۱۰ بهمن ۱۳۸۲، ۲۰:۰۱

گزارش"مهر" از موزه اطلاعات كشور

خبرگزاري "مهر": بازداشتگاه كميته مشترك ضدخرابكاري رژيم منحوس پهلوي در زمان رهبري حضرت آيت الله خامنه اي و رياست جمهوري سيدمحمد خاتمي درسال 1379 باابتكار وزير اطلاعات تبديل به موزه تاريخ اطلاعات كشور شد تا گوشه اي از جنايات رژيم پهلوي را به تصوير كشيد و به نسلهاي آينده ارائه نمايد.

به گزارش خبرگزاري مهر، اين موزه درمنطقه تاريخي باغ ملي يا ميدان مشق سابق قرارگرفته است. اين ميدان از ميادين تاريخي شهر تهران، با تاريخچه اي مملو از مسائل سياسي، اجتماعي، نظامي ، فرهنگي و هنري به حساب مي آيد.
موزه تاريخ اطلاعات كشور با استفاده از كليه اسناد و مدارك مكتوب و شفاهي موجود و با بهره مندي از وجود مجرب ترين هنرمندان متعهد ايراني، با اهداف زير در خدمت انديشمندان و علاقمندان به تاريخ سياسي ايران مي باشد:
1- به تصوير كشيدن حركات و جنايات رژيم پهلوي و كليه گروهها و انتقال آن به نسل جوان.
2- بهره برداريهاي آموزشي براي دانشجويان و دانش پژوهان در عرصه تاريخ.
3-فراهم آوردن زمينه هاي پژوهشي براي محققين و انديشمندان داخلي و خارجي.
4- نگهداري وحفاظت اصولي از اموال ودارايي هاي اطلاعاتي رژيم پهلوي.

كميته مشترك ضد خرابكاري - كميته مشترك ساواك و شهرباني

در اوايل بهمن ماه 1350 در اجراي دستور محمد رضا، شاه ايران كميته مشترك ضد خرابكاري ساواك ، شهرباني در محل زندان موقت اطلاعات شهرباني تشكيل شد. با انحلال دو كميته ساواك كه در اوين مستقر بودند اولي مسئول شناسايي عاملين تظاهرات دانشجويي سال 49 و گروههاي كمونيستي، دومي مسئول شناسايي و دستگيري اعضاي آشكار و مخفي سازمان مذهبي مجاهدين و گروههاي وابسته، مقرر ميشود، با تشكيل كميته مشترك كليه سرنخهاي عملياتي در اختيار اين كميته قرار مي گيرد و كليه مامورين دو كميته قبلي ساواك مامور به خدمت در كميته مشترك ضد خرابكاري مي شوند.

اطاق آپولو( معروف به اطاق حسيني)

اولين رئيس كميته مشترك، رئيس شهرباني وقت سپهبد جعفر قلي صدري و رئيس ستاد آن پرويز ثابتي از مقامات ساواك بود. ادارات اطلاعات و ضد اطلاعات ارتش و ژاندارمري نيز هريك نمايندگي به منظور هماهنگي در كميته مشترك را داشتند.

كميته ضد خرابكاري ساواك

در اوايل خرداد سال 1352 با اوج گيري مبارزات مردم و گروهها، ساختار كميته مشترك تجديد و توسعه يافت و با اصلاحاتي به تصويب شاه رسيد.

از اين پس رئيس كميته بايستي از بين مقامات بلندپايه ساواك انتخاب ميشد و اطلاعات و اخبار روزانه كميته از طريق ساواك به شاه مي رسيد و دستورات لازم صادر مي شده است.

نمودار تشكيلات كميته مشترك شامل سه واحد اطلاعاتي، اجرايي و پشتيباني با 375 پست سازماني دائم و 188 پست موقت براي بخش بهداري و زندان ميشد كه جمعا با 563 نفر، كار مبارزه با گروههاي انقلابي و مخالفين حكومت پهلوي را دنبال مي كرده است.

محل استقرار كميته جنب شهرباني كل بود و اعتبارات مالي از بودجه نخست وزيري تامين مي شد و كليه عمليات دستگيري و سركوب مخالفين توسط اكيپهاي مشترك ساواك و شهرباني انجام مي شده است.

بازداشتگاه كميته مشترك از اوايل سال 1351 مهمترين محل بازداشت ، شكنجه وتخليه اطلاعاتي انقلابيون به ويژه انقلابيون مسلمان بوده است و به گفته خود ساواك طي سالهاي 1350 تا 1357 هزاران نفر از مبارزين و انقلابيون توسط عمليات كميته مشترك دستگير و بازداشت شده اند.

كميته مشترك محل استقرار مجرب ترين و خشن ترين و بي عاطفه ترين شكنجه گران رژيم شاه بوده است كه نسبت به شناسايي ، تعقيب، نفوذ ، دستگيري، شكنجه، قلع و قمع و اعدام مبارزين و انقلابيون و به زعم ساواك" خرابكاران" اقدام مي نموده است.
تعدادي از بازجوها براي ديدن آموزش به اسرائيل و آمريكا رفته بودند و ابزار و آلات زيادي هم در اختيار آنها گذاشته بودند.

ساختمان كميته مشترك در سال 1316 هجري شمسي در زمان رضا خان توسط آلمانها به عنوان قسمتي از نظميه تهران طراحي و ساخته شده است و كاربردي آن از اول زندان و بازداشتگاه بوده است.
ساختمان اصلي كميته درچهار طبقه به صورت مدور ساخته شده كه بندهاي انفرادي و عمومي با هشتي به آن متصل شده و در وسط طبقه همكف حوض مدوري تعبيه شده است.

تصاوير مبارزيني كه در تعقيب و گريز ساواك به شهادت رسيده اند

اين كميته شامل بندهاي عمومي و انفرادي ، اتاق هاي بازجويي، اتاق مخصوص شكنجه ، بهداري، اسلحه خانه ، حمام مي باشد.

خودرو تشريفاتي تيمسار نصيري و ارتشبد فردوست از روساي ساواك

اين بازداشتگاه داراي چهار بند انفرادي با 86 سلول و دو بند عمومي با 18 سلول بزرگ و ظرفيت كميته حداكثر دويست نفر بوده است و گهگاهي تا 800 نفر را در آن جاي مي دادند كه به تدريج پس از تحمل شكنجه هاي طاقت فرسا و تكميل پرونده به ساير زندان ها فرستاده ميشدند.

زندانيان در 24 ساعت فقط سه بار براي رفتن به دستشويي از سلول خارج مي شدند كه گاهي فاصله دو دستشويي به 16 ساعت مي رسيده و زندانيان ناگزر بودند از ليوان آب و ظرف غذا و لباسهاي خود براي دستشويي استفاده كنند كه وضعيت زشت و ناراحت كننده اي ايجاد مي كرده است.

اتاقهاي طبقات اول و دوم و سوم فلكه به بازجويان و شكنجه گران اختصاص يافته بود، در اين اتاقها بيش از پنجاه بازجو هم زمان مشغول بازجويي و شكنجه زندانيان بودند و در اكثر اطاقهاي بازجويي از كابل، باتوم برقي، دستبند، قلاب آويز و سوزاندن با فندك و سيگار استفاده مي شد.

اطاق بازجويان و شكنجه گران ساواك

در سالهاي 52 تا 54 صداي ضجه و فرياد زندانيان براي لحظه اي در اين بازداشتگاه قطع نميشد.
آموزش بازجويان و شكنجه گران با جديدترين شيوه ها و ابزارها بر عهده سازمانهاي سيا و موساد بود، علاوه بر آن سيا با برپايي سمينارهاي متعدد، تازه ترين تجارب و شگردهاي خود را به عوامل ساواك منتقل مي كرد.

از مخوف ترين و ترسناك ترين اطاقها اطاق تمشيت يا اطاق استوار حسيني (شعباني) بود كه به او دكتر حسيني مي گفتند. در اين اطاق ابزارهاي گوناگون شكنجه مانند آپولو، تخت، آسياب، كابلهاي مختلف، شوك الكتريكي، باتوم برقي، قفس آهني و ... وجود داشت.

حسيني به دليل تجربه فراوان و آموزش هايي كه ديده بود واقعا متخصص شكنجه بود و زنداني بيچاره را بارها تا آستانه مرگ مي برد و بر ميگرداند و چه بسا شكنجه يك نفر ماهها و سالها به طول مي انجاميد و يا زير شكنجه شهيد ميشد. هر روز در كنار اين اطاق صفي طولاني از زندانيان كه به دستور بازجويان مي بايستي به طور سيستماتيك و منظم شكنجه شوند تشكيل ميشد، ايستادن در اين صف از خود شكنجه سخت تر بود.