پرستاری در دوران کرونا از دیدگاه اخلاقی و اسلامی

زهرا ابراهیمی در گفت و گو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: دین مبین اسلام نسبت به تمام امور انسان حساسیت و دقت ویژه به خرج می‌دهد و برای مجموعه رفتارها و گفتارهای انسان برنامه‌ای مدون ارائه می‌کند.

وی با بیان اینکه آدمی به واسطه انسان بودنش ممکن است شرایطی را تجربه کند که از حیث جسمی و یا روحی دچار بیماری شود، بیان داشت: در آموزه‌های اسلام به ما سفارش شده است که از شخص بیمار مراقبت نمائید و او را به حال خود رها نکنید.

پرستاری در دین اسلام شامل خدمت رسانی به بیمار در هر جایگاه و مکانی است

مدیر گروه نویسندگی صریر وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان با توضیح در این ارتباط که در اصطلاحات روزمره به کمک‌ها و مراقبت‌های ما در برابر بیمار پرستاری گفته می‌شود و کسی که چنین خدماتی را ارائه می‌دهد پرستار است، تاکید کرد: اگرچه اصطلاح پرستار به طور خاص برای کسانی به کار می‌رود که در بیمارستان‌ها خدمت می‌کنند، اما آنچه در روایات در باب پرستار و پرستاری می‌خوانیم مربوط به همه افرادی است که به بیمار چه در منزل و چه بیمارستان خدمت می‌رسانند.

وی با اشاره به اینکه وجود بیماری خود به خود منجر به تضعیف روحیه بیمار می‌شود، گفت: بیمار ممکن است توان انجام برخی از کارهای شخصی خود را ازدست بدهد و همین مساله از حیث روحی او را دچار آسیب می‌کند، بنابراین دقت در این امر لازم است که پرستار، تنها با یک مشکل جسمی در وجود بیمار مواجه نیست؛ بلکه با کسی مواجه است که روحیه به شدت حساس و آسیب پذیری دارد بر این اساس باید در عملکرد خود دقت نماید.

اخلاق خوش و مدارا کردن با بدخلقی‌های بیمار

ابراهیمی ادامه داد: در واقع بیمار نیازمند حمایتی عاطفی است و بهترین حامی در این شرایط، پرستار است؛ وجود بیماری ممکن است منجر به کج خلقی و بی حوصله بودن بیمار شود، اما یک پرستار متعهد می‌تواند با اخلاق خوش و مدارا کردن با بدخلقی‌های بیمار، اجر خود را دو چندان نماید.

وی با اشاره به حدیثی از امام صادق (ع) مبنی بر اینکه «هر مسلمانی که به مسلمانی برخورد و او را شاد کند، خدای عز و جل را شاد کرده است»، تاکید کرد: گاهی برخی از پرستاران علاقه‌ای برای شنیدن صحبت‌های بیمار نشان نمی‌دهند در حالی که بیمار در آن شرایط به شدت نیازمند همدلی است؛ بنابراین یکی از کارهای مثبت در امر پرستاری، شنیدن حرف‌های بیمار است.

کارشناس مذهبی با اشاره به حدیثی از حضرت علی (ع) که می‌فرمایند «از بزرگواری است که انسان برای گوش سپردن به شکوه و ناله دردمند، صبر و تحمل داشته باشد»، تصریح کرد: برخی از پرستاران چه در منزل و چه بیمارستان به دلیل خستگی ممکن است چهره در هم بکشند و در برابر بیمار اخم نمایند در حالی که تبسم نمودن در برابر بیمار ضمن اینکه رضایت الهی را در پی دارد، در بهبود حال بیمار هم مؤثر است.

وی اضافه کرد: از دیگر نکاتی که در امر پرستاری باید به آن دقت نمود این است که شخص بیمار به دلیل ضعفی که در جسم خود می بیند خود را به خداوند نزدیک تر می‌داند و یک پرستار خوب می‌تواند از این پتانسیل بهره برده و در امر هدایت کردن او گام بردارد؛ می‌تواند با یادآوری لطف خدا و مهربانی آش و همچنین با متذکر شدن به نیاز انسان‌ها در همه حالات به خداوند و دعوت بیمار به شکرگزاری، باب معنویت را برای بیمار باز نماید.

پرهیز از صحبت‌هایی که بیمار را دچار ترس و استرس می‌کند

ابراهیمی دادن روحیه به بیمار و پرهیز از صحبت‌هایی که بیمار را دچار ترس و استرس می‌کند از دیگر بایدهای اخلاقی و رفتاری در امر پرستاری برشمرد و اظهار داشت: از پیامبر گرامی اسلام نقل شده است که فرمودند «هنگامی که بر بیمار وارد شدید، او را به زنده ماندن امیدوار کنید. این سخن، هرچند قضا را رد نمی‌کند، روح را شادمان می کند».

وی با بیان اینکه توجه به نیازهای بیمار و تلاش برای رفع آنها نیز از دیگر سفارش‌های دین مبین اسلام است، گفت: در احادیث داریم که کسی که برای رفع نیازهای بیماری تلاش کند، خواه آن نیاز برآورده شود یا نشود، همانند روزی که از مادر متولد شده است، از گناهان پاک می‌شود.

رازداری پرستار در ارتباط با بیمار

مدیر گروه نویسندگی صریر وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان با تاکید بر این مطلب که علاوه بر این یک پرستار متعهد می‌تواند به بیمار در انجام اعمال عبادی کمک کند، گفت: نکته آخر اینکه خواه ناخواه پرستار به واسطه ارتباطش با بیمار از کمیت و کیفیت بیماری خبردار است، اما در عین حال باید رازدار بوده و در جایی که لزومی به ذکر بیماری نیست، نسبت به بیماری شخص بیمار، پرده‌پوشی کند.