به گزارش خبرنگار مهر، آبان 86 مدیران شبکه یک برای اولین بار مجموعه "ساعت شنی" ساخته بهرام بهرامیان را سه روز در هفته روی آنتن فرستادند. دلیل انتخاب این مجموعه برای آزمایش این شیوه توضیح داده نشد، اما "ساعت شنی" گزینه‌ای مناسب برای امتحان این شیوه نبود.
"ساعت شنی" موضوع ملتهب و فضایی متفاوت داشت که خیلی زود جامعه را نسبت به بعضی بخش‌های آن حساس کرد. اگر استراتژی و سیاستگذاری مبتنی بر کارشناسی وجود داشت مسئولان سازمان می‌بایست با توجه به مضمون و فضای این مجموعه آن را هفتگی پخش می‌کردند تا واکنش‌های تند نسبت به مجموعه تعدیل شود.
پس از آنکه واکنش‌ها به "ساعت شنی" باعث ممیزی مجموعه شد، مسئولان پخش برای آرام کردن فضا مجموعه را هفتگی و شنبه‌ها روی آنتن فرستادند. در حالی که بیننده عادت کرده بود این مجموعه را سه روز در هفته دنبال کند. در نهایت بیش از 100 دقیقه از مجموعه حذف و پرونده آن بسته شد.
"یک مشت پر عقاب" اصغر هاشمی دومین مجموعه‌ای بود که سه روز در هفته روی آنتن رفت. این مجموعه تلویزیونی زمستان 86 روزهای زوج از شبکه یک پخش می‌شد. مسئولان پخش تصمیم گرفته بودند پخش این مجموعه 26 قسمتی همان سال به پایان برسد. بنابراین جز پخش در روزهای زوج، قسمت‌هایی از "یک مشت پرعقاب" جمعه‌ها به جای فیلم سینمایی روی آنتن رفت!
ساخت "یک مشت پر عقاب" دو سال طول کشید و سازمان صدا و سیما زمان تولید این مجموعه تبلیغات زیادی برای آن کرد. انتظار می‌رود مجموعه‌ای که زمان و هزینه زیادی برای آن صرف شده و به موفقیت آن امید زیادی وجود دارد، در پخش هم طوری ارائه شود که دیده و ارزیابی شود.
اما پخش این مجموعه در قالب جدید با توجه به مشکلاتی که سازمان با بعضی بخش‌های قصه داشت و تغییرهایی که در روابط شخصیت‌ها داد به نظر یک تمهید بود برای آنکه مجموعه با ایجاد کمترین واکنش و حساسیت به پایان برسد.
"یک مشت پر عقاب" پائین‌تر از حد انتظار بود، اما قربانی کردن این مجموعه که در آن تلاش شده بود به شرایط اجتماعی دوران انقلاب از زاویه‌ای تازه نگاه شود، در زمان پخش عجیب و محصول بی‌برنامگی سازمان بود. این موضوع قبلا به شکلی دیگر برای "ساعت شنی" اتفاق افتاده بود، اما این تجربه ناموفق مانع از تکرار آن نشد.
در حالی که انتظار می‌رفت برنامه‌ریزی برای پخش یک مجموعه در سه روز هفته به دلیل استقبال نکردن مخاطبان از این موضوع ادامه پیدا نکند، اما مجموعه "اشک‌ها و لبخندها"ی حسن فتحی روزهای زوج روی آنتن می‌رود.
"اشک‌ها و لبخندها" قرار بود نوروز روی آنتن برود، اما طبق گفته مسئولان سازمان، تراکم برنامه‌ها مانع از این شد که مجموعه نوروز پخش شود و شبکه یک پس از سال‌ها در نوروز رقابت را به سایر شبکه‌ها واگذار کرد.
مجموعه تازه فتحی در حالی سه روز در هفته روی آنتن می‌رود که هنوز ساخت موسیقی آن ادامه دارد. در چنین شرایطی و در حالی که مجموعه نوروز هم روی آنتن نرفته، انتظار می‌رفت مسئولان شبکه یک برای پخش این مجموعه زمانی مناسبتر را انتخاب کنند.
"اشک‌ها و لبخندها" از مجموعه‌های الف سازمان است که با هزینه قابل توجه و عوامل حرفه‌ای و شاخص ساخته شده است. پخش این مجموعه به شکل درست و زمانی مناسب استفاده مطلوب از قابلیت‌های آن است، اما مشخص نیست مسئولان شبکه یک به دلیل کدام راهکار کارشناسی شده و بر اساس کدام تجربه موفق این مجموعه را به این شکل روی آنتن فرستاده‌اند.
گرچه فتحی در اظهار نظر درباره زمان پخش مجموعه از این تجربه استقبال کرده، اما به نظر می‌رسد با توجه به آماده نبودن مجموعه و ادامه مراحل فنی او هم ترجیح می‌داد "اشک‌ها و لبخندها" به شکل بهتر روی آنتن رود. "ساعت شنی" و "یک مشت پر عقاب" مجموعه‌های طنز سبک و ساده نبودند که مخاطب هر شب آنها را دنبال کند، برای ارتباط با این مجموعه‌ها و مجموعه‌ای مانند "اشک‌ها و لبخندها" پخش هفتگی مناسبتر است.
فقدان کارشناسی درباره تصمیم‌هایی که در سازمان بزرگ صداوسیما اتفاق می‌افتد عاملی است که به سادگی نمی‌توان از کنار آن گذشت. معیار پخش مجموعه‌ها به شکل هفتگی یا شکل‌های دیگر باید بر اساس نتایجی که از این تجربه‌ها به دست می‌آید و شواهد و نشانه‌های آشکار این آزمون و خطاها تعریف شود.
در شرایط فعلی به نظر می‌رسد محدودیت مجموعه‌ها و تامین خوراک آنتن اولویت‌ها را تغییر می‌دهد. این در حالی است که عزت‌الله ضرغامی رئیس صدا و سیما پارسال در گفتگو با مهر درباره این تغییر و تحول‌ها گفت: ممکن است روش‌هایی در سیما مورد آزمایش در جامعه قرار بگیرد که نتیجه آن برای تداوم روش اهمیت دارد. ما سیاست‌های ثابتی به ویژه برای ارتقای کیفیت در همه بخش‌ها، مهندسی پیام و قالب‌های تولید برنامه‌ها داریم و در این باره تلاش خود را می‌کنیم.
وی در ادامه افزود: سیاست‌های ثابت با مطالعه و برنامه‌ریزی مشخص شده‌اند. حال ممکن است شبکه‌ای در مورد روش‌های ارتباط با مخاطب قصد امتحان کردن روشی خاص را داشته باشد تا از نتایج روش مربوطه برای تصمیم‌گیری‌های بعدی استفاده کند.
با توجه به اظهار نظر روشن و شفاف ضرغامی درباره تصمیم گیری‌های کارشناسانه در سازمان صداوسیما تکرار این اشتباه و نادیده گرفتن تجربه‌های ناموفق قبلی را چگونه باید توجیه کرد؟ آیا هدر دادن هزینه و زمانی که صرف تولید یک مجموعه می‌شود توجیهی جز نادیده گرفتن تجربه‌های قبلی و بی‌توجهی به تصمیم‌های اشتباه دارد؟
نظر شما