الگوی غلط مصرف دریاچه ارومیه را به آستانه نابودی کشانده است

یک کارشناس محیط زیست با اعلام این خبر به خبرنگار مهر گفت: شرایط اقلیمی و آب و هوایی در دریاچه ارومیه به مدد عوامل انسان ساخت، مثل جاده سازی، استفاده ناصحیح از آب و ندادن حق آبه دریاچه، توسعه سدها و باغهای سیب در مسیر رودخانه های منتهی به  این دریاچه اکوسیستم و حیات طبیعی آن را به شدت تهدید می کند و عملاً آن را در آستانه نابودی قرار داده است.

محمدرضا مسعود راه میان گذر دریاچه ارومیه که نزدیک به هزار متر است را باعث اختلال در چرخش آب و رسوب گذاری دریاچه دانست و تاکید کرد: این اختلال اثرات زیست محیطی مخربی دارد که در آینده شدت آن را بیشتر شاهد خواهیم بود و این اختلال در چرخه آب دریاچه می تواند باعث بروز تغییرات فیزیکی و شیمیایی در دو سمت دریاچه شود.

مسعود عوامل خشک شدن دریاچه ارومیه را هم طبیعی و هم انسان ساخت دانست و افزود: با توجه به اینکه در یک دوره خشکسالی طولانی مدت هستیم، عوامل انسان ساخت خشکسالی دریاچه را نیز تشدید می کند که یکی از مهمترین این عوامل، استفاده نکردن از الگوهای درست مصرف آب است و طبق مستندات موجود نزدیک به 35 درصد دور ریخت آب (پرت آب) در این دریاچه داریم که این مسئله یکی از مهمترین عوامل به خطر انداخته شدن حیات دریاچه ارومیه می شود.

این کارشناس پروسه جمع آوری آب و ذخیره آن را دو بخش مهم در مدیریت منابع آب کشور ارزیابی کرد و اظهار داشت: در ایران، بخش جمع آوری و ساخت سدها به خوبی انجام شده بدون اینکه به بخش دوم آن که همان مصرف آب است، فکری شده باشد.  حق آبه این دریاچه برای جلوگیری از خشک شدن،  سالانه حدود 3 تا 1/3 میلیارد مکعب است تا این دریاچه بتواند طراز ابی مناسب و مورد قبولی در چرخه محیط زیست را داشته باشد
نظری دوست

با این حال مدیرکل طرح ملی تالابهای کشور از موافقت وزارت نیرو و سازمان محیط زیست برای تامین 3 میلیارد مکعبی آب مورد نیاز دریاچه ارومیه خبر داد و گفت: حق آبه این دریاچه که در سند مدیریت لحاظ شده، سالانه حدود 3 تا 1/3 میلیارد مکعب است تا این دریاچه بتواند تراز آبی مناسب و مورد قبول محیط زیست را داشته باشد.

نظری دوست در گفتگو با مهر به فرایند 6 ماهه این طرح اشاره کرد و افزود: هم در ستادهای استانی و هم مرکز بر سر تامین این میزان آب توافق شده است اما چون در دوره 10 ساله خشکسالی هستیم، تراز آب دریاچه بسیار پایین آمده و جبران این اتفاق طولانی مدت خواهد بود و نمی توان یک جا این کمبود را جبران کرد.