به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیکال نیوز، محققان مرکز سرطان جان هاپکینز مریلند دریافتند که ترکیب ایمونوتراپی با یک واکسن ضد تومور شخصی سازی شده باعث افزایش روند کوچک شدن تومور در مقایسه با ایمونوتراپی به تنهایی می‌شود.
سرطان کبد ششمین سرطان شایع در جهان است. محققان تخمین می‌زنند که در سال ۲۰۲۰ ۹۰۵۷۰۰ نفر به سرطان کبد مبتلا شده‌اند و پیش بینی می‌شود این تعداد تا سال ۲۰۴۰ به ۱.۴ میلیون نفر برسد.
کارسینوم هپاتوسلولار (HCC) شایع‌ترین نوع سرطان کبد است که بیش از ۸۰ درصد موارد را شامل می‌شود.
یکی از جدیدترین گزینه‌های درمانی برای HCC، ایمونوتراپی است- درمانی که از سیستم ایمنی بدن فرد برای مبارزه با سرطان استفاده می‌کند. با این حال، مطالعات گذشته نشان می‌دهد که تنها ۱۵ تا ۲۰ درصد از تشخیص‌های HCC به ایمونوتراپی پاسخ می‌دهند و حدود ۳۰ درصد ممکن است مقاوم باشند.
اکنون، نتایج یک کارآزمایی بالینی اولیه نشان می‌دهد که افراد مبتلا به HCC تحت درمان با ایمونوتراپی و واکسن شخصی‌سازی شده ضد تومور در مقایسه با افرادی که فقط ایمونوتراپی دریافت می‌کنند، دو برابر بیشتر احتمال دارد که کوچک شدن تومور را تجربه کنند.
این کارآزمایی بالینی اولیه برای GNOS-PV۰۲- یک واکسن DNA شخصی سازی شده بود.
«مارک یارچوآن»، سرپرست تیم تحقیق، توضیح داد: «اساساً هدف GNOS-PV۰۲ آموزش سیستم ایمنی برای تشخیص آنتی‌ژن‌های موجود در سرطان است تا سیستم ایمنی بهتر بتواند سلول‌های سرطانی را شناسایی کرده و به آنها حمله کند.»
وی در ادامه افزود: «این واکسن برای سرطان هر بیمار شخصی سازی شده است. همانطور که هر فرد دارای اثر انگشت منحصر به فرد است، هر سرطانی مجموعه‌ای از آنتی ژن‌های منحصر به فرد خود را دارد که از جهش‌های DNA منحصر به فرد در سرطان مشتق شده‌اند.»
برای ساخت یک واکسن شخصی‌سازی شده، ابتدا نمونه‌برداری از سرطان گرفته می‌شود و DNA سرطان برای شناسایی آنتی‌ژن‌های منحصربه‌فرد بالقوه درون سرطان توالی‌یابی می‌شود. سپس یک واکسن شخصی ساخته می‌شود که آنتی ژن‌های منحصر به فرد شناسایی شده در تجزیه و تحلیل بیوپسی تومور را رمزگذاری می‌کند.
GNOS-PV۰۲ همراه با داروی ایمونوتراپی pembrolizumab استفاده شد.
سازمان غذا و دارو آمریکا در نوامبر ۲۰۱۸ مجوز دارو پمبرولیزوماب را برای درمان HCC صادر کرد.
یارچوآن گفت: «علیرغم پیشرفت‌های اخیر در درمان HCC، تنها تعداد کمی از بیماران به درمان‌های سیستمیک فعلی پاسخ می‌دهند و پیش‌آگهی بیماران مبتلا به بیماری پیشرفته نسبت به سایر انواع تومور پایین‌تر است.»
به گفته یارچوآن، «ما آموخته‌ایم که واکسن‌ها می‌توانند سلول‌های ایمنی را قبل از از بین بردن سلول‌های سرطانی خسته کنند. به همین دلیل، واکسن‌های سرطان کنونی اغلب با سایر درمان‌های فعال کننده سیستم ایمنی مانند پمبرولیزوماب ترکیب می‌شوند. این درمان از فرسودگی سلول‌های T ناشی از واکسن جلوگیری می‌کند.»
محققان ۳۶ شرکت کننده را برای این کارآزمایی بالینی انتخاب کردند. همه شرکت کنندگان ترکیبی از واکسن GNOS-PV۰۲ و پمبرولیزوماب را دریافت کردند.
در پایان مطالعه، محققان دریافتند که تقریباً یک سوم شرکت‌کنندگان کوچک شدن تومور را تجربه کردند، که تقریباً دو برابر تعداد افرادی است که در مطالعات ایمونوتراپی به تنهایی برای HCC دیده شده‌اند.
علاوه بر این، حدود ۸ درصد از شرکت کنندگان در مطالعه پس از دریافت درمان ترکیبی، هیچ شواهدی از وجود تومور نداشتند.
یارچوآن اظهار داشت: «این خبر بسیار دلگرم کننده است. گام تحقیقاتی بعدی باید یک آزمایش بزرگ‌تر فاز دوم در درمان خط اول باشد.»
نظر شما