میزان اهدای عضو در استان بوشهر ناچیز است

حسن حیدری در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اقدامات صورت گرفته برای توسعه خدمات بهداشتی و درمانی اظهار داشت: سال ۹۵ سال خوبی برای بهداشت و درمان شهرستان کنگان به ویژه در بخش اهدا عضو خواهد بود.

وی افزود: متاسفانه استان و شهرستان ما در بحث اهدا عضو اندکی عقب است و به طور مثال ما در سال گذشته فقط سه مورد اهدا عضو در استان داشته ایم و در مقابل ۴۸ موردی که نیازمند دریافت عضو بوده اند عدد بسیار ناچیزی است.

رئیس بیمارستان امام خمینی (ره) کنگان تصریح کرد: با توجه به اینکه مردم استان بوشهر از پیشگامان در عرصه شهادت و ایثار در مقابل متجاوزان بوده اند، لذا آمار سه نفر اهدا کننده عضو در طول یک سال بسیار کم، تکان دهنده و قابل تامل است.

حیدری خاطرنشان کرد: استان ما پتانسیل اهدا ۱۲۰ عضو در طول یک سال را دارد و ما باید این ظرفیت را به عمل و مرحله اجرا تبدیل کنیم.

وی گفت: نقش بیمارستان در این جریان فقط در مرحله آخر که همان انتقال عضو از فرد دچار مرگ مغزی به فرد نیازمند خواهد بود است و لذا تغییر نگرش خانواده هایی که قبل از این جریان باید متقاعد به اهدا عضو عزیزشان شوند بر عهده مدیران فرهنگی، سیاسی، اجرایی و مذهبی شهرستان است.

رئیس بیمارستان امام خمینی کنگان اظهار داشت: سعی داریم به همت والای مسئولین عالی رتبه شهرستانی بتوانیم به شکل موثر در این زمینه تحول ایجاد کنیم و اهدا عضو را به یک فرهنگ نیک و عمومی تبدیل کنیم.

حیدری ادامه داد: در زمینه ایجاد فرهنگ و انگیزه اهدا عضو باید مطالعه و برنامه ریزی دقیقی انجام داد و تیم هایی قوی برای اجرایی کردن این هدف والا تشکیل شود.

وی عنوان کرد: فردی که به هر دلیل مرگ مغزی می شود در صورت سالم بودن اندام های داخلی، می تواند ۸ عضو خود را اهدا کند که هر عضو می تواند نجات دهنده یک فرد از این جامعه باشد.

رئیس بیمارستان امام خمینی کنگان تاکید کرد: بنده معتقدم که اجر شهید و خانواده شهید نزد خداوند خیلی بالا است و زبان من از گفتن مقدار این اجر قاصر؛ ولی کسی که عضو وی در بدن چند هم نوع خود وارد می شود و زندگی مجدد به آن ها می بخشد، شاید اجر خانواده ایشان که موفق و راضی به این کار شده اند نیز کمتر از خانواده شهید نباشد.

حیدری خاطرنشان کرد: انسان وقتی عضو خود را اهدا می کند، قبل از هر شخص دیگری، خود را نجات داده است و در واقع زنده بودن اعضا همان زندگی است، ضمن اینکه زنده بودن نام و یاد آن فرد نیز خود به نوعی زنده بودن فرد اهدا کننده عضو است.

وی گفت: پیشنهاد می دهم کسانی که اعضایشان به همنوعانشان اهدا می شود، نامشان بر سردر، لوح، یادمانی یا چیزی شبیه این، حکاکی شود تا این موضوع به مرور جایگاه خود را به عنوان یک فرهنگ حسنه پیدا کند و نامشان در تاریخ شهرستان به شکلی شایسته و ماندگار ثبت شود.