به گزارش خبرنگار مهر، ابراهیم مختاری کارگردان و تهیه کننده پیشکسوت سینمای ایران و رییس اسبق هیات مدیره خانه سینما طی مطلبی که در اختیار خبرگزاری مهر قرار داد، دلایل خود برای مخالفت با ثبت کانون کارگردانان در وزارت کار را تشریح کرد.
متن یادداشت ابراهیم مختاری به شرح زیر است:
«شورای مرکزی کانون کارگردان با دستور جلسه «رای‌گیری در مورد ثبت کانون در وزارت کار» ۲ نوبت مجمع عمومی برگزار کرد که به حد نصاب نرسید. اکنون برای نوبت سوم در تاریخ ۲۳ دی ماه مجمع عمومی برگزار می‌کند که با هرتعداد اعضای حاضر در جلسه، رسمی و رای آن نافذ است. من بر این باورم که به دلیل‌های زیر باید به ثبت کانون در وزارت‌کار رای منفی داد.
پیش از توضیح دلیل‌ها بهتر است چند نکته را روشن کنم؛ یکی آنکه این استدلال در ساختار کنونی دولت که برای فعالیت فرهنگی، مجبور هستیم «مجوز» داشته باشیم، صورت می‌گیرد. دوم آنکه خانه سینما، عضویت در وزارت کار را طوری طراحی کرده است که باید تشکل «کانون کارگردانان» را از میان ببریم. و سوم آنکه موضوع «ﻧﻈﺎﻡ ﺻﻨﻔی ﺑﺨﺶ ﻓﺮﻫﻨﮓ» یعنی دقیقا همین موضوع که برای آن داریم مجمع عمومی تشکیل می‌دهیم در وزارت ارشاد در حال بررسی و تدوین است که به زودی پیش نویس آن منتشر می‌شود. با این مقدمه، دلیل هایی برای «رای منفی دادن به ثبت کانون در وزارت کار» را شرح می‌دهم.
پیش از هر چیز به این خبر بسیار مهم می‌پردازم که در «دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی کاربردی فرهنگ و هنر» جلساتی تشکیل می‌شود که موضوع آن تدوین پیش نویس «نظام صنفی بخش فرهنگ» است. بند چ از ماده ۹۲ قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، دولت را موظف کرده است: «ﺗﻤﻬﻴﺪﺍﺕ ﻗﺎﻧﻮنی ﻻﺯﻡ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻧﻈﺎﻡ صنفی ﺑﺨﺶ ﻓﺮﻫﻨﮓ» را فراهم کند. به بیانی وقتی که دفتر مطالعات وزارت ارشاد دارد سرنوشت تشکل‌های مانند کانون کارگردانان و تشکل‌های دیگر سینمایی را بررسی می‌کند که به صورت قانون درآید، ما می‌خواهیم مجمعی با این احتمال برگزار کنیم که تشکل سی ساله خود را در خانه سینما از میان ببریم و به تشکل کارگری کارگردانان در وزارت کار تبدیل شویم. منطقا در این شرایط از میان بردن تشکل‌های عضو خانه سینما با سابقه‌های حدود یک تا سه دهه ای به نفع این تشکل‌ها و اعضای آن نخواهد بود.
مدیریت خانه سینما که در جلسات دفتر مطالعات حضور دارد، اطلاعی از مباحث آن به اعضا نداده و شورای مرکزی کانون هم به این موضوع اشاره ای نکرده است. شورا هیچ توضیح و تحلیلی هم که پیامدهای رای مثبت و منفی به آن برای اعضا و برای تشکل کانون چه خواهد بود به اعضا نداده، علت این است که نیاز به این مجمع از درون کانون کارگردانان به عنوان یک خواسته یا ضرورت درونی شکل نگرفته، بلکه به خواست مدیریت خانه سینما صورت گرفته است.
وقتی هیچ سند و تحلیل مکتوبی از شورای مرکزی کانون و یا از هیات مدیره خانه سینما وجود ندارد که پیامد رای مثبت یا منفی مجمع را برای تشکل کانون کارگردانان و اعضای آن شرح داده و ضمانت کرده باشد، گویا این مجمع عمومی است که خودش برای رفتن و نرفتن تشکل کانون کارگردانان به وزارت کار تصمیم می‌گیرد. این وضعیت همه‌ی مسئولیت را از شورای مرکزی کانون و حتی از مدیریت خانه سینما سلب می‌کند و به گردن اعضای مجمع عمومی ۲۳ دی ماه ۹۷ می‌اندازد.
همایون اسعدیان رییس هیات مدیره خانه سینما در ۲ جلسه (پس از مجمع عمومی به حد نصاب نرسیده کانون) به صورت شفاهی توضیح داد که خانه سینما به «شماره ثبت کانون در وزارت کار» نیاز دارد، چون سازمان ثبت شرکت‌ها مجمع عمومی خانه سینما را با اعضای حقوقی که شماره ثبت ندارند، ثبت نمی کند. در نتیجه انتخابات خانه سینما و مدیریت آن رسمیت پیدا نمی‌کند. ایشان از مواهب رفتن به وزارت کار هم مواردی را برشمرد و از زیان‌های رسمیت نداشتن کانون هم سخن گفت اما یک رییس هیات مدیره دیگر می‌توانست در بسیاری از این موردها، عکس استدلال‌های ایشان را بیاورد.
وزارت ارشاد خود را موظف به رسمیت بخشیدن به تشکل‌های عضو خانه سینما می‌دانسته و به آن اذعان و اعتراف داشته، اکنون هم که وزارت ارشاد در حال تدوین پیش نویس «ﻧﻈﺎﻡ ﺻﻨﻔی ﺑﺨﺶ ﻓﺮﻫﻨﮓ» است، بهتر است برای تبدیل شدن به انجمن کارگری استان تهران تعجیل نکنیمبرای آنکه بدانیم مراد از دستورجلسه ای با عنوان «رای گیری برای ثبت کانون در وزارت کار» چیست؟ باید دید با این دستور جلسه برای تشکل‌های دیگر در خانه سینما چگونه رفتار شده است. دستور جلسه «رای به ثبت کانون در وزارت کار» در واقع از سه دستور جلسه به هم پیوسته تشکیل شده است. این سه دستور به ترتیب بدین شرح است: دستور یکم «تاسیس انجمن صنفی کارگری کانون کارگردانان استان تهران» برای اجرای این دستور یک هیات موسس پرونده (دست کم ۵۰ نفر را که برای تشکل‌های کارگری الزامی است) به اداره کل کار و رفاه و تعاون استان تهران می‌برد و تشکل صنفی کارگری کارگردانان استان تهران را در آن جا تاسیس و ثبت می‌کند تا شماره ثبت به دست آید.
برای استفاده از این شماره ثبت توسط خانه سینما دستور دوم اجرا می‌شود که آن آوردن تشکل تازه تاسیس انجمن کارگری کارگردانان در خانه سینماست اما تا وقتی که کانون کارگردانان سینمای ایران در خانه سینما هست این کار شدنی نیست، چون گفته می‌شود اساسنامه خانه حضور ۲ تشکل همانند را در خانه ممنوع کرده است، پس باید دستور سوم اجرا شود که آن، تعطیل کردن کانون کارگردانان یا اخراج آن از خانه سینماست.
بنابراین اگر قرار بود دستور مجمع به درستی طرح شود باید سه دستور جلسه به صورت جداگانه و با توضیح پیامدهای هرکدام پیش از مجمع به اطلاع اعضا می‌رسید و سپس به مجمع آورده می‌شد.
اما به فرض انجام این کارها، بحث این است که مجمع عمومی نمی تواند اعضای خود را وادار کند در یک تشکل دیگر عضو شوند و نمی تواند به اعضا یا هیات مدیره خود دستور دهد که یک تشکل دیگر را به گونه ای تاسیس کند که تشکل مادر؛ در اینجا کانون کارگردانان سینمای ایران از میان ببرد؟ نکته دیگر آنکه رای گیری در مورد ثبت کانون در وزارت کار امکان‌پذیر نیست، چون کانون کارگردانان یک تشکل است و قانون کار اجازه نمی‌دهد وزارت کار یک تشکل را به ثبت برساند. وزارت کار برای اشخاص حقیقی صاحب حرفه، طبق قانون کار، یک تشکل تازه را تاسیس می‌کند. به این دلیل با دستور جلسه ای که هر بخش آن نیاز به رای گیری جداگانه ای دارد، رای گیری در باره دستور جلسه تعیین شده، ناممکن و مجمع هم باطل است.
با این اوصاف رای منفی ما به این مجمع در این مقطع (تاکید می‌کنم در این مقطع که بسیاری چیزها برای ما روشن نیست) نخستین دستاورد آن حفظ تشکل کانون کارگردانان سینمای ایران است. در این صورت ما امکان برگزاری مجمع دیگری را هروقت لازم باشد با دستور جلسه قانونی و با جزییات و پیامدهای روشن، همچنان خواهیم داشت و امکان تاسیس یک تشکل کارگری هم در وزارت کار محدودیت ندارد که از دست برود.
به خاطر داشته باشیم همان‌طور که خانه سینما برای ایراد اساسنامه رفع نشده خود باید از طریق وزارت ارشاد اقدام کند، هر تشکل عضو خانه سینما از جمله کانون کارگردانان هم باز تاکید می‌کنم در وضع و ساختار فعلی دولت می‌تواند و باید پیگیر به ثبت رسیدن خود از طریق وزارت ارشاد باشد. پشتوانه‌های این مطالبه چند سند به شرح زیر است:
۱- معاونت حقوقی وزارت ارشاد در پاسخ به مدیریت وقت خانه سینما در تاریخ ۹۲/۱۲/۲۵ چنین می‌نویسد: «پیرو استفسار هیات مدیره خانه سینما در خصوص تبصره ماده ۱ و تبصره ماده ۵ اساسنامه خانه سینما» این ۲ تبصره دلالت بر این دارد که گروه‌های شغلی سینمایی که در خانه سینما فعالیت دارند می‌بایست از طریق خانه سینما تعریف شده و به صورت دقیق و به شکل اساسنامه تعریف شغلی برای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارسال کنند. این صورت جلسه اضافه می‌کند «هر رشته شغلی بر اساس تعاریف و موازینی است که به پیشنهاد خانه سینما به تایید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رسیده است».
۲- و سند دیگر استفساریه وزیر وقت ارشاد در تاریخ ۹۵/۱۱/۴ است که از شورای عالی انقلاب فرهنگی می‌خواهد نارسایی ضوابط و مقررات را برای رسمیت بخشیدن به اساسنامه تشکل‌های فرهنگی عضومحور که خانه سینما و تشکل‌های عضو خانه از این نوع هستند رفع کند.
۳- سند دیگر صورت جلسه‌ای با حضور ۲ نماینده کمیسیون فرهنگی مجلس، رییس وقت سازمان سینمایی و مدیریت خانه سینما که از وزارت ارشاد خواسته شده است نسبت به رفع ایراد اساسنامه خانه سینما اقدام کند.
متن این اسناد نشان می‌دهند وزارت ارشاد خود را موظف به رسمیت بخشیدن به تشکل‌های عضو خانه سینما می‌دانسته و به آن اذعان و اعتراف داشته، اکنون هم که وزارت ارشاد در حال تدوین پیش نویس «ﻧﻈﺎﻡ ﺻﻨﻔی ﺑﺨﺶ ﻓﺮﻫﻨﮓ» است، بهتر است برای تبدیل شدن به انجمن کارگری استان تهران تعجیل نکنیم و فعلا کانون کارگردانان سینمای ایران را از میان نبریم. ما باید نیروی‌مان را بسیج و پیش نویس نظام صنفی بخش فرهنگ را ارزیابی کنیم که ارتباط حرفه مان را با دولت در آینده تعیین می‌کند. در این نظام است که تکلیف کانون کارگردانان و تشکل‌های مشابه و چه بسا خانه سینما هم روشن خواهد شد.
با تخلفات بسیاری که در خانه سینما شده است، اکنون اساسنامه خانه سینما ابزاری است که هرکس تفسیر خود را از آن می‌کند و آن تفسیری پیش می‌برد که زور اجرایی بیشتری دارد.
بدیهی است تعطیلی کانون جز با خلاف شورای مرکزی کانون در صورت انفعال عمومی اعضا ممکن نیست.»
نظر شما