به گزارش خبرنگار مهر، رضا کیانیان در نشست خبری نمایشگاه عکس «دچار آبی بیکران» که عصر سه‌شنبه ۱۲ بهمن ماه در محل گالری آرت سنتر برگزار شد در جمع خبرنگاران گفته هایش در سه محور برپایی نمایشگاه عکس و عکاس شدنش، مسئولیت اجتماعی و سرآمدی هنر ایران در جهان را به اشتراک گذاشت.
در ابتدای این نشست که با حضور وحید ملک مدیر گالری آرت سنتر برگزار می شد وی برپایی نمایشگاه عکس های کیانیان را در راستای هدف گالری در افزایش پتانسیل هنرهای تجسمی و هم افزایی حوزه های مختلف بیان کرد و کیانیان را فردی دانست که در درون خود این هم افزایی را در عرصه هنر دارد و بازیگری است که با ورودش به عرصه هنرهای تجسمی باعث این هم افزایی شده است.
رضا کیانیان در ابتدای صحبت با بیان اینکه از سوم دبیرستان با خرید یک دوربین از پول تو جیبی هایش به عکاسی علاقمند شد و از آن زمان دوربین را زمین نگذاشت درباره چرایی به نمایش گذاشتن عکس هایش طی ۱۰ سال اخیر گفت: من معتقدم هنر ذهن را آبستن و آدمی را مجبور می کند بزاید اما از آنجا که کسی نمی خواهد فرزند ناقص الخلقه ای به دنیا بیاید باید صبر کند تا زمانش برسد. مدت‌ها روی عکاسی از تنه درختان کار کرده بودم تا اینکه در آمریکا با دیدن تنه درخت اکالیپتوس که رنگین کمانی از رنگ ها بود دریچه جدیدی به رویم باز شد و گویی بعد از اینهمه مدت چیزی در درون طبیعت مرا به درون خود فرا می خواند.
مدت‌ها روی عکاسی از تنه درختان کار کرده بودم تا اینکه در آمریکا با دیدن تنه درخت اکالیپتوس که رنگین کمانی از رنگ ها بود دریچه جدیدی به رویم باز شد و گویی بعد از اینهمه مدت چیزی در درون طبیعت مرا به درون خود فرا می خوانددو نمایشگاه انفرادی و ۱۷ نمایشگاه گروهی
وی ادامه داد: من از این پوسته ها عکاسی کردم و عکس هایم را به چند عکاس مطرح نشان دادم و پرسیدم آیا باید نمایشگاه بگذارم و همه تایید کردند که باید این کار را بکنم. هر چند بعد از نمایشگاه گذاشتن عده دیگری گفتند من از شهرتم استفاده کردم تا عکس هایم را بفروشم اما شما مطمئن باشید یک کلکسیونر به خاطر شهرت از کسی اثر نمی خرد بلکه باید بداند کار آن فرد تداوم دارد. من تا به حال دو نمایشگاه انفرادی عکس داشتم و در نزدیک به ۱۷ نمایشگاه گروهی هم شرکت کردم.
کیانیان بیان کرد: یک بار به دوستانی که می گفتند چرا عکاسی می کنی گفتم من در هر فیلمی که بازی می کنم نزدیک به ۱۲۰ هزار فریم عکس است و اگر در ۵۰ هزار فریم آن حضور داشته باشم قاعدتا نور و کمپوزیسیون و ارتباط اجزای مختلف و مفهوم ارتباط را درک می کنم. چون اگر اینها را ندانم نمی توانم بازی کنم. یک بار هم خدا بیامرز کیارستمی در جمعی از اساتید عکاسی که می گفتند کیانیان هم که به خاطر شهرت عکس می گیرد گفت او شهرت سینمایی اش را از پس ۳۵ سال زحمت به دست آورده است. اینهمه سال کار کردن باعث می شود آدم دید و نگاهی پیدا کند. یکبار دیگر هم می گفت من فقط سه جایزه ام را به دیوار خانه ام زده ام. دو جایزه ای که از ژاپن گرفته ام و اساتید ذن آن را نوشته اند و چون اثر دست بود آنها را به دیوار زدم و یکی هم کارت عضویت در انجمن عکاسان که بدانند من هم عضو این انجمن هستم.
عده ای می گفتند از شهرتم برای فروش عکس هایم استفاده می کنم
این بازیگر با بیان اینکه او نیز این کارت عضویت را دریافته کرده است درباره نمایش آثارش در حراج های کریستیز، بانامز و حراج تهران نیز گفت: حراج تهران به نظرم یکی از موفق ترین حراج ها در تهران و منطقه است و امیدوارم یک روز سرآمد حراج در منطقه شود. من در ابتدا در این حراج چکش آن را هم می زدم چون دوست دارم در جاهای ناشناخته شیرجه بزنم و چکش زدن حراج که یک پرفورمنس است از آن دسته کارهاست. در سه دوره حراج هم آثار عکس من ارائه شد.
این عکاس ادامه داد: اول عده ای می گفتند چون خودش چکش می زند کارش را می فروشد و امسال که خودم اثر را چکش نزدم هم کارم خوشبختانه به قیمت خوبی فروش رفت. یک سال هم اثرم تا ۶۰ میلیون رسید اما خودم نگذاشتم قیمت بالاتر برود چون دوست ندارم قیمت کارم حبابی بالا برود. همیشه دوست داشتم اول جایزه دوم بازیگری را ببرم و بعد جایزه اول را چون مایلم ظرفیت در من ایجاد شود. خیلی از کلکسیونردارها آن دوره به من ایراد گرفتند که چرا نگذاشتم قیمت بالا برود اما معتقدم قیمت در حراج گاهی به شکل حبابی بالا می رود که ساز و کارهای خود را دارد و با فروش اثر در گالری فرق دارد. قیمت اثر در گالری واقعی تر است.
من در طبیعت به شکار می روم
کیانیان با بیان اینکه او عکاسی از طبیعت می کند و یکبار سعی کرده در استودیو عکاسی کند و موفقیت آمیز نبوده است، اظهار کرد: من در طبیعت شکار لحظه می کنم. به نظرم طبیعت وجوهی دارد که کمتر می بینیم. من دنبال این ندیدنی ها هستم. در این سری من دو مجموعه «مرداب» و «کهکشان» را به نمایش می گذارم. از نوجوانی عاشق کهکشان بودم و با دیدن آسمان به وحشت می افتم که ته این بی کران کجاست. یک روز در اشیای پیرامونم این کهکشان را دیدم و در واقع من به کهکشان نرفتم بلکه کهکشان نزد من آمد. عکس های مرداب را هم در اهواز و انزلی گرفته ام. ابتدا نوعی غم را دیدم اما در نهایت مرداب هم مرا به دیدن زیبایی هایش دعوت کرد. یکی از این عکس ها را در نمایشگاهی که شاگردان کیارستمی به یادش برپا کردند به نمایش گذاشتم چون کیارستمی عاشق شور و شوق زندگی بود.
این نویسنده با بیان اینکه دوست دارد اثر هنری به مخاطب اضطراب و وحشت ندهد گفت: نهایت امر این است که من آدم رمانتیکی هستم. شاعرانگی و عشق را دوست دارم. دلم برای این نسل و خودم می سوخت برای همین در عکس هایم سراغ رنگ رفتم.
اما بخش بعدی صحبت های کیانیان معطوف به وظیفه اجتماعی هنرمندان و شهروندان بود. او در این باره گفت: در سال های اخیر اتفاق امیدوارکننده ای افتاده است و به آینده کشورم بسیار امیدوار هستم. اینکه گفتمان های مسئولیت اجتماعی در حال شکل گرفتن است. تا پیش از این ما گفتمان عمل خیر را داشتیم. آن گفتمان هم خیلی خوب است اما خیلی فردی است و خیرش به جمع محدودی می رسد.
این هنرمند در بخش دیگری از سخنانش به مسئولیت اجتماعی اشاره کرد و افزود: در سال‌های اخیر، اتفاقات فرهنگی زیادی رخ داده که بسیار امیدوارکننده است و من را به آینده مردم کشورم امیدوارتر می‌کند و آن گفتمان‌های مدنی است. پیش از این، گفتمان مسئولیت اجتماعی وجود نداشت و «کار خیر» بود. کار خیر خیلی خوب است، اما فردی است و به تعداد محدودی کمک می‌شود، از طرفی نباید کمک خود را علنی کنی، زیرا حسابی بین ما و خدا باز می‌شود و نباید آن را هیچ‌جا بگوییم اما یک نوع کار خیر است که مسئولیت اجتماعی نام دارد، یعنی در جامعه کار ایجاد کنیم که خیل بیکاران به سر کار بروند. ما باید این موضوع را با صدای بلند علنی کنیم تا بقیه یاد بگیرند.در کشورهای دیگر، امور سیاسی و بین الملل با دولت هاست و بقیه کارها با ملت است. دولتی که می خواهد همه کارها را خودش انجام دهد، مردم را گدا می کند
کیانیان ادامه داد: در کشورهای دیگر، امور سیاسی و بین الملل با دولت هاست و بقیه کارها با ملت است. دولتی که می خواهد همه کارها را خودش انجام دهد، مردم را گدا می کند. گاهی می بینم نشریات می نویسند از دولت انتظار داریم که کار ایجاد کند، اما مگر خود ما چه کاره هستیم. مردم هم مسئولیت دارند. به نظرم این گفتمان مسئولیت اجتماعی از جایی آغاز شد که مردم فهمیدند دیگر کودک نیستند و سرپرست نمی خواهند. حوزه مسئولیت اجتماعی، از خود شروع کردن است.
سینمای ما بعد از هالیوود تنها جریان سینمایی در جهان است
کیانیان گفت: ما در حوزه صنعت از دنیا عقب هستیم اما به نسبت جهان معاصر در حوزه تولید فرهنگی بیشترین و بهترین تولیدات را داریم. در حوزه هنرهای تجسمی هیچ حراجی در دنیا برگزار نمی شود که آثار ایرانی به قیمت های بالا فروش نرود. حراج کریستیز که بدون آثار ایرانی برگزار نمی شود. سینمای ایران در جهان حرف اول را می زند. من یکبار هم گفتم و همه به من اولش خندیدند. ما الان دو جریان سینمایی در جهان داریم. یکی سینمای هالیوود و دیگری سینمای ایران.
اگر در شان اسکار نباشی به تو جایزه نمی دهند
وی ادامه داد: سال گذشته ما ۳۷۶ جایزه جهانی در عرصه سینما گرفتیم که از تعداد روزهای سال بیشتر است و این حیرت انگیز است. خیلی ها می گویند سینمای ایران به خاطر سیاه‌نمایی جایزه می گیرد. یکی اینکه یک جا را به من بگویید که گفته باشد شما فیلم سیاه بسازید من به شما جایزه می دهم و دوم اینکه اتفاقا سینمای ما خیلی هم سفیدنماست. سینمای ایران در انیمیشن، مستند و حوزه داستانی جایزه جهانی دارد، این یعنی اتفاقی در سینما افتاده که باعث شده این همه جایزه ببریم. اگر به فیلمی اسکار می دهند، در درجه اول آن فیلم باید در شان گرفتن اسکار باشد. اسکار که نمی آید پیشینه خود را خراب کند.
کیانیان بیان کرد: در عرصه تئاتر هم با یک جست و جو متوجه می شوید که گروه های تئاتری ما هر کجا رفته اند جایزه گرفته اند. حالا بگذریم در داخل مدام می گوییم از تئاتر دنیا عقب هستیم و خودمان را قبول نداریم. موسیقی ما تا بخش های بالای جشنواره های جهانی می رود و نوازندگان ایرانی با نوازندگان بین المللی هم نوازی می کنند.
این بازیگر با اشاره دوباره به سینمای ایران و موفقیت هایش گفت: ما از دهه ۵۰ که موج نوی سینما را داشتیم یک قطاری را راه انداختیم که بی وقفه تا امروز پیش می رود. به هیچ بازیگر و کارگردانی هم وابسته نیست. این میان کسانی پیاده می شوند و کسانی سوار می شوند. انگلیس و فرانسه و ژاپن یک زمانی سینمای مستقل داشتند اما الان این سینمای مستقل کجاست؟
کیانیان بار دیگر درباره آثارش در این نمایشگاه اظهار کرد: ۱۲ قطعه مرداب در اندازه ۱۸۰ در ۱۳۰ سانتی متر و ۱۲ قطعه کهکشان در اندازه ۲۰۰ در ۱۳۰ سانتی متر به نمایش درمی آیند. به طور کلی، همه کارهای من یک ادیشن است و روی بوم و پارچه چاپ می کنم اما چند سالی است به این فکر می کنم دوست دارم به جز کلکسیونر کارهایم دست مردم عادی هم برسد. برای همین با مشورت با کسانی که آثارم را دارند و کارشناسان به این نتیجه رسیدم در کنار آن یک ادیشن همان آثار را روی کاغذهای با کیفیت در ابعاد ۵۰ در ۷۰ سانتی متر با قیمت پایین تر به فروش برسانم و در تعداد بیشتر. در این نمایشگاه هم این اتفاق برای اولین بار خواهد افتاد.
ملک نیز در پایان این نشست از برپایی نمایشگاه «مروری بر آثار پیشگامان هنر مدرن» در ۲۹ بهمن ماه و با نگاه به آثار محمد علی ترقی جاه خبر داد.
نظر شما