داریوش همایون مرد

همایون از مخالفان سرسخت انقلاب اسلامی و از حامیان فعال جریان فتنه ۸۸ در خارج از کشور بود که در رژیم پهلوی و دوران نخست وزیری جمشید آموزگار وزیر اطلاعات و جهانگردی بود.
 

وی همچنین داماد سرلشکر زاهدی عامل کودتای ۲۸مرداد بود که در جریان فتنه سال ۸۸ به حمایت و تمجید از مواضع سران داخلی فتنه و همسر میرحسین موسوی پرداخت.

 

برخی از اسناد ساواک از داریوش همایون به عنوان «احمد رشیدی مطلق» همان کسی که در روزنامه اطلاعات سال ۵۶ به اسلام، امام راحل و روحانیت اهانت کرد نام برده اند.
 

داریوش همایون در سال ۱۳۰۷ در تهران و در یک خانواده متوسط شهری به دنیا آمد. پدرش کارمند وزارت دارایی بود و به عنوان مستشار دیوان محاسبات انجام وظیفه می‌کرد.
 

شبکه جاسوسی ـ مطبوعاتی «بدامن» کلیه فعالیتهای مطبوعاتی دوران پس از کودتای ۲۸ مرداد را هدایت و کنترل می‌کرد.

 

همایون در جریان همکاری با شبکه‌ جاسوسی «بدامن» و از رهگذر خوشخدمتی، توجه مقامات امریکایی را جلب کرد تا اینکه به ریاست این سازمان رسید.

 

وی روابط نزدیک و صمیمانه‌ای با محافل و مجامع وابسته و دیگر گروههای قدرت موجود در هرم حاکمیت پهلوی، نظیر جناح صهیونیستی فراماسونری ایران و انجمن بازرگانان کلیمی و آژانس یهود ایران داشت و در سایه‌ اینگونه ارتباطات بود که راه خود را به سطوح بالای رژیم باز کرد.
 

میزان اهمیت و اعتبار داریوش همایون نزد گروههای قدرت، بویژه آژانس یهود ایران و جناح صهیونیستی فراماسونری به حدی بود که در اواسط دهه ۱۳۴۰،‌زمانی که صهیونیستهای ایران ضرورت در اختیار داشتن یک روزنامه پرقدرت و پرتیراژ را احساس کردند و تصمیم به تأسیس روزنامه آیندگان گرفتند، او را سرپرست اداره امور این نشریه کردند.
 

همایون از ابتدای دهه ۱۳۴۰ مدام در اندیشه بود تا به طریقی به دربار راه یابد. بر این اساس روابط ویژه‌ای با هما زاهدی خواهر اردشیر زاهدی برقرار کرد. او که می‌دانست از طریق ارتباط با اردشیر زاهدی به قدرت و نفوذ بیشتری در چارچوب هیئت حاکمه ایران دست خواهد یافت، خود را عاشق و شیفته هما زاهدی نشان داد و برای دستیابی به منافع بیشتر، همسر خود را طلاق داد و با وی ازدواج کرد.

 

زمانی که حزب فرمایشی رستاخیز ایجاد شد، داریوش همایون یکی از نخستین کارگزاران مطبوعاتی بود که به این حزب پیوست و تمام توان و قدرت خود و روزنامه ‌آیندگان را در خدمت آن قرار داد.
 

پس از آن و هنگامی که محمد‌رضا پهلوی، امیر‌عباس هویدا را برکنار و جمشید آموزگار را به این مقام منصوب نمود، داریوش همایون به آرزوی دیرین خود ـ وزارت ـ رسید و از سوی جمشید آموزگار به عنوان وزیر اطلاعات و جهانگردی منصوب گردید.

 

از دیگر اقدامات خائنانه داریوش همایون در دوران تصدی مقام وزارت اطلاعات، چاپ مطلبی اهانت‌آمیز با امضای فردی موهوم به نام رشیدی مطلق در روزنامه اطلاعات بود. این نامه که به صورت ناجوانمردانه‌ای به ساحت مقدس مرجع تقلید شیعیان جهان، حضرت امام خمینی(ره) بی‌حرمتی و اسائه ادب کرده بود، خشم همگانی را برانگیخت و موجب شد تا مردم به صورتی خشمگینانه به کوچه و خیابانها بریزند و ضمن حمایت همه جانبه از حضرت امام خمینی (ره) خواستار مجازات عاملین و دست‌اندرکاران این توطئه شوند.
 

فرار

با انتشار این نامه در حقیقت، موتور انقلاب اسلامی ایران که از پانزده خرداد ۱۳۴۲ روشن شده بود، به حرکت افتاد و در مسیر خود، بنیاد رژیم پهلوی و شاهنشاهی ایران را نابود کرد.
 

همایون در شامگاه ۲۱ بهمن ۱۳۵۷، زمانی که مردم و نیروهای انقلاب، پادگان «جمشیدیه» تهران را تسخیر کردند، فرار کرد و پس از تحمل مدتها دربه‌دری و زندگی مخفی از ایران گریخت و خود را در پناه اربابان صهیونیست جای داد.
 

او با هدف آسیب رساندن به جمهوری اسلامی ایران دست به هر تلاش می‌زد و امضای او در زیر بسیاری از بیانیه‌های ضد‌انقلاب خودنمایی می‌کند. مخالفت با حکم ارتداد سلمان رشدی نمونه‌ای از این گونه تلاشهاست.