داود گنجه ای، موسیقیدان ضمن بیان این مطلب در گفتگو با خبرنگار مهرگفت : موسیقی ایران، همچون دیگر پدیده های هنری و فرهنگی در بستر تحولات اجتماعی فراز و فرودهای بسیاری را تجربه کرده است؛ پیش از سال 57، صرف نظر ازتولید وپخش انواع موسیقی هایی که وجه تفنن آن بر وجه علمی اش غالب بوده است، موسیقی ردیفی و دستگاهی ما از قوت بالایی برخوردار بود. در این دوره، موسیقی اصیل ایرانی، چه در شکل اجرای صحنه ای، چه به صورت آثار ضبط شده و چه در فرم آثار ارکسترال یا فرم ارکستراسیون شده مثل ارکستر گلها از سطح کیفی بسیار بالایی برخوردار بودند.
وی افزود: پس از سال 57، موسیقی اصیل ایران سمت و سوی دیگری پیدا کرد؛"ریتم" مبدل به مهمترین عامل موسیقی و کلام با مسائل اجتماعی و فرهنگی جدید سازگار شد. در این دوره، موسیقی ایرانی به نوبه خود، راه تکامل خود را یافت،ریتمها حرکت دینامیک تری پیدا کردند و حتی این موسیقی، از برخی جهات، شکوفاتر از موسیقی پیش از سال 57 شد.
عضو هیات مدیره خانه موسیقی در ادامه گفت : اما متاسفانه،پس از چند سال، این روند صعودی، به علت نبودن برنامه ریزی صحیح و اصولی در این بخش، به طورچشمگیری کند شد و در این میانه، تنها موسیقی تفننی و آن وجه از موسیقی که صرفا جنبه سرگرمی را برای عامه مردم ایجاد می کرد، به طور بی رویه ای رشد کرد، از این دوره بود، که عموم موسیقیدانان و اهالی این هنرنسبت به روند موسیقی اصیل ایران دچار نگرانی و دلواپسی شدند.
این نوازنده کمانچه وردیفدان در ادامه گفت : قطعا نمی توان انتظار داشت که پس از وقوع رویدادهایی چون انقلاب ، جنگ و ... در یک جامعه، تغییری در ساختار موسیقی آن کشور پدید نیاید. به طور یقین، وجود ارکسترهایی چون ارکستر گلها، با آن موسیقی آرام و ملایم، نمی توانست جوابگوی هیجان نسل انقلاب باشد. جوانان امروز جویای تحرک بیشتری در موسیقی هستند، اما مشکل اساسی در این میان، نبود خط و خطوط مشخص و برنامه ریزی صحیح است.
نظر شما