این منتقد سینما درباره تعدد فیلم‌های سینمایی متاثر از طنزهای تلویزیونی به خبرنگار مهر گفت: تولید این فیلم‌های طنزآمیز و شبه کمدی محصول شرایط فیلمسازی و تنگنای اقتصادی حاکم است. تهیه‌کننده بخش خصوصی برای برونرفت از بحران سعی می‌کند از راههای امتحان پس‌داده و مطمئن استفاده کند که تولید فیلم متاثر از طنزهای شبانه با چهره‌های تلویزیونی یکی از آنها است.
درستکار افزود: حضور مدیران تلویزیونی در سینما ضربه جدی به سینما زده است. مدیری که می‌گفت سالی 250 فیلم می‌سازیم و اگر نتوانیم اکران کنیم از تلویزیون پخش می‌کنیم به اندازه مدیری که از تلویزیون به سینما آمده و مختصات سینما را نمی‌شناسد در ضربه زدن به سینما مقصر است. مدیران ما شناخت درست از سینما ندارند و با تحمیل دیدگاه خود این شرایط را به وجود آورده‌اند.
وی ادامه داد: تلویزیون و محصولات تلویزیونی سینما را تهدید می‌کنند و چیزی از سینمای ایران و سینمای ملی باقی نمانده است. شبه کمدی‌های روی پرده با ساختارهای ضعیف و حکمرانی هنرپیشه‌های تلویزیونی روابطی سخیف و سبک به تصویر می‌کشد که منطق روایی ندارند و تنها به این دلیل ساخته می‌شوند که مردم به سینما بیایند و چرخ سینما همچنان بچرخد.
این مستندساز پاشنه آشیل سینما را مدیریت آن دانست و گفت: ما نیاز به مدیریت بحران در سینما و اتاق فکر داریم تا راهی برای برونرفت از این بحران طراحی کنند. سینمای ایران موقعیت بحرانی دارد و اگر به این بحران پایان ندهیم در مسیری قرار می‌گیریم که در دهه 50 پیموده شد و به مرگ سینمای ایران انجامید.
درستکار درباره آفت‌هایی که سینمای ایران را تهدید می‌کند افزود: دو عامل سینمای ایران را به نابودی نزدیک می‌کند؛ جریان فیلم‌های 90 دقیقه‌ای و فیلم‌های شبه کمدی که باعث به وجود آمدن انسداد در سینمای ایران شده است. توجه به این حوزه‌ها باعث شده تولید آثار فاخر و جدی در حاشیه قرار بگیرد. سینمای مستند یکی از این شاخه‌هاست که در شرایط اخیر قربانی شده است.
این منتقد سینما در پایان گفت: مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی که متولی ساخت فیلم مستند است ترجیح می‌دهد فیلم سینمایی بسازد و دل به آمار و ارقام سپرده است. سوء مدیریت باعث قربانی شدن سینمای جدی در مقابل سینمای شبه کمدی شده است.
نظر شما