به گزارش خبرگزاری مهر، هرچند بسیاری از مردم در این روزهای پایانی سال بیش از آنکه نگران بلایای کیهانی باشند، نگران فجایع اقتصادی هستند که در 2012 می تواند آنها را تهدید کند، اما برپایه افسانه تقویم مایاها سال آینده که چند روزی بیشتر تا آغاز آن باقی نمانده سالی است که در آن دنیا پایان می یابد. بنابراین دور از انتظار نیست که در روزهای پایانی سال بازار داستانهای تخیلی مربوط به اتفاقاتی که قرار است در سال آینده رخ دهند داغ است.
در میان محبوب ترین ایده هایی که در خصوص فجایع 2012 ارائه شده اند وقوع حوادث کیهانی مثل انفجار یک ابرنواختر نیز به چشم می خورد.
به همین منظور دانشمندان مرکز فضایی "گودارد" ناسا با امید برای جلوگیری از نشر این داستانهای غیرواقعی درباره حوادث کیهانی، یک سری آمار علمی مربوط به خطر واقعی حوادثی از این دست را ارائه کردند.
انفجار ابرنواختری
برپایه این آمارها، مقدار شگفت انگیز انرژی آزاد شده در یک افنجار ابرنواختری برابر با مقدار انرژی است که خورشید در سراسر دوره زندگی خود منتشر می کند.
بررسیها نشان می دهد که وقوع چنین انفجاری در نزدیکی منظومه خورشیدی می تواند خطراتی را ایجاد کند. به خصوص، پرتوهای ایکس و پرتوهای گامایی که از ابرنواختر ساطع می شود می تواند به لایه اوزن که از نفوذ پرتوهای ماوراء بنفش خورشید به زمین جلوگیری می کند آسیب برساند.
به همین منظور داستانهای تخیلی حوادث 2012 پیش بینی کرده اند که پایان دنیا به دلیل یک انفجار ابرنواختری و تخریب لایه اوزن خواهد بود.
این درحالی است که به گفته ستاره شناسان، اگر چنین انفجاری بخواهد به لایه اوزن صدمات جدی وارد کند ابرانوختر باید در فاصله کمتر از 50 سال نوری از زمین قرار داشته باشد.
دانشمندان ناسا در این خصوص توضیح دادند که تمام ستارگان همسایه خورشید که به طور بالقوه می توانند یک انفجار ابرنواختری داشته باشند بسیار بسیار دور از زمین هستند و نزدیکترین ابرنواختر به ما که انفجار آن در روزگار مدرن رخ داد، ابرنواختر 1987 است که در ابر بزرگ ماژلان قرار دارد.
ابر بزرگ ماژلان، یکی از کهکشانهای همسایه راه شیری است که در فاصله حدود 160 هزار سال نوری قرار دارد. بنابراین، انفجار آن لایه اوزن را تهدید نمی کند.
ابرنواختر SN2011dh در صورت فلکی "ترازو" در فاصله 23 میلیون سال نوری از زمین در کهکشان گردابی "مسیه 51" که همچنین با عنوان "رمولی" نیز شناخته می شود واقع شده است. انفجار ستاره مادر این ابرنواختر از 31 می 2011 در حدود ساعت 12 به وقت گرینویچ آغاز شد.
لامپهای گامایی
حادثه انفجاری کیهانی دیگری که می تواند برای زمین خطرساز باشد و این روزها شایعاتی درمورد وقوع آن در سال 2012 منتشر شده، لامپهای گامایی یا "انفجار پرتوهای گاما" (GRB) است.
زمانی که یک ستاره عظیم بر روی خود فرو می پاشد و یا زمانی که دو ستاره نوترونی به هم برخورد می کنند یک سیاه چاله به دنیا می آید.
وقتی ماده پیرامون این سیاه چاله بر روی یک سیاه چاله نوزاد مشابه سقوط می کند، بخشی از آن به شدت شتاب می گیرد و یک فواره بینهایت شدید از ذرات ساطع کننده پرتوهای گاما را به وجود می آورد.
در جهان، این لامپهای پرتوهای گاما بسیار رواج دارند. به طوریکه برپایه آمارهای به دست آمده توسط رصدهای تلسکوپهای فضایی تقریباً هر روز رخ می دهند و تاثیر آنها بر روی زمین تقریباً مشابه روش تاثیرگذاری ابرنواخترها است.
ستاره شناسان تخمین می زنند که یک لامپ گامایی می تواند حداکثر از فاصله 10 هزار سال نوری بر روی زمین اثر بگذارد، اما این اثرگذاری تنها زمانی رخ می دهد که جهت فواره دقیقاً با خط دید ما منطبق باشد.
نزدیکترین لامپهای گامایی که تاکنون ثبت شده اند مثل GRB 031203 در فاصله 1.3 میلیارد سال نوری از زمین رخ داده اند و بنابراین، خطر نابودی دنیا در سال 2012 به دلیل انفجار لامپهای گامایی نیز تنها یک داستان غیرواقعی است.
رصد لامپ پرتوهای گاما توسط ماهواره AGILE که در سپتامبر و اکتبر 2010 انجام شد. محاسبات ستاره شناسان نشان می دهد که الکترونهای مسئول این لامپهای پرتوهای گامایی انرژی معادل هزار ترا الکتروولت و یا بیشتر دارند. این انرژی حدود 100 برابر بیشتر از انرژی است که پروتونها در برخورد دهنده بزرگ ذرات (LHC) در سرن می توانند در طول حداکثر برخوردهای خود به یکدیگر به آن برسند.
افسانه تقویم مایاها
تقویم مایاها پایان چرخه پنج هزار و 126 ساله جهان را در تاریخی در حدود 21 دسامبر 2012 اعلام کرده است، تاریخی که در آن الهه جنگ و خلقت مایاها با نام "بولون یوکته" باز خواهد گشت.
خنثی کردن پیشگویی ها
علاوه بر ناسا، موسسه ملی تاریخ انسان شناسی در مکزیک نیز به شدت در تلاش است تا رگبار مداوم پیشگویی های پیشگوها را درباره پایان جهان هستی خنثی کند.
در تقویم مایاها که نوشتن آن از سال سه هزار و 114 قبل از میلاد آغاز شده و به دوره های 394 ساله به نام "باکتون" تقسیم شده، عدد 13 عددی مقدس است و قرار است در سیزدهمین باکتون جهان پایان گیرد.
"سون گرونمیر" محقق سمبلهای مایایی در دانشگاه تروب در استرالیا که برای رمزگشایی از تقویم مایاها تلاش فراوانی انجام داده است می گوید این روز پایانی که در تقویم مایاها مشخص شده در واقع نشان دهنده آغاز دوره گذار از یک دوران به دوران بعدی است که در آن به اعتقاد مایاها "بولون یوکته" بازخواهد گشت.
برخی دیگر از محققان معتقدند که درحقیقت پدیده 2012شامل مجموعه‌ای از تغییر و تحولات عظیمی است که در تاریخ 21دسامبر 2012اتفاق خواهد افتاد.
به گفته این پژوهشگران، این تاریخ پایان پنجمین دوره 125ساله تقویم قوم مایا و آغاز "عصر جدید بشریت" است که پس از آغاز آن، سیاره زمین و ساکنان آن متحمل تغییرات مثبت فیزیکی و ذهنی خواهند شد.
"اریک ولاسکوئز" محقق دانشگاه "نشنال اتونوموس" مکزیک نیز در این خصوص اظهار داشت: "باید کاملا درباره این موضوع آگاه باشیم، هیچ پیشگویی درباره سال 2012 وجود ندارد و این شایعات تنها اشتباهات و استدلالهای غلط بازاری هستند."
همچنین دو باستان شناس دانشگاه فلوریدای مرکزی به نامهای "آرلن و دایان چیس" که در حدود یکسال و نیم قبل با استفاده از یک فناوری نوآورانه برپایه لیزر به نام "لیدار" موفق شدند تنها در مدت 4 روز نقشه دقیقی از شهر مایاها تهیه کنند، در خصوص پیش بینی مایاها توضیح دادند: "چرخه زمانی کنونی مایاها حدود سال چهار هزار و 946 تقویم ما پایان خواهد یافت.
21 دسامبر 2012 بر روی تقویم مایاها معادل سال 13.0.0.0.1 خواهد بود (یعنی تاریخی که تقریبا بدون هیچ ارزش نمادین است) و این بدان معنی است که تا رسیدن آن روز خیال دنیا می تواند راحت باشد."
نظر شما