محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان در گفتگو با خبرنگار مهر درباره گفتگوهای تلفنی با همتایان خود در خصوص جنگ احتمالی در سوریه گفت: به نظر می رسد که گروهی به دنبال جنگ افروزی هستند البته نمی توان گفت که این عده واقعا یک گروه هستند چرا که چند گروه با دلایل مختلف وجود دارند.
وی افزود: یک گروهی همیشه منافعشان در جنگ و اختلاف بوده است. یک گروه؛ با توجه به حمایتی که متاسفانه در دو سال گذشته از گروه های تندرو، افراطی و تکفیری داشته اند نتوانسته اند به اهداف خود از طریق نظامی دست یابند و می خواهند پای دیگران را وسط بکشند و دامنه جنگ را گسترده تر کنند، فارغ از اینکه متوجه نیستند دامنه جنگ تمام منطقه را فرا می گیرد و به ضرر خودشان تمام می شود.
ظریف با بیان اینکه گروه های دیگری نیز هستند که فشارهای دیگری را وارد می کنند، اظهار داشت: اما به نظر می رسد افکار عمومی حتی در غرب نیز آمادگی ورود به جنگ را ندارند. یک نشانه آن را در پارلمان انگلیس و نشانه های دیگر را از دیدگاه ها و نظرسنجی هایی که در افکار عمومی آمریکا انجام شده می بینیم.
وزیر امور خارجه تصریح کرد: اگر بخواهند جدی نگاه کنند جنگ راه حل هیچ کاری نیست و ما باید تمام طرف ها را به راه حل صلح آمیز تشویق کنیم.
وی خاطر نشان کرد: در صحبت هایی که با وزرای امور خارجه داشتم تقریبا همه آنها اتفاق نظر داشتند که باید کاری انجام شود که از شدیدتر شدن درگیری در سوریه جلوگیری شود و به سمت مذاکره پیش رود، البته متاسفانه بعضی ها دیدگاه هایی در مورد ضرورت پاسخ دادن به آنچه ادعا می کنند استفاده از سلاح شیمیایی توسط دولت سوریه بوده است، دارند که ما به آنها تذکر دادیم که اول باید واقعیات مشخص و همه اسناد و شواهد دیده شود.
ظریف تاکید کرد: از سوی دیگر تصمیم به جنگ، موضوعی نیست که کشورها بتوانند بر مبنای اراده خود اتخاذ کنند، یعنی دنیا نمی تواند تحمل کند که یک یا چند کشور خودشان نقش دادستان، قاضی و مجری احکام را یکجا به عهده بگیرند و بر اساس منافع خودشان و نه واقعیات عمل کنند که پایان این مساله برای خودشان نیز خطرناک است.
وزیر امور خارجه کشورمان بیان کرد: جنگ طلبی و آتش افروزی های گذشته نیز نشان داده که آنها نتوانستند به اهداف خود برسند.
وی ادامه داد: اینها نکاتی بود که در گفتگوهای تلفنی مطرح شد، تعدادی از وزرای خارجه حتی وزرای خارجه کشورهای غربی با همه این صحبت ها موافق و مخالف هر گونه اقدام نظامی بودند و تعدادی نیز دیدگاه های دیگری داشتند که در بعضی تلفن ها که خیلی هم طولانی شد، بحث کردیم و امیدواریم نتیجه هرچه که باشد به این خونریزی و کشتار انسان های بی گناه پایان داده شود، البته نه با یک جنگ دیگر، بلکه از طریق صلح.
ظریف همچنین در پاسخ به این سوال که در صورت جنگ احتمالی واکنش ایران چه خواهد بود؟، بیان کرد: من در مورد واکنش ها صحبت نمی کنم، تمام تلاش ما در این زمینه است که مانع جنگ شویم چون زمانی که جنگ در منطقه در بگیرد شرایط برای همه بسیار خطرناک خواهد شد. ما امیدواریم درایت حاکم و مانع جنگ در منطقه شود.
وزیر امور خارجه همچنین درباره انتصاب ها در وزارت امور خارجه گفت: تا فردا ظهر انتصاب ها در وزارت امور خارجه را اعلام خواهیم کرد. البته فعلا سخنگویی خانم افخم را اعلام کردیم.
به گزارش خبرنگار مهر هم چنین محمد جواد ظریف، وزیر امورخارجه کشورمان صبح امروز جمعه در صفحه شخصی فیس‌بوک خود درباره تحولات سوریه و جنگ احتمالی مطرح شده از سوی آمریکایی ها مطالبی را منتشر کرد. ظریف در صفحه خود نوشت:
«دوستان سلام. صبح جمعه شما بخیر
صرف نظر از روابط ایران و سوریه، تحولات اسف‌بار اخیر یک پرسش اساسی که سال‌هاست دغدغه فکری بنده است را مجددا مطرح می‌کند که آیا در جهان کنونی می‌توان اهداف انسان‌دوستانه و یا حتی اهداف سیاسی را از طریق جنگ و عملیات نظامی به پیش برد؟ چند محور برای فکر کردن:
1- استفاده از سلاح شیمیایی بدون توجه به عاملان آن یک جنایت است و باید محکوم شود. این موضع قطعی و بدون ابهام ... ایران است. اما آیا دیگران که زیاد هم سر و صدا می‌کنند، زمانی که غیرنظامیان سردشت و حلبچه هدف بودند و جنایت‌کار هم مشخص بود، همین موضع را داشتند؟ پس باید با دیده تردید به اهداف‌شان نگاه کرد. به‌ویژه آن که این بار با توجه به شرایط میدانی و اسناد موجود، احتمال ارتکاب این جنایت توسط گروه‌های افراطی بسیار بالاتر است.
2- کشتار و سرکوب و خشونت و افراط جنایاتی نابخشودنی است و همه باید طرف‌های درگیر را وادار کنند که هرچه سریع‌تر از طریق مذاکره این وضعیت اسف‌بار را پایان دهند. اما آیا تهدید به حمله نظامی راه‌حل است یا مبنای مشکل؟
3 - آیا آن طور که آمریکایی‌ها می‌گویند واقعا «همه انتخاب‌ها روی میز است»؟ یعنی هر کشوری که زور دارد این انتخاب را دارد که تهدید به حمله نظامی کند؟ یا این که استفاده و تهدید به استفاده از زور خلاف مبانی و اساس حقوق بین‌الملل جدید است؟
4 - آیا می‌توان برای مقابله با یک عمل خلاف حقوق بین‌الملل یا حتی یک جنایت، یک قاعده آمره حقوق بین‌الملل (ممنوعیت توسل به زور) را نقض کرد؟
5 - اصولا چرا منشور ملل متحد جنگ و تهدید به آن را ممنوع کرده است؟ آیا این یک خیال‌بافی حقوقی است یا بیان یک واقعیت سیاسی؟ به عبارت دیگر آیا در قرن بیستم و بیست یکم جنگ ابزار کارآمدی برای پیشبرد سیاست خارجی یا اهداف انسان دوستانه است؟ یا این که چون جنگ کارآمدی ندارد ممنوع شده است؟
6- آیا می‌دانید که در 100 سال اخیر، اکثریت قریب به اتفاق (نزدیک 85 درصد) کشورهایی که جنگ‌ها را (با توهم برتری نظامی و امید پیروزی) شروع کرده‌اند یا نابود شده‌اند و یا لااقل نتوانسته‌اند به اهداف خود برسند؟
و ....
به امید پیشگیری از یک ماجراجویی فاجعه بار دیگر.»
ظریف همچنین در مطلبی دیگر در ادامه نوشت:
بحثی که مطرح کردم واقعا دغدغه بنده است که اگر نوشته‌های من در 6 سال گذشته که هیچ سمت دولتی نداشتم را هم بخوانید همین دیدگاه، را خواهید دید. بنابراین برخی دوستان که تلاش می‌کنند با انگ زدن مانع شکل‌گیری یک بحث مهم علمی و سیاسی شوند فقط به این سوال پاسخ دهند که اگر استفاده از زور را (صرف نظر از بهانه‌ها و توجیهات آن) بپذیریم، آیا تنها دست قدرتمندان را بازنگذاشته‌ایم که هر وقت منافعشان اقتضا کرد از آن استفاده کنند و مردم را به خاک و خون بکشند، منابع اقتصادی خودشان را نابود کنند و در دامی گرفتار شوند که به دور باطل ترور و خشونت می‌انجامد؟ آیا تا کنون حتی یک مورد را سراغ دارید که قدرتمندان برای منافع عمومی یا پاسداری از حقوق انسان‌ها هزینه سنگین جنگ را پذیرفته باشند؟
نظر شما