ابن خلدون معرف برجسته تمدن و تفكر اسلامي است

به گزارش خبرگزاري مهر به نقل از خبرگزاري كويت(كونا)، همايش بين المللي " ابن خلدون؛ منشأ نوگرايي" با حضور انديشمنداني از كشورهاي عربي و غير عربي به منظور مناقشه و بحث راجع به تفكرات عبدالرحمان ابن خلدون صاحب كتاب مشهور " مقدمه" ديروز 13 مارس ( 22 اسفند) در تونس آغاز شد.

محمد العزيز بن عاشور وزير فرهنگ تونس اظهار داشت: ابن خلدون معرف تمدن در فرهنگ تونس و عرب و تفكرات انساني به شمار مي رود.

وي با اشاره به ششصدمين سالگرد درگذشت ابن خلدون تصريح كرد: ابن خلدون به تجدد و ابتكار با تكيه بر شيوه هاي علمي در تحليل تحولات جامعه شناسي بهره مي برد. وي در اين تحليلات با  استناد به ميانه روي و اعتدال در راستاي اصالت و مقتضيات زمان و تغييرات آن استفاده مي كند.

بن عاشور گفت: امروزه تفكرات ابن خلدون در شرق و غرب تأثير زيادي گذاشته است، زيرا تفكرات اصيل وي با مشكلات عصرش مرتبط بوده است.

وزير فرهنگ تونس افزود: از آنجا كه وي بخشي از زندگي اش را ميان قبائل و يا در پستهاي مختلفي چون وزير، مورخ و سياستمدار گذرانده است از اين رو با همه گروههاي اجتماعي و خصلتهاي آنها آگاه بوده است.

عبد الوهاب بوحديبه رئيس شوراي علوم و ادب و هنرهاي تونس ( بيت الحكمه) گفت: تكريم از شخصيت ابن خلدون، كتابهاي وي و جايگاهش در تونس بسيار مهم است، زيرا اهل علم و عقلاء از وي به عنوان شخصيت برجسته اي ياد مي كنند، نه براي آگاهي از گذشته بلكه به منظور ساخت جامعه امروز بر اساس امور مثبت و سازنده و توازن اجتماعي بر اساس تضمين كرامت و عزت انساني وي .

المنجي بوسنينه مدير كل سازمان تربيت و فرهنگ و علوم عربي( الكسو) گفت: ابن خلدون همه را اصلاح طلبي وتجدد عربي و اسلامي دعوت مي كرد و به بازگشت شيوه عقلاني كه تعامل با پديده هاي انساني را ميسر مي سازد، استناد مي كرد.

نماينده دبير كل سازمان تربيت و علوم وفرهنگ اسلامي( آيسيسكو) اظهار داشت: ابن خلدون تكميل كننده ارزشهاي تمدني و مضمونهاي تفكري است كه تأثير زيادي بر زندگي و جوانان با وجود اختلاف نسلها گذاشته است. 

در اين همايش 90 انديشمند و كارشناس عربي وغير عربي از كشورهاي تونس، مغرب، عربستان، سوريه، لبنان، بحرين، ايران، مصر، آلمان، كانادا، آمريكا، اسپانيا، ايتاليا و پرتغال از 13 تا 19 مارس ( 22 تا 28 اسفند) شركت مي كنند.

ابن خلدون كه در اصل از خانواده ‌اي اندولسي (اسپانيايي) و ثروتمند و نزديك به قدرت سياسي بود، سالياني پر تب و تاب را گذراند و در دربارهاي تونس، مراكش و مصر، به شغل ديواني و قضاوت پرداخت و بارها عزيز و محترم و به دفعات نيز مغضوب و مطرود و زنداني شد.

وي كه در كشورهاي ديار مغرب اسلامي  اقامت داشت، از سياست و قضاوت تجربه ‌اي گران اندوخت و اين تجربه را به دانش دايرة المعارفي گسترده خود در زمينه فلسفه، طبيعيات و علوم ديني گره زد و سرانجام به نوشتن تاريخ روي آورد.

كتاب "تاريخ" ابن خلدون مشهور به "العبر" با عنوان كامل آن "العبر و ديوان المبتدأ و الخبر، في ايام العرب و العجم و البربر و من عاصرهم من ذوي السطان الاكبر" (عبرت ها و ديوان مبتدا و خبر، درباره روزگار تازيان و ايرانيان و بربرها و قدرتهاي بزرگ معاصر آنها) نام دارد، اما اين كتاب بيشتر با "مقدمه" آن شهرت دارد.