نوآورترین دانشگاه های آسیا و اقیانوسیه معرفی شدند

جعفر مهراد در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: فهرست دانشگاه های نوآور آسیا و اقیانوسیه APAC توسط رویترز و با همکاری کلاریویت انالیتکس منتشر شد.

وی افزود: در این رتبه بندی، نوآورترین دانشگاه های آسیا و اقیانوسیه برای سه سال متوالی، موسسه علوم و فناوری پیشرفته کره جنوبی KAIST است.

استاد علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه شیراز خاطرنشان کرد: این موسسه قدیمی ترین دانشگاه پژوهش محور علوم و مهندسی در کره جنوبی است. موسسه KAIST در سال ۱۹۷۱ توسط دولت کره جنوبی  تاسیس شده است.

مهراد عنوان کرد: این موسسه مدلی است از دانشکده های مهندسی در آمریکا که بسیاری از درس ها و رشته ها را به زبان انگلیسی ارائه می دهد.

وی افزود: موسسه KAIST با تولید حجم بالایی از اختراعات پرنفوذ یکبار دیگر رتبه نخست را در بین نوآور ترین دانشگاه های APAC  کسب کرده است.

استاد علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه شیراز گفت: پژوهشگران این موسسه بیش از هر دانشگاه این منطقه پتنت تولید می کند و این پتنت ها غالبا توسط پژوهشگران خارجی مورد استناد قرار می گیرد.

مهراد تاکید کرد: دانشگاه توکیو با یک پله صعود نسبت به سال ۲۰۱۷ در مکان دوم قرار دارد.

وی اضافه کرد: دانشگاه ملی علوم و فناوری پوهانگ و دانشگاه ملی سئول رتبه های سوم و چهارم را به خود اختصاص داده اند.  

استاد علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه شیراز خاطرنشان کرد: دانشگاه شینگهوا با یک پله ارتقا نسبت به سال قبل نوآور ترین دانشگاه چین است که در جایگاه پنجم نشسته است. دانشگاه های اوزاکا، سانگ کیونگ وانگ، دانشگاه توهوکو و ملی سنگاپور به ترتیب رتبه های ۶ تا ۱۰ را از حیث نوآوری از آن خود کرده اند.

مهراد گفت: در فهرست دانشگاه های نوآور APAC در سال ۲۰۱۸ تنها ۳ دانشگاه جدید دیده می شود که هر سه در جمهوری خلق چین قرار دارند که شامل دانشگاه های معدن و فناوری جین با رتبه ۵۶، شاندونگ با رتبه ۶۷ و خیامن با رتبه۷۴ است.

وی افزود: کشورهایی که از نظر سیاست و تجارت در آسیا عملکرد مناسبی دارند، کشور هایی اند که نوآور ترین دانشگاه های APAC را نیز در اختیار دارند. چین در بین ۷۵ موسسه آموزش عالی نوآور این منطقه، دارای ۲۷ دانشگاه نوآور است.

استاد علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه شیراز اظهار داشت: کره جنوبی با ۲۰ دانشگاه در مرتبه دوم و ژاپن با ۱۹ دانشگاه در ردیف سوم قرار دارد.

مهراد عنوان کرد: کشورهای استرالیا با ۵ دانشگاه، سنگاپور با ۲ دانشگاه، هندوستان و زلاندنو نیز هر کدام با یک دانشگاه در این رتبه بندی قرار دارند.

وی اضافه کرد: درحالیکه اسامی جدیدی از دانشگاه های منطقه APAC در این فهرست مشاهده می شود، اما در این بین چین که در سال ۲۰۱۷ تنها دارای ۲۵ دانشگاه نوآور داشت، در سال ۲۰۱۸ این تعداد را به ۲۷ دانشگاه نوآور افزایش داده است. چین این عملکرد مثبت را در پرتو افزودن به تعداد پتنت ها بدست آورده است.

استاد علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه شیراز خاطرنشان کرد: در رتبه بندی های دانشگاه های نوآور توسط رویترز موسسات چینی در سال ۲۰۱۶ تعداد ۱۲۸ پتنت و در سال ۲۰۱۸ تعداد ۱۶۰ پتنت به ثبت رسانیده اند که افزایشی برابر با ۲۵ درصد را در طی این سه سال نشان می دهد.

مهراد افزود: بعضی از کشورها در این رتبه بندی عملکرد ضعیف تری دارند. علت آن، روش سازماندهی سیستم های دانشگاهی است. در هندوستان با دارا بودن ۱.۲۸ میلیارد جمعیت و یکی از اقتصاد های بزرگ، تنها موسسه‌ فناوری هند است که با رتبه ۷۱ در بین ۷۵ دانشگاه نوآور منطقه APAC قرار دارد.

وی تاکید کرد: این موسسه، شبکه ای از ۲۳ دانشگاه است که مدیریت پروانه های ثبت اختراعات آن سیستم متمرکز دارد و تشخیص اینکه کدام دانشگاه درچه پژوهشی مسئولیت دارد، دشوار است. به احتمال زیاد اگر موسساتی مانند موسسه فناوری هند در بمبئی یا موسسه فناوری هند در دهلی به طور جداگانه رتبه بندی می شدند نسبت به وضعیت متمرکز فعلی که در آن موسسات کوچک تر و جدیدتر با هم گروه بندی شده اند رتبه بالاتری را بدست می آوردند.

استاد علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه شیراز گفت: در انجام این رتبه بندی، کلاریویت آنالیتکس بیش از ۶۰۰ سازمان جهانی‌ را که بیشترین مقالات علمی را در نشریات معتبر منتشر کرده اند، شناسایی کرده است. این فهرست به موسساتی که بین سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۶ میلادی ۵۰ پتنت در سازمان جهانی‌ مالکیت فکری ثبت کرده بودند، کاهش داده شد.

مهراد افزود: سپس هر موسسه براساس ۱۰ سنجش ناظر بر مقالات علمی (توانائی انجام پژوهش های علمی) و تعداد پتنت ها(توانائی کاربرد پژوهش در تجاری سازی علم) مورد ارزیابی قرار گرفت.

وی تاکید کرد: البته، رتبه بندی نسبی هر دانشگاه نمی تواند تصویر کاملی از دامنه فعالیت های علمی پژوهشگران آن ارائه دهد. چون معیارهای رتبه بندی نوآوری در سطح موسسات انجام می گیرد، در نتیجه در این رتبه بندی برنامه ها و دپارتمان های نوآور همان دانشگاه مورد غفلت قرار می گیرد.