خسرو جعفری زاده در گفتگو با خبرنگار مهر نام این لکه جدید بر روی خورشید را 1090 ذکر کرد و افزود: "لکه های خورشیدی" محل هایی بر سطح خورشید هستند که دمای آنها از دمای مناطق اطرافشان کمتر است.
وی با بیان اینکه دمای سطح خورشید حدود 6 هزار درجه کلوین است اظهار داشت: دمای لکه های خورشیدی هزار و 200 تا هزار و 500 درجه از دمای سطح خورشید کمتر است که این امر موجب سرد شدن این لکه ها می شود از این رو از دید ناظر زمینی لکه های خورشیدی تیره دیده می شوند.
دبیر انجمن نجوم اهواز با تاکید بر اینکه لکه های خورشید هر 11 سال یک بار به اوج خود می رسند خاطر نشان کرد: در سال های 1998 و 99 بیشترین لکه های خورشیدی مشاهده شد و بر اساس بررسی ها در سال 2012 تعداد لکه های خورشیدی به اوج خود می رسد.
جعفری زاده، با اشاره به دلایل ایجاد این لکه ها بر سطح خورشید به مهر گفت: مغناطیس بسیار قوی خورشید از داخل خورشید بیرون می جهد و در نقطه ای که توده بار مغناطیسی از خورشید خارج و سپس دوباره داخل آن می‌‌شود یک جفت لکه ایجاد می شود. لکه های کوچک در عرض چند ساعت از بین می روند ولی لکه های بزرگ عمر بیشتری دارند.
وی به اثرات لکه های خورشیدی بر زمین اشاره کرد و ادامه داد: لکه های خورشیدی بر زندگی روزمره انسان ها اثر تخریبی ندارد ولی باعث فوران ها و بازهای خورشیدی می شود که در این صورت شفق قطبی در قطب شدیدتر می شود. ضمن آنکه با ایجاد انفجارهایی نزدیک لکه ها، ذرات فوتون باردار به فضا پرتاب می شود که میدان های مغناطیسی قوی را ایجاد می کند، در نتیجه اختلالاتی در سیستم های مخابراتی و برق ایجاد می شود و شاهد محو امواج رادیویی با برد بلند هستیم.
جعفری زاده همچنین نسبت به رصد این پدیده آسمانی هشدار داد و یادآور شد: برای رصد این پدیده لازم است از شیشه جوشکاری نمره 14 استفاده شود. هرگز از شیشه تلسکوپ به صورت مستقیم به خورشید نگریسته نشود چرا که باعث سوختگی قرنیه چشم می شود. برای رصد لکه های خورشیدی از طریق تلسکوپ بهتر است از فیلترهای مخصوص استفاده شود.
به گزارش مهر، لکه های خورشیدی از سال 1700 میلادی رصد شده اند. داده‌های رصدی از دهه 80 قرن بیستم نشان می دهد که تعداد لکه های خورشیدی با شدت تابش خورشید مرتبط است. هر چه تعداد لکه ها بیشتر باشد، شدت تابش نور خورشید بیشتر است چرا که مناطق اطراف لکه ها درخشان تر هستند.
نظر شما