به گزارش خبرنگار مهر، بیست و هفتمین نشست «عصر تجربه» عصر روز یکشنبه 15 دی‌ماه با حضور محسن سلیمانی مترجم ، منتقد، پژوهشگر ادبی و داستان‌نویس در محل سرای داستان بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان برگزار شد. وی خالق کتاب‌هایی مانند «اسرار و ابزار طنزنویسی»، «فن داستان‌نویسی» و «درس‌هایی درباره داستان‌نویسی» است.
سلیمانی در ابتدای این نشست با اشاره به سابقه حدوداً 30 ساله خود در عرصه ادبیات داستانی، به دلایل کم‌کاری خود در نگارش رمان پرداخت و با بیان اینکه «رمان‌نویسی در کشور ما حرفه‌ای نیست» در عین حال گفت: البته عدم نگارش رمان از سوی بنده به نقایص من نیز بازمی‌گردد. یکی از مشکلاتی که من در ابتدا داشتم بحث ساختار رمان بود و حقیقتاً من به ساختار رمان تسلطی نداشتم و نویسنده‌ای هم که مسلط به ساختار نباشد، نوشتن رمان برایش محلی از اعراب ندارد.
وی با بیان ینکه اغلب رمان‌های فارسی خوش‌ساخت نیستند، افزود: نمی‌توانم بگویم علت این مسئله ضعف دانشیِ نویسندگان ماست و معتقدم رمان‌نویسان ما کمی شلخته می‌نویسند و چندان به مخاطب توجه ندارند برعکس، غربی‌ها در معرفی رمان‌هایشان بسیار به خواننده توجه می‌کنند و اساساً می‌نویسند که خواننده صفحه‌ای را ورق بزند.
سلیمانی همچنین از آنچه وضعیت اسف‌بار اقتصادی نویسندگان ایرانی نامید، سخن گفت و اضافه کرد: متاسفانه نه دولت، نه ناشران و نه مردم نگاهشان به نویسنده‌ها اینگونه نیست که آنها حرفه‌ای به این نام دارند و این در حالی است که به زعم من این یک کار 24 ساعته است. تنها کمکی که دولت به رمان‌نویس کرده، برپایی جوایز بوده البته جوایزی که هدایای بزرگی هم ندارند.
این داستان نویس و مترجم همچنین به ضعف اقتصادی ناشران در سرمایه‌گذاری در این حوزه اشاره کرد و ادامه داد: اگر ناشری قدرت سرمایه‌گذاری هم داشته باشد، معمولاً این سرمایه را در نشر کتاب هزینه نمی‌کند.
وی همچنین عرضه نگارش آثار در حوزه ادبیات داستانی را به اتوبوسی تشبیه کرد که در بین راه تعداد زیادی از مسافران آن پیاده میشوندد و وقتی به آخر خط می‌رسد، جز 2، 3 نفر مسافری (نویسنده‌ای) در آن نمی‌ماند و لذا به گفته سلیمانی باید از کسانی که 30، 40 سال در این عرصه فعالیت می‌کنند، تقدیر شود.
نویسنده کتاب‌هایی مانند «اسرار و ابزار طنزنویسی»، «فن داستان‌نویسی» رمان‌نویسی را وابسته به سخت‌کوشی و ماندن در ادبیات دانست و نویسندگان ایرانی را هم از دیدگاه خود ارزیابی کرد.
وی در این مورد گفت: حدود 80 درصد نویسندگان ایرانی بین طیف متوسط و خوب هستند. من هم شخصاً اگر رمان می‌نوشتم، رمان نویس عالی نمی‌شدم شاید یک رمان نویس خوب می‌شدم.
سلیمانی تاکید کرد: رمان نویسان باید به نوشتن مثل مسواک زدن عادت کنند و شرایط برایشان طوری شود که اگر یک روز ننویسند، دچار عذاب وجدان شوند.
وی همچنین در پاسخ به این سوال که به نظر شما دوره رمان‌های قطور چند جلدی سپری شده است؟ گفت: زمان نگارش رمان‌های خیلی قطور گذشته البته نه یک کتاب 400، 500 صفحه‌ای.
نویسنده «درس‌هایی درباره داستان‌نویسی» با تاکید بر این نکته که تا جایی که می‌شود نباید تئوری‌ها را به داستان تبدیل کرد، به ایرادهایی که به گفته وی از این منظر به سریال‌های تلویزیونی وارد است، اشاره کرد.
سلیمانی در این باره گفت: بیشتر سریال‌های صدا و سیما سعی می‌کنند مضامین را به سریال تبدیل کنند و کمتر طرح داستانی و خودِ داستان در آنها دیده می‌شود در حال که به عقیده من اولین کارکرد این قبیل آثار هنری باید سرگرم‌کنندگی باشد که آن هم با گفتن داستان میسر است.
نظر شما