جنس دلتنگی ما از رفتن قیصر تغییر کرده است

به گزارش خبرنگار مهر، علی معلم دامغانی در مراسم بزرگداشت قیصر امین پور ضمن بیان این نکته گفت: در فاصله های بسیار دور کسی در جایی گفته بود آیا شاعران حرفی نگفته برای گفتن گذاشته اند؟ اگر چنین سخنی را باور کنیم باید منکر بسیاری از چهره های درخشان شعر در گذر تاریخ باشیم.

معلم با بیان این مطلب که مفاخر هرگز فراموش نمی شوند و در دل هر فراموشی یادآوری و خاطره ای هست افزود: هر یک از مراسمی که برای پاسداشت یاد مفاخر برگزار می شود با خود نوعی یادآوری و تجلیل از خاطره ها را به همراه دارد.

وی با اشاره به رابطه تنگاتنگ انسان و مرگ گفت: ما را برای مرگ و مرگ را برای ما آفریده اند و از مرگ گریزی برای انسان نیست.

معلم  قیصر را از سلسه آگاهان خواند که شعرش با شهود نسبت مستقیمی داردو افزود: البته خیلی از بزرگان در طول تاریخ چنین باوری نداشتند. حتی سقراط می گوید برای شاعران قبض و بسطی رخ می دهد که خودشان نیز از آنچه نوشته اند سر درنمی آورند و باید معاصران و یا آیندگان این نوشته ها را برای آنها معنی کنند.

وی برخی از شاعران از جمله فردوسی را حکیم خواند و ادامه داد: قیصر نیز انسان حکیم و آگاهی بود. او حتی نسبت به نام خودش آگاهی ویژه ای داشت و چنین سرود: طنین نام مرا موریانه خواهد خورد / مرا به نام دگر غیر از این یاد کنید.

این شاعر انقلاب ادامه داد: قیصر با طرح چنین موضوعی دانش و آگاهی خود را نه تنها درباره نامش، بلکه درباره جهان پیرامونش بازگو می کند.

وی قیصر را همچون افسانه ای خواند که در روزگار ما نمونه آن پیدا نمی شود و افزود: قیصر دانشجو و استاد خوبی بود. وی در بدترین شرایط زندگی حتی یک لحظه دانشجویانش را به حال خود رها نکرد.

وی در پایان سخنان خود، شعری برای حاضران خواند.

قیصر هرگز ذوفش را از دست نداد

سهیل محمودی که اجرای برنامه را برعهده داشت گفت: "قیصر" اصلا آدم دور از دسترسی نبود، اما جنس روح او با بقیه فرق می کرد. آدمهای بزرگ شخصیت قابل دسترسی دارند، اما دستیابی به روح آنها دشوار است. باید پرواز روح داشته باشی تا بتوانی به آنها برسی.

وی با اشاره به شعر "آرزوی بزرگ" که در مجموعه "دستور زبان عشق" قیصر امین پور منتشر شده گفت: در روزگاری که همه چیز تنها جنبه تبلیغاتی و بزرگنمایی دارد قیصر فارغ از تمام بازیها، ساده و سربلند به شیوه بزرگان زندگی کرد.

محمودی ادامه داد: او هرگز ذوقش را در دانشگاه از دست نداد و در طلب علم هم کوتاهی نکرد. کتاب "سنت و نوآوری در شعرفارسی" یکی از درخشان ترین پایان نامه های دانشگاه تهران است که قیصر برای نوشتن آن بسیار مطالعه و تحقیق کرد و هیجان عجیبی برای پیدا کردن اسناد جدید داشت تا کارش تک بعدی نباشد.

وی قیصر را انسانی فارغ از قید و بندهای استاد شاگردی خواند وگفت: وی هرگز اهل حاشیه نبود و در سفرهایی که داشتیم هر وقت که فرصتی می شد به خلوت خود فرو می رود وبی اعتنا نسبت به نشستهای دوستانه پس از جشنواره ها بود.

شعرهای "تنفس صبح" را از برم 

سعید بیابانکی سخنران بعدی مراسم بود. وی درباره سابقه دوستی اش با قیصر گفت: من با قیصر امین پور در سال 1363 از طریق نشریاتی چون مجله جوانان و اطلاعات هفتگی آشنا شدم، آن زمان تازه کتاب "تنفس صبح" سروده "قیصر" منتشر شده ومن به عشق این کتاب از اصفهان به تهران آمدم، کتاب را خریدم و راهی شدم و تا اصفهان آنقدر این کتاب را با علاقه خواندم که چند شعرش را از حفظ شدم.

وی افزود: سالها دوستی با قیصر تجربیات و خاطراتی به همراه داشت که هرگز آنها را فراموش نمی کنم.

وی در ادامه چند شعر که برای قیصر سروده بود خواند.

محمد رضاعبدالملکیان نیز چند شعری از مجموعه "حالا که رفته ای" را برای حاضران خواند. وی این مجموعه را پس از درگذشت قیصر امین پور و در سوگ او سروده بود.

"حسین آهی" که قرار بود در این مراسم سخن بگوید تنها به خواندن یک دوبیتی اکتفا کرد. در دیگر بخشهای دیگر برنامه امیر مرزبان، جواد زهتاب، افشین یدالهی، سید علی میرنژاد، مهدی حسینی و... شعر خوانی کردند. در این برنامه همچنین فیلمی درباره قیصر امین پور به نمایش در آمد.