مجله مهر : سایت قطارهای مسافری رجا را که نگاه کنی، نام قطار «دلیجان» را در فهرست قطارهای ویژه قرار داده اند. اما برای مسافرانی که سفر با قطار دلیجان جمعه شب 8 دی ماه از مشهد به تهران را تجربه کردند، سفر با دلیجان به کابوسی وحشتناک شبیه بود که تمامی نداشت. از تاخیر کلافه کننده 5 ساعته تا مرگ یک جنین در شکم مادر باردارش به دلیل سرمای وحشتناک قطار. شاید مسئولین مربوطه این سطرها را بخوانند و کمی به خود بیایند.
محبوس شدن دوساعته در قطار خاموش
سرمای هوا و یخبندان مسیرها، البته چیزی نبود که از چشم کسی پنهان بماند. تاخیر هم البته در این موارد غیرقابل انکار است. قطار شماره 353 دلیجان که باید ساعت 21 جمعه 8 دی از مشهد به سمت تهران حرکت می کرد هم از این قاعده مستثنی نبود. اما محبوس کردن مسافران در کوپه های سرد، آن هم به مدت حدود 2 ساعت و تاخیر در حرکت تا حدود ساعت 23 شب هم غیرقابل توجیه است. قطاری که با توجه به سرمای 10 درجه زیر صفر مشهد بدون حرکت با فن های خاموش متوقف بود، چرا باید پذیرای مسافرانی باشد که قطعا نشستن در سالن گرم راه اهن را به نشستن در کوپه های سرد قطار ترجیح می دادند؟
کوپه هایی که از یخچال هم سردتر بود
تعدادی از واگن های قطار همچون واگن 8 از نظر سیستم گرمایشی کاملا تعطیل بودند. مسافران بعضی واگن ها مثل واگن 5 نیز با فن هایی تقریبا بی خاصیت، سرمای شدید نیمه شب مسیر را تحمل کردند. اما غم انگیزتر از سرمای کوپه ها رفتار سرد مسئولان قطار با این موضوع بود. پاسخ هایی که با بی توجهی و سلب مسئولیت همراه بود و تا پایان مسیر هم ادامه داشت. هرچند تعدادی از مسافران یکی از کوپه ها به رستوران قطار منتقل شدند تا از سرمای واگن نجات پیدا کنند. اما رستوران قطار هم دست کمی از واگن های دیگر نداشت. تا جایی که بعضی مسافران، عطای رستوران نشینی را به لقایش بخشیدند و در راهروهای واگنها پتو رویشان کشیدند و خوابیدند.
لوله های یخ زده، سرویس بهداشتی تعطیل
کرامات قطار یخ زده جمعه شب مشهد- تهران به این ها خلاصه نمی شد. سرویس های بهداشتی به دلیل ان چه مسئولان قطار «یخ زدگی لوله ها» عنوان می کردند جایی برای مسافران مستاصل قطار نداشت. درهای سرویس های بهداشتی به همین دلیل ساعت ها قفل بود و کسی اجازه استفاده نداشت. وقتی هم درهای سرویس ای بهداشتی باز شد، وضعیت بهداشتی سرویس ها به لطف شیرهای آب بدون آب در عرض چند دقیقه چنان اسفبار شد که ...
چای بدون صبحانه نمی دهیم!
مشکل قطار دلیجان شماره 353 مشهد- تهران البته فقط گرمایش و سرویس های بهداشتی نبود. مشکلات عجیبی مثل این ها را هم باید به لیست اضافه کرد: مشکلاتی همچون قطعی برق 220 ولت کوپه ها با وجود داشتن پریز برق در هرکوپه، اقدام قابل تامل مسئول رستوران در فروش چای به شرط خرید صبحانه، جواب های سربالای مسئولان گرمایش قطار در پاسخ به پرسش ها و درخواست های مکرر مسافران، توزیع «تن ماهی» بدون قاشق، ظرف و حتی یک تکه نان به عنوان وعده غذایی ناهار در جبران تاخیر و ... مشکلاتی بود که در کنار مشکلات اصلی دیگر مسافران قطار را چنان کلافه کرد که چاره ای جز تجمع در مقابل دفتر مدیریت ایستگاه تهران و اعتراض شدید به عدم پاسخگویی مسئولان برایشان باقی نگذاشت. اما فاجعه، چیز دیگری بود.
مرگ نوزاد 5 ماهه در قطار وحشت
دردسرهای آن قطار دلیجان البته هیچ کدام دردناک تر از خبر مرگ یک جنین 5 ماهه در شکم مادر باردارش نبود. اتفاقی که مسئولان روابط عمومی راه اهن جمهوری اسلامی و پلیس راه آهن از آن ابراز بی اطلاعی می کنند. «فاطمه –م» که یکی از مسافران این قطار بود، درمیانه راه به دلیل سرمای بیش از حد قطار احساس درد و ناراحتی می کند.در حالی که به گفته مسافران قطار، پزشکی در قطار نبوده، رئیس قطار با اورژانس تماس می گیرد تا در اولین ایستگاه، خانم باردار را به بیمارستان منتقل کنند. دوتن از مسافران نیز داوطلبانه مسئول همراهی این خانم می شوند. «ح-ع» که یکی از این دونفر بود ماجرا را این طور تعریف می کند:« این خانم تنها بود و بنابراین باید او را همراهی می کردیم. فکر می کنم حدود ساعت 4 تا 5 صبح بود که ما در سومین یا چهارمین ایستگاه بین مسیر پیاده شدیم. یعنی ایستگاه جغتای. بعد با آمبولانسی که منتظر ما بود این خانم را به بیمارستان جغتای منتقل کردیم و با شماره همراه همسر این خانم تماس گرفتیم که خاموش بود. و بعد از اطمینان از رسیدن پزشک بالای سر این خانم بیمارستان را ترک کردیم و با رفتن به ایستگاه جوین، خودمان را به قطار بعدی رساندیم و عصر شنبه به تهران رسیدیم.» از این جا به بعد را از زبان «ارشدی» مدیر بیمارستان جغتای بخوانید:«بیمار که به بیمارستان ما منتقل شد در معاینه پزشک مشخص شد که این خانم 5 ماهه باردار است. اما کیسه آب پاره شده بود و جنین هم صدای قلب نداشت. اما به دلیل عدم رضایت بیمار به کورتاژ و اقدامات بعدی بیمار با رضایت خودش از بیمارستان ترخیص شد و بنابراین هیچ اطلاعی از سرنوشت مادر و جنین نداریم.» پیگیری ما برای اطلاع از واکنش مسئولان به جایی نرسید و مسئولان روابط عمومی شرکت رجا با ابراز بی اطلاعی از این ماجرا و مربوط دانستن آن به شرکت خصوصی «وانیا ریل»، ابتدا موضوع را به خدمات مسافرین و سپس به روابط عمومی راه آهن جمهوری اسلامی ایران ارجاع دادند. «صادق سکری» مدیر روابط عمومی راه آهن نیز با ابراز بی اطلاعی از موضوع، آن را مربوط به شرکت رجا دانست. «بی اطلاعم» نیز جمله مشترک همه مسئولان در پاسخ به سوال ما پیرامون این موضوع بود.
نظر شما