گفتمان نشانه شناسي و هرمنويتيك در فلسفه دين

 واژه هرمنويتيك از نام پسر" زئوس" يعنى "هرمس"، پيام آور خدايان يونان گرفته شده است . وظيفه هرمس اين بود كه پيامى را از خدايان به آدميان برساند . او چهار كار متفاوت با اين پيام انجام مى‏داد :  (1) پيش از هر چيز بايد معناى آن پيام را مى‏فهميد ؛ (2)  اين پيام را به ديگران اعلان و بيان مى‏كرد ؛ (3)  پيام را به زبانى قابل فهم براى ديگران ترجمه مى‏كرد؛ و(4)اين پيام را براى ديگران توضيح مى‏داد . « هرمنويتيك‏»  در عصر جديد،  در رشته‏هاى همچون تفسير متون دينى، جامعه ‏شناسى، سياست، روانكاوى، هستى‏شناسى، نقد ادبى و . . . ، تاثيرات عميقى داشته است .  

واژه  نشانه شناسي نيز داراي تباري يوناني است . نشانه شناسي در قلمرو نشانه (sign) و معنا ( meaning ) به پژوهش مي پردازد . اين نام در حقيقت از واژگان علم پزشكي كه علائم بيماري ها را مورد بررسي قرار مي دهد ، گرفته شده است . نشانه شناسي به عنوان يك علم چند رشته اي التفات خاصي به مسائل مربوط به ارتباط و معنا ، به آن صورتي كه آنها در نظامهاي نشانه اي مختلف پديدار مي گردند دارد . هر چند كه افكار نشانه شناختي قدمتي طولاني داشته و به دوران يونان باستان باز مي گردد ، اما آن چه كه ما امروز به عنوان نشانه شناسي مي شناسيم  از دو منبع گرفته شده است : تحقيقات " فرديناند دو سوسور"،  زبانشناس سوئيسي، و نوشته هاي " چارلز ساندرز پيرس " ، منطقدان آمريكايي .