارسی ادامه می‌دهد: افزون بر ۲۵۰ کودک از سن شیرخوارگی تا ۱۸ سال در مراکز شبانه روزی تحت نظارت بهزیستی نگهداری می‌شوند.

وی با تاکید بر لزوم حفظ پیوند‌های خانوادگی و نگهداری از کودکان بی‌سرپرست در درون شبکه خانوادگی تصریح می‌کند: تعداد ۵۴۰ کودک نیز در شبکه خانوادگی تحت پوشش سازمان بهزیستی هستند که از طریق پرداخت مستمری ماهیانه به خانواده‌هایشان مورد حمایت قرار می‌گیرند.

پارسی خاطر نشان می‌کند: بی‌شک حرکت این شهروند رشتی که در راستای حمایت از این کودکان اقدام به چیدن میز مهربانی کرده است، شادی فراوانی را به دنیای کودکانه آن‌ها هدیه می‌کند.

خبرنگار: مریم قاضی‌زاده
عکس: حسین شمس نصرتی