به گزارش خبرنگار مهر در شیراز، پارک ملی بمو با وسعت 48 هزار هکتار در شمال فارس و شمال شرقی شیراز قرار دارد. این پارک در مجاورت شیراز واقعه شده و فاصله آن تا این کلانشهر نیز کمتر از پنج کیلومتر است.
بر اساس بررسیهای انجام شده تعداد 32 گونه پستاندار، 91 گونه پرنده، 19 گونه خزنده و سه گونه دو زیست در پارک ملی بمو شناسایی شده که نشان دهنده تنوع زیستی کم نظیر این پارک است.
18 گونه از پرندگان حمایت شده، شش گونه از پرندگان در معرض خطر انقراض و چهار گونه از پستانداران حمایت شده پارک ملی بمو را مامنی برای خود یافته اند.
قوچ و میش، بز و پازن، پلنگ، آهو، شاه روباه، گربه جنگلی، کفتار، گرگ، عقاب طلایی، هما، بالابان، بحری، شاهین و دال گونه های جانوری بارز این پارک به شمار می روند.
آنچه در این محدوده جغرافیایی قابل توجه است تعداد و تنوع گونه های گیاهی آن نیز محسوب می شود که به حدود 27 تیپ گیاهی و 350 گونه می رسد. اهمیت وجودی قریب به 51 گونه از گیاهان انحصاری در پارک ملی بمو نشان از غنای ذخایر غذایی توارثی آن دارد.
گونه های گیاهی غالب پارک نیز شامل انواع گون، درمنه، بومادران، کلاه میرحسن، پیچک، بهمن و برخی گونه های اندمیک نظیر زنگوله تیغانی، تیغال پرسپولیسی و... است.
بر این اساس پارک ملی بمو با توجه به گونه های گیاهی و جانوری آن، مجموعه ای به شمار می رود که ظرفیت زیست محیطی مناسبی را در بخشهای مختلف زیستی، گردشگری و... ایجاد کرده است.
اما یکی از دغدغه هایی که مسئولان و دوستداران محیط زیست دارند شکارچیان غیرمجازی است که همواره در کمین زیستمندان منطقه نظیر آهو نشسته و قصد شکار آنها را دارند.
همواره از خشکسالی به عنوان یکی از عواملی یاد می شود که در حیات یک عرصه زیست محیطی تاثیر بسزایی دارد و یا به طور مستقیم و غیرمستقیم، حیات گونه های یک منطقه را تحت تاثیر خود قرار می دهد. نظیر این رویداد را می توان در تالاب پریشان مشاهده کرد که خشکسالی نه تنها باعث خشکی دریاچه شد بلکه حیات گونه های آبزی و کنار آبزی منطقه را نیز تحت تاثیر خود قرار داد.
اما همیشه این خشکسالی نیست که عرصه های زیست محیطی را با خطر مواجه می کند بلکه در برخی مواقع عوامل انسانی بیشتر از عوامل طبیعی گونه ها را تحت تاثیر خود قرار داده و نابود می کند.
عکس تزئینی است
این روزها آهوهای پارک ملی بمو نیز در هراس نشانه گیری شکارچیان غیر مجازی هستند که این بار جای خالی خشکسالی را پر کرده اند و اگرچه خشکسالی شاید آسیب خیلی زیادی را به منطقه وارد نکند اما همان شکارچیان غیر مجاز سعی دارند نقش این پدیده طبیعی را با دامها یا گلوله تفنگهایشان ایفا کنند و حیات حیوانات، پرندگان و جانوران را به خطر بیاندازند.
به نظر می رسد که اگر ماموران محیط زیست مستفر در این پارک حضوری پر رنگ و فعالانه نداشتند شاید شکارچیان غیر مجاز جمعیت زیادی از آهوهای منطقه را هدف خود قرار می دادند.
در این رابطه مدیر پارک ملی بمو در گفتگو با خبرنگار در شیراز از تلف شدن سه راس آهو طی مدت گذشته در این منطقه خبر داد.
فضل الله هوشمندی افزود: دو راس از این آهوها توسط شکارچیان تلف شده و یکی از آنها در حادثه رانندگی کنار پالایشگاه از بین رفته است.
وی با بیان اینکه شکارچیان متخلف شناسایی شده اند، بیان کرد: به دنبال تلف شدن این آهوها پرونده ای در این رابطه تشکیل و برای رسیدگی به مراجع قضایی ارسال شده است.
مدیر پارک ملی بمو در ادامه با بیان اینکه آهو گونه ای در خطر انقراض بوده و در پارک حفاظت می شود، افزود: در سرشماری سال گذشته 130 راس آهو در پارک ملی بمو آمارگیری شده است.
وی با بیان اینکه از اواخر آبان ماه سرشماری از آهوی پارک حفاظت شده بمو آغاز می شود، گفت: امکان زاد و ولد آهو از سرشماری سال گذشته تاکنون نیز وجود دارد که پس از سرشماری تعداد آهوها اعلام می شود.
هوشمندی در بخش دیگری از سخنان خود از تقویت نیروهای گشتی در این پارک خبر داد و افزود: شبانه سه تیم گشتی از ماموران محیط زیست در پارک ملی بمو فعال بوده و کنترلهای مناسبی را برای کاهش شکار حیواناتی که در این پارک نگهداری می شوند، انجام داده اند.
آهوها در هراس شکارچیان شب
مدیر پارک ملی بمو اما در خصوص شکارچیان که به صورت غیر مجاز و شبانه قصد شکار آهوها را دارند نیز گفت: این شکارچیان شبانه به منطقه آمده و با استفاده از پروژکتور قصد شکار آهو را دارند.
هوشمندی گفت: به عنوان نمونه در این هفته سه مورد شکارچی که فقط برای شکار آهو به منطقه آمده بودند با حضور ماموران محیط زیست متواری شدند.
وی همچنین از محیط زیست خواست که نسبت به افزایش تعداد نیروهای منطقه اقدام شود.
به گزارش مهر، گونه هایی نظیر آهو سرمایه های زیست محیطی استان فارس به شمار می روند و شکار آنها صدمات مختلفی را بر ظرفیتهای محیط زیستی استان فارس بر جای می گذارد.
پارک ملی بمو به واسطه نزدیکی آن به شهر شیراز فرصت بسیار کم نظیری را به وجود آورده که هم می توان برای ارتقای این عرصه تمهیدات لازم را اندیشید و هم اینکه شرایط را برای گردشگری طبیعی فراهم کرد.
نظر شما