به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «ارتباط با معصومین (ع)» اثر علی باقر شیخانی در ۱۲۸ صفحه به همت مؤسسه بوستان کتاب به چاپ پنجم رسید.
پیوند قلبی و ارتباط نزدیک با اهل بیت (ع)، حسّ کمال طلبی و الگو پذیری انسان را اشباع و او را به مراتب کمال، نزدیک میسازد.
از این رو، یافتنِ راههای عملی و شیوههای کاربردی در کنار تقویتِ نگرشها و افزایشِ معرفتها، بسیار ضروری است.
اثر حاضر، با هدف فوق، راههای ارتباط با معصومین (ع) آثار ارتباط، موانع و آسیبها را در فصلهای متعددی به تفصیل بررسی کرده است.
ساختار اثر
این کتاب در دو بخش تألیف شده است؛ بخش اول با عنوان «کلیات» مشتمل بر دو فصل است. فصل اول با عنوان «عصمت چیست و معصوم کیست؟» عصمت چیست؟، معنای لغوی و اصطلاحی عصمت و چه کسانی معصومند؟ را شرح میدهد. فصل دوم با عنوان «ویژگیهای معصومین (ع)» پاکی و عصمت، عالم به همه علوم و معارف قرآن، کشتی نجات امت، هدایت در گرو تمسک به آنهاست و تحقق بخش آرمان بشریت را به نگارش درآورده است.
دومین و آخرین بخش از این کتاب با عنوان «راههای ارتباط با معصومین (ع)» مشتمل بر شش فصل است؛ فصل اول با عنوان «ارتباط عاطفی» منظور از ارتباط عاطفی، راههای ایجاد و تقویت پیوند عاطفی و آسیبها و آفتهای ارتباط عاطفی را بررسی میکند. فصل دوم با عنوان «ارتباط علمی» به تبیین مقصود از ارتباط علمی، ضرورت این نوع ارتباط، آثار و فواید ارتباط علمی و آفتها و آسیبهای ارتباط علمی اختصاص دارد. سومین فصل با عنوان «ارتباط سیاسی» منظور از ارتباط سیاسی، راههای ارتباط سیاسی و آثار ارتباط سیاسی با اهل بیت (ع) را مورد تأکید قرار داده است. نویسنده در فصل چهارم از بخش دوم کتاب حاضر با عنوان «ارتباط آرمانی» منظور از ارتباط آرمانی، شیوههای ارتباط آرمانی با امام زمان و آسیب شناسی ارتباط آرمانی را به رشته تحریر درآورده است. فصل پنجم با عنوان «ارتباط استمدادی با معصومین (ع)» منظور از ارتباط استمدادی، ضرورت این نوع ارتباط، آثار و نتایج رابطه استمدادی و آفتهای رابطه استمدادی را بیان میکند. «رابطه عهد و پیمان با اهل بیت (ع)» عنوان ششمین و آخرین فصل از بخش دوم کتاب مذکور است که در آن منظور از ارتباط عهد و پیمان، شیوههای این ارتباط، آثار زیارت ائمه (ع) و آسیب شناسی ارتباط عهد و پیمان تشریح شده است.
برشی از اثر
* پیروی از الگوی رفتاری اهل بیت (ع) در امور سیاسی
بنابر عقیده شیعیان، اهل بیت (ع) سیاستمداران برجسته امت اسلامی بودند؛ به گونهای که هیچکس توان برابری با ایشان را نداشته است. از این رو، یکی از راههای ارتباط سیاسی با ائمه (ع) رفتار کردن بر اساس همان مبانی است که خاندان عترت در زمینه حکومت، عدالت اجتماعی و امر به معروف و نهی از منکر و… به آن پایبند بودند و زمامداران امت اسلامی را نیز بدان سفارش فرمودند. برخی از این اصول در نهج البلاغه امیرالمؤمنین علی (ع) به ویژه عهدنامه مالک اشتر آمده است. دیگر امامان نیز با تأکید بر شرایط و صفاتی همچون عدالت محوری، عدالت گستری و عطوفت نسبت به مردم، امت را به افراد دارای این صفات ارجاع دادند.
امام رضا (ع) در این باره فرمود:
امام همچون دوست، همدم، پدری مهربان، برادری هم دوش و یاور، بلکه همچون مادری دلسوز نسبت به فرزند خردسال خود است.
نظر شما