خبرگزاری مهر_گروه سیاست: سردار سرتیپ پاسدار محمدجعفر اسدی از فرماندهان پیشکسوت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است.
فرماندهی تیپ ۳۳ المهدی (عج)،فرماندهی لشگر ۱۹ فجر، فرماندهی لشگر ۳۱ عاشورا، فرماندهی نیروی زمینی سپاه، سال‌ها حضور فداکارانه ی مستشاری در جبهه مقاومت در کنار شهید حاج قاسم سلیمانی و.... بخشی از کارنامه سردار اسدی است. او هم اکنون به عنوان معاون بازرسی ویژه قرارگاه مرکزی حضرت خاتم الانبیا (ص) فعالیت می‌کند.
آنچه در پی می‌آید خاطره سردار اسدی از لحظه ارتحال امام (ره) است:
نیمه خرداد، یادآور فقدان امام عظیم الشان مان است؛ بزرگمردی که پس از پیامبر اعظم (ص) و حضرت امیرالمومنین (ع) و ائمه اطهار (ع) و غیبت حضرت حجت (عج)، شخصیتی به عظمت او در عالم اسلام پا به عرصه ننهاده بود. هم او که توانست ملت شریف ایران و ملت‌های مسلمان را به اوج عزت و سربلندی برساند؛ اندیشمندی که هم فقیه بود، هم مفسر قرآن، هم حکیم و فیلسوف، هم سیاست مدار و در عین حال بسیار شجاع و صاحب ارادهءقوی و با آرمان‌های والا.
بعد از پایان جنگ، مذاکرات مسؤلین وزارت خارجه با عراقی‌ها در ژنو ادامه داشت؛ صدام همچنان در رأس حاکمیت عراق بود و پس از شکست از ایران، فکر توطئه جدیدی را در سر می‌پروراند که سال بعد در قالب تجاوز به کویت، خود را نشان داد و اثبات کرد سیاست نادرست آمریکا در پشتیبانی از صدام، متجاوز را گستاخ‌تر کرده است.
بین ایران و عراق، آتش بس اعلام شده بود ولی به علت استمرار مذاکرات و خوی تجاوزگرانه صدام، لشکرها و تیپ‌های سپاه و ارتش همچنان درمرزها آرایش دفاعی داشتند. در آغاز سال ۱۳۶۸ از التهاب در مرزها کاسته شده، تراکم کاری کمتر شده و فراغت مختصری به دست آمده بود.
روزی برادر رشید، جمعی از فرماندهان (ازجمله برادران محمدباقری، احمد غلامپور، احمد کاظمی، غلامرضا محرابی، وفایی، علی فدوی، علی فضلی و اینجانب [جعفر اسدی] و…) را فراخوانده در جلسه‌ای گفتند: «فرمانده کل سپاه، آقامحسن (سردار رضایی)، دستور داده اند که ما و هیئتی متشکل از تعدادی از فرماندهان به سوریه و لبنان برویم و با ارزیابی میدانی از محور مقاومت (حزب الله لبنان و سازمان امل) و جبهه مردمی برای آزادی فلسطین (احمد جبرئیل)، گزارش جامعی را برای فرمانده کل سپاه بیاوریم تا بررسی شود و ببینیم نقاط قوت و ضعف سازمانهای محور مقاومت چیست؟ به ویژه ببینیم پس از ۷ سال که از تأسیس حزب الله لبنان می‌گذرد، برادران ما در آنجا در چه مرحله‌ای به سر می‌برند و برای اوج گیری توان و آمادگی رزمی آنان چه تمهیداتی باید اندیشیده شود و چگونه باید از حزب الله، حمایت سیاسی و پشتیبانی‌های فنی_عملیاتی و نظامی به عمل آید و چگونه باید تجارب ارزشمند هشت سال دفاع مقدس را بیشتر و بهتر در اختیار حزب الله قرار دهیم تا نفس ارتش متجاوز رژیم صهیونیستی را در جنوب لبنان بگیرد و با تهاجم پی در پی، قوای ددمنش اشغالگر را از سرزمین لبنان اخراج و وادار به عقب نشینی و فرار نماید و در پایان این مأموریت باید بتوانیم پیشنهاداتی را در محورهای مذکور به آقامحسن ارائه دهیم.»
روز ۶ خرداد ۱۳۶۸ بود؛ چک لیست‌ها را آماده کردیم و درجلسه ای با حضور آقامحسن و برادر رشید توجیه شدیم و به همراه برادر رشید عازم سفر شدیم. برادر رشید هیئت را که حدود ۱۴ نفر بودند، به دو گروه تقسیم کرد.
خود او به همراه ۶ نفر (برادران محمد باقری، مهندس وفایی و …) سراغ تشکیلات فلسطینی احمد جبرئیل رفتتد. من در گروه دوم یعنی گروه برادر غلامپور قرار گرفتم و رفتیم سراغ سازمان امل و حزب الله لبنان. طی ۶ روز، ارزیابی میدانی سنگینی به عمل آوردیم و جمع بندی ها تقریباً به نتیجه رسیده بود، که ناگهان در روز ۱۳ خرداد، اخبار غمباری از ایران به ما رسید که مردم در اطلاعیه‌ای به مساجد دعوت شده اند تا برای سلامتی امام دعا کنند.
شب بود و در بعلبک لبنان بودیم. دغدغه سلامتی حضرت امام (ره)، یک لحظه ما را رها نمی‌کرد و آرام و قرار نداشتیم. برادر رشید، پیرو یک تماس تلفنی از دفتر فرماندهی کل سپاه، دستور داد به سرعت لبنان را ترک کنیم.
شبانه، ساعت یک بامداد، از بعلبک لبنان به طرف سوریه حرکت کردیم و ساعت ۳ بامداد به دمشق رسیدیم. از همان لحظه، که دسترسی به تلفن پیدا کردیم، تا صبح هرچه تلاش کردیم و هر کس را دنبال کردیم، موفق نشدیم ازحال امام خبر دقیقی بگیریم. همین مساله، باعث شد لحظه به لحظه نگران‌تر شویم.
برای نماز صبح به زیارت فرزند سه ساله امام حسین (ع) در دمشق رفتیم. ایرانی‌هایی که در حرم بودند برای سلامتی حضرت امام دعا می‌کردند؛ اشک ما درآمده بود و برگشتیم به محل اقامت. رادیو، قرآن تلاوت می‌کرد و فضای خاصی ایجاد شده بود که بغض همه ترکید. به سفارت ایران در دمشق رفتیم وسفیر (آقای اختری) گفتند انشاالله با اولین وسیله عازم تهران می‌شوید.
پس از بازگشت به محل استقرارمان در دمشق، سردار رسول زاده رئیس دفتر آقامحسن تماس گرفت و خبر قطعی و رسمی رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران را داد. تمام فرماندهان به گریه افتادند. امان ما بریده بود. یارای حرف زدن را نداشتیم.پس ازآن، رادیو ایران، خبر ارتحال امام را اعلام کرد، غم و غصه سنگینی بر دل ما نشست. احمد جبرئیل به همراه هیئتی به محل ما آمدند برای همدردی وعرض تسلیت.
در مقابل اخبار تلخ رحلت امام (ره)، خبرهای خوشحال کننده‌ای از ایران به گوش ما می‌رسید مبنی بر اینکه مجلس خبرگان رهبری با سرعت و دقت و جدیت، جلسات مستمری تشکیل داده اند و دارند روی تعیین رهبری آینده نظام بحث می‌کنند و در ادامه از ایران خبر آمد که حضرت آیت الله خامنه ای از سوی مجلس خبرگان رهبری با رأی قاطع اکثریت، به عنوان رهبر تعیین شدند و همه از شنیدن این خبر خوشحال شدیم.
پس از آن دوباره به سفارت ایران در دمشق رفتیم و خلاصه با تلاش آقای سفیر، بعدازظهر با پرواز هواپیمای مسافری ایران ایر از دمشق به سوی تهران پرواز کردیم. غروب به تهران رسیدیم. از دفتر فرماندهی کل سپاه به ما گفتند آقامحسن برای رصد تحرکات دشمن و ایجاد آمادگی‌های لازم دفاعی و تهاجمی، شخصاً هم اکنون در منطقه غرب کشور (کرمانشاه و قصر شیرین) مستقر است و دستور داده برادران به محض اینکه از دمشق به تهران رسیدند، به منزل یا دفاتر خود در سپاه نروند و سریعاً با هواپیمایی که آماده شده به کرمانشاه بیایند که من با آنها کار دارم و بعد از هماهنگی و توجیه شدن، هریک از برادران باید بروند در مواضع فرماندهی خود در خوزستان، غرب و سواحل خلیج فارس، در یگانها و قرارگاه‌ها مستقر شوند و آرایش دفاعی محکمی بگیرند تا دشمنان ملت ایران یعنی صدام خبیث و سازمان منافقین که مزدور و زیر پرچم صدام بودند، پس از رحلت امام (ره) جرأت تعرض به ایران را پیدا نکنند و در صورتی که به هر علت دچار خطای محاسباتی شوند و دست به هر گونه اقدامی علیه ما بزنند، به شدت سرکوب شوند.
همین دستور، اجرایی شد و برادران بلادرنگ سوار هواپیما شدند و پرواز صورت گرفت و در کرمانشاه پس از جلسه با آقا محسن و توجیه مأموریت، به یگانها و قرارگاه‌های خود عزیمت کرده و مستقرشدند.
پیرامون دغدغه فرماندهی کل سپاه در آن مقطع حساس، ذکر چند نکته ضروری است:
۱.فکر می‌کنم حساسیت آقا محسن در فراخوان ما و سایر فرماندهان ،ناشی از درک درست او و جدی گرفتن حمله احتمالی دشمن بود.
۲. سرعت عمل او و حضور سریع در منطقه عملیاتی واینکه به فرماندهانش بگوید «بیایید» و نه «بروید» در پای کار آوردن همه فرماندهان و امکانات، بسیار مؤثر بود به گونه‌ای که وقتی ما به منطقه رسیدیم بسیاری از اقدامات پیشگیرانه و پیشدستانه، صورت گرفته بود.
۳. ثالثاً فکر می‌کنم همین سرعت عمل درپای کار آمدن و آماده شدن برای پاسخگویی به هجوم احتمالی دشمن، شایدیکی ازدلایل اصلی دشمن در تجدید نظر در تصمیم خود برای حمله مجدد به ایران بوده باشد.
در خاتمه، بار دیگر به روح بلند امام راحل و تمامی شهیدان، به ویژه سردار بزرگ اسلام، شهید حاج قاسم سلیمانی درود می‌فرستم و از درگاه حضرت حق، می‌خواهم که سایه عزتمند مقام معظم رهبری را تا ظهور امام عصر (عج) برسر ما مستدام بدارد.
نظر شما