به گزارش خبرنگار مهر، متن جوابیه به این شرح است: ضمن تشکر از حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای سیدرضا اکرمی (مصاحبه در خبرگزاری مهر مورخ 93.5.25) و دیگر منتقدان، امیدوارم این عرایض بنده توضیحی باشد برای استحضار ایشان و دیگر کسانی که در مورد سخنان این جانب در مناظره پنجشنبه شب 93.5.23 در برنامه "دیروز، امروز، فردا" انتقاداتی داشته اند.
همه ما می دانیم آیین های دینی ما ظرفیت های بسیار عمیق و موثری برای اصلاح فرهنگ جامعه دارد، با وجود این، مساله فرهنگ یکی از معضلات جامعه ما است و این موضوع از چنان اهمیتی برخوردار است که امسال از سوی مقام معظم رهبری سال اقتصاد و فرهنگ نامیده شده است؛ به نظر من یکی از مسائل مهم تر در این حوزه این است که شاید من به عنوان یک معلم و همه کسانی که در چنین حوزه‌هایی فعالیت دارند به درستی مبانی این حقایق یا آیین ها را تبیین و تحلیل نمی کنیم و توضیح نمی دهیم و بعد گلایه می کنیم که چرا به موازین و نهادهای فرهنگی توجه کافی نمی شود. عمده گفتگوی بنده در آن جلسه بیان ضرورت تبیین و تحلیل عقلی و علمی چنین حقایق و آیین هایی بود. روح سخن من در جلسه مذکور بیان و توضیح همین نکته بود. در اواخر جلسه به عنوان نمونه به موضوع عاشورا اشاره کردم و عرضم این بود که توضیح دهم عاشورا یک ظرفیت عظیم فرهنگی است که اگر درست تبیین شود همان آثاری را خواهد داشت که در سال 1357 در جریان پیروزی انقلاب اسلامی و یا در جنگ تحمیلی شاهد آن بودیم. این ظرفیت همچنان در اختیار جامعه ما است بشرطی که بارور شود و در دام تحجر و ظواهر نیفتد و صحیح تبیین گردد و با طرح مساله عاشورا می خواستم به این موضوع بپردازم. غرض من این بود که بگویم اگر فلسفه عاشورا درست مطرح نشود و ندانیم برای چه گریه می کنیم، علی رغم همه هزینه هایی که با جان و دل می پردازیم، به صرف احساسات و بدون پشتوانه معرفتی و فرهنگی، این می شود که فردای عاشورا تحولی متناسب در اخلاق و رفتارمان دیده نمی شود، باز همان خلافکاری ها و همان نابسامانی ها.
در اینجا از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به نوبه خود سپاسگزاری می کنم که با فراهم کردن امکان گفتگو برای «یافتن بهترین راه حل ها» چنین میزگردهایی را تدارک می بیند، هر چند متاسفانه شرایط به گونه ای پیش رفت که حرف من ناتمام ماند و وقت برنامه به اتمام رسید و همان سخن ناتمام و ناقص؛ منشأ انتقاد گردید و با این توضیح تاکید می کنم هر تقصیری از سخنان بنده که با آن سازگار نباشد تفسیر شخصی است و ربطی به عرض بنده ندارد.
از منتقدان محترمی نیز که از سردلسوزی و رعایت ادب و اخلاق نسبت به موضوع عاشورا حساسیت نشان داده اند، تشکر می کنم و از آن دسته از معترضانی که حریم اخلاق را رعایت نکرده اند می خواهم که در خلوت خویش به آنچه از زبان و قلمشان صادر شده است، بیندیشند که آیا چنین رفتاری در شان شاگردان مکتب عاشورا است؟!
و اما در مورد تلقی خودم از عاشورا: به عرض می رسانم تا جایی که اطلاع دارم در ایران اولین کسی هستم که کتابشناسی امام حسین علیه السلام را به صورت مستقل در سال 1374 تدوین و منتشر ساختم. چاپ دوم این کتاب در سال 1376 توسط موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام خمینی(ره) منتشر گردیده است. مقدمه آن را با این عبارات آغاز کرده ام که مبین دیدگاه این حقیر نسبت به عاشورای حسینی است و اگر متحجران و غوغاسالاران را خوش نیاید، مرا تقصیر نیست.
«سلام بر حسین و سلام بر یاران با وفای حسین که بنیان دیرپای عاشورا را بنا نهادند، بنیانی که «از باد و باران نیابد گزند» و سلام بر حسین که به آهنگ اصلاح امر امت جد خویش با خون به مصاف شمشیر شتافت و سلام بر حسین آن احیاگر بزرگ اسلام ناب محمدی(ص) که با خون خود نقاب از چهره مزوران و زورمداران و زراندوزان برگرفت و پیروزی خون بر شمشیر از او سنت شد و سلام بر خمینی(ره) آن سلاله پاک حسینی که قرن ها پس از حسین، به پیروی از حسین، فرهنگ عاشورایی را زنده ساخت و به آهنگ اصلاح امر امت اسلام و احیای سنت نبوی(ص) با انبوهی از آنان که از زلال فرهنگ عاشورای حسینی سرمست بودند، با همه سران کفر و شرک و ریا و تحجر و همه شیاطین اسلام پناه که در پناه شیطان بزرگ جا خوش کرده بودند در افتاد و سرانجام بار دیگر این خون بود که پیروز شد و آن طاغوت بود که شکست.
نجفقلی حبیبی
26 مرداد 1393
نظر شما