محمد درویش در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: اگرچه کارشناسان بسیاری در دهه 80 تا 90 میلادی نسبت به خشک شدن دریاچه آرال در دهه 80 تا 90 میلادی هشدار داده بودند اما دولت جماهیر شوروی سابق بدون توجه به این هشدارها اقدام به انحراف مسیر رودخانه های اطراف دریاچه آرال به سمت 400 هزار کشتزار پنبه و جلوگیری از ورود آب به دریاچه آرال کرد تا این دریاچه کاملاً خشک شد.
به گفته وی، با خشک شدن این دریاچه باران نمک حاصل از خشکیدگی دریاچه آرال تمام 400 هزار هکتار کشتزار پنبه را که آب رودخانه های اطراف برای آن منحرف شده بود نابود شد و نه اهداف اقتصادی و نه اهداف زیست محیطی هیچ یک محقق نشد.
درویش با اشاره به خشک شدن دریاچه اونز در کالیفرنیا در دهه 90 تا دو هزار میلادی گفت: توسعه شتابناک در این ایالت که همراه با تغییرمسیر رودخانه های اطراف این دریاچه و سد سازی بر روی آنها بود موجب شده که در حال حاضر بیش از 90 درصد حجم این دریاچه کاملاً خشکیده شود و با روز های آرمانی خود فاصله بسیار زیادی داشته باشد .
به اعتقاد درویش، چین در حال حاضر یکی از پیشگامان تخریب و بی توجهی به محیط زیست است. تنها در یکی از ایالتهای این کشور به دلیل نگاه آزمندانه به اندوخته های طبیعی و برداشت بی رویه از ذخایر آن بیش از دوهزار دریاچه خشک و تبدیل به بیابان شده است.
نظر شما