يوسف عليخاني - داستان نويس، در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، با بيان اين مطلب گفت : ادبيات، ادبيات است و جنگي و غيرجنگي كردن آن موضوعي كاملا ثانوي است. وقتي داستان يا رماني خوب نوشته شود، براي خواننده هيچ فرقي نمي كند جنگي باشد يا غيرجنگي. مخاطب داستان را مي خواند و به اين نگاه مي كند كه اثر چطور نوشته شده است.
وي افزود : متاسفانه دولت و مسوولان به جاي اين كه از مقوله ادبيات و هنر، در شكل كلي آن حمايت كنند و باعث رونق هرچه بيشتر فرهنگ و هنر و ادبيات شوند، با اقدامات رسمي مانع نوشته شدن ادبياتي جدي در اين حوزه شده اند.
نويسنده مجموعه داستان " قدم بخير مادربزرگ من بود " گفت : من هيچ ابايي ندارم درباره موضوعي بنويسم كه دوستش دارم و از آنجا كه همه ما با پوست و گوشت و استخوان خود جنگ را لمس كرده ايم، نوشتن از آن نيز مانند نوشتن از موضوعات ديگر برايم هميشه جدي بوده است، حتي يك بار نيز تجربه اي نيز در اين باره داشتم اما متاسفانه با افتادن در هزارتوي كاغذبازي و بيلان كاري و هزار مانع ديگر هنوز منتشر نشده است.
عليخاني خاطرنشان كرد : عده اي كه هميشه و در هر كاري ماجراجو هستند و خود را همه كاره و قيم مي دانند عنوان مي كنند فقط كساني مي توانند از جنگ بنويسند كه جنگيده باشند.
اين نويسنده اضافه كرد : نسل جديد نويسندگان با انقلاب به دنيا آمده اند و برخي كمتر از انگشتان يك دست از آن بزرگترند. خود من سه ساله بودم كه انقلاب شد، بعد جنگ، بعد صلح و بعد بازسازي و بعد تحولات و تغييرات ديگر. من نيز فرزند اين محيط هستم، چرا نبايد بنويسم؟ چرا نمي نويسم؟
يوسف عليخاني درباره علل ننوشتن خود گفت : وقتي احساس مي كنم به من امر مي شود كاري بكنم، ناخودآگاه آن كار را انجام نمي دهم، حتي اگر با طمع پول و حق التاليف خوب هم بنويسم، كار خوبي نخواهد شد. من مي نويسم اما موانع نمي گذارد. آدم هايي هستند كه اجازه نمي دهند و مي خواهند ادبيات جنگ و انقلاب و دفاع مقدس مال خودشان باشد.
وي تاكيد كرد : بايد به جاي رسمي كردن موضوع و ميدان دادن به چهره هايي خاص، فضا را براي نوشتن آزاد گذاشت. ادبيات به معناي كامل خود بايد جان بگيرد. وقتي چنين شد، ادبيات جنگ خوب هم خواهيم داشت و بهترين رمان جنگ هم نوشته مي شود. اين خودي و غيرخودي گري در ادبيات دفاع مقدس محصول نگاه مسوولان نيست بلكه عده اي نويسنده مثل من آن را درست مي كنيم چون مي خواهيم همه چيز مال خودمان باشد. اغلب تصور مي كنيم فقط ما نويسنده دفاع مقدس هستيم و بقيه حق ندارند در اين فضا نفس بكشند، در حالي كه غافليم كه همه ما كامل كننده همديگريم و هيچ نويسنده اي جاي نويسنده ديگري را تنگ نمي كند.
نظر شما