به گزارش خبرگزاری مهر، این مطالعه جدید که به سرپرستی گروهی از دانشمندان انگلیسی و برزیلی انجام شده است نظریه تازه ای مطرح می کند که در آن بر ارتباط میان کاهش آلاینده دی اکسید سولفور ناشی از سوزانده شده ذغال سنگ و افزایش دمای سطح آب در منطقه حاره ای آتلانتیک شمالی تأکید شده است.
به گفته این محققان نتیجه این ارتباط افزایش بالقوه خطر وقوع خشکسالی در مناطق جنگلی آمازون خواهد بود.
جنگلهای آمازون دربرگیرنده یک دهم کربن ذخیره شده در اکوسیستمهای زمینی است و از آن گذشته به آن لقب ششهای زمین را داده اند اما تغییرات زیست محیطی که عمدتا به دست بشر صورت گرفته است حیات آن را در معرض خطر قرار داده است.
دانشمندان این پروژه از مدلسازی های رایانه ای برای شبیه سازی تأثیرات تغییررات جوی قرن بیستم بر جنگلهای آمازون استفاده کردند.
آنها این مدل را با داده های مربوط به خشکسالی سال 2005 میلادی مقایسه کردند که موجب وقوع خشکسالی در حوزه آبگیر آمازون و وارد آمدن خسارات جدی به اکوسیستم منطقه شد.
بر اساس گزارش زی نیوز، دانشمندان برآورد می کنند که از سال 2025 میلادی به بعد هر یک سال درمیان خشکسالی مشابهی روی داده و از سال 2060 به بعد نیز در هر 10 سال شاهد وقوع خشکسالی در 9 سال خواهیم بود.
دانشمندان این بررسی دریافته اند ذرات معلق سولفات ناشی از سوخته شده ذغال سنگ در صنایع در دهه 70 و 80 میلادی موجب کاهش نسبی گرمایش زمین شده بود.
دانشمندان علت این پدیده را بازتابش نور خورشید به وسیله این ذرات عنوان کرده اند.
نظر شما