به گزارش خبرنگار مهر، مراسم رونمایی از دفتر نخست از کتاب دو جلدی «داستان ایران بر بنیاد گفتارهای ایرانی» با عنوان «از آغاز تا خاموشی دماوند» به قلم فریدون جنیدی که از سوی نشر بلخ منتشر شده، امروز 16 شهریور ماه در بنیاد نیشابور برگزار شد.
در ابتدای این مراسم، فریدون جنیدی با اشاره به دوره امیرکبیر و رفتن ایرانی‌ها به فرهنگ به قصد تحصیل اشاره و بیان کرد: تعدادی از ایرانیان در زمان امیرکبیر به فرنگ رفتند و با برگشت به ایران دشمن فرهنگ ایران و تاریخ و تمدن ایرانی شدند. برای نمونه می‌توان به حسن مقدم و نمایشنامه «جعفرخان از فرنگ آمده» اشاره کرد که چطور سفرهنگ ایرانی را ریشخند کرده است. از یک قرن پیش تاکنون هم هرچه درباره ایران نوشته می‌شود یا ترجمه است یا با یاری گرفتن از نویسندگان اروپایی و آمریکایی به نگارش درمی‌آید.
نگارنده مجموعه دوجلدی «داستان ایران بر بنیاد گفتارهای ایرانی»، این مجموعه که تنها جلد نخست آن منتشر شده را نخستین بانگی دانست که از ایران برمی‌خیزد و گفت: اروپاییان، فرهنگ و هنر ایران را به خوبی نمی‌شناسند و داوری‌شان سطحی است. همه کسانی که در اروپا روی شاهنامه کار کرده‌اند، بر این هستند که شاهنامه سندیت ندارد، چون از دوره هخامنشیان در آن یادی نشده در صورتی که این نشان‌دهنده ناآگاهی و ندانستن شاهنامه است. در کتاب فردوسی از دوره هخامنشیان با نام «داراب» و از داریوش تا داریوش سوم با نام «دارای دارایان» یاد شده است.
به گفته فریدون جنیدی، نیاکان ما در زمان کمبوجیه، کندن کانال سوئز را شرح داده و از پدیده‌ای با عنوان «آب خاست» و «آب کاست» که همان جزر و مد است، سخن گفته‌اند یا 5000 سال پیش به این نتیجه رسیده‌اند که مرکز نیمروز جهان نه در گرینویچ که در سیستان است، اما ما خواب بودیم و نه کسی بود بیدارمان کند، نه می‌خواستیم بیدار شویم.
گردآورنده «فرهنگ هُزوارش‌های پهلوی» با اشاره به اینکه سه بار در شاهنامه به «دیو» اشاره شده گفت: یک بار به دیوان مازندران اشاره شده و می‌دانیم «دوین» به معنای کوه و بلندی است و این واژه نه در «لغت فرس» به عنوان کهن‌ترین لغتنامه آمده نه در فرهنگ معین و دهخدا تنها در «تاریخ ابن اسفندیار» آمده است. اگر بپذیریم دوین به معنی کوه بوده، دماوند، بزرگ‌ترین دوین است که در شاهنامه به آتشفشان دماوند و خاموشی‌اش اشاره شده است.
به گفته جنیدی، دومین جایی که به نام دیو در آن اشاره شده، داستان تهمورس است که دیوان را به بند می‌کشد تا نوشتن را به او یاد دهند و جالب است که ما هنوز از کلمه نگاشتن به معنی نوشتن استفاده می‌کنیم، زیرا خطوط ابتدایی، نشانه‌ای بوده نه نگاره‌ای... باز با خواندن درست شاهنامه به این نتیجه می‌رسیم که خط را ایرانی‌ها، 500 سال پیش از سومریان کشف کرده‌اند.
وی ادامه داد: سومین باری که در شاهنامه به دیو اشاره شده ماجرای نبرد رستم با «اکوان دیو» است که بسیار زیباست و شاخ و دندان آویزان ندارد. یعنی اندیشه‌های بد می‌توانند در قالب چهره‌ای زیبا رخ نمایی کنند.
نویسنده مجموعه 11 جلدی «داستان‌های رستم پهلوان» با اشاره به اینکه نگارش اثر تازه‌اش با عنوان «داستان ایران بر بنیاد گفتارهای ایرانی»، 35 سال به طول انجامیده گفت: جلد نخست این مجموعه از آغاز آفرینش تا خاموشی دماوند را دربرمی‌گیرد و جلد دوم از سه بهره شدن آریایی‌ها تا آغاز دوره هخامنشی می‌گوید و یک سال بعد منتشر می‌شود و دریغ من این است که چرا ایرانی‌ها شاهنامه نخوانده‌اند. ما به عنوان زردشتی، اوستا می‌خوانیم. در خانه ما به عنوان مسلمان، قرآن هست؛ ارمنی‌ها انجیل می‌خوانند، اما ما به عنوان یک ایرانی شاهنامه نخوانده‌ایم.
جنیدی به گفته خود در کتاب داستان ایران خواسته تا مردم جهان را با فرهنگ ایرانی آشنا کند. فرهنگی که 4850 سال پیش، مغز دختری را جراحی کرده با کدام وسیله و چه داروی بیهوشی؟! خدا می‌داند.
مدیر بنیاد نیشابور به سابقه انتخاب رئیس جمهور در دنیا اشاره و بیان کرد: دو قرن است که کشورهای جهان، رئیس جمهور انتخاب می‌کنند. چگونه است که در مراسم معارفه آقای حسن فریدون که نمی‌دانم چرا نام خود را تغییر داده، 30 کشور جهان شرکت می‌کنند؟ جز این است که هنوز هم ایران، مادر فرهنگ جهان است؟
این نویسنده و پژوهشگر فرهنگ ایرانی بر دمیدن صبح صادق فرهنگی ایرانی را نوید داد و افزود: ما ایرانی‌ها کشاورز و دامدار بوده و غذای خود را انبار می‌کرده‌ایم در نتیجه نیازی به جنگیدن نداشته‌ایم. گرسنگان پروای جنگ داشته‌اند، نه ما ایرانی‌ها... اصلاً «ایر» به معنی فروتنی است و ما همواره فروتن و خواهان آشتی بوده‌ایم.
دفتر نخست از کتاب دو جلدی «داستان ایران بر بنیاد گفتارهای ایرانی» با عنوان «از آغاز تا خاموشی دماوند» به قلم فریدون جنیدی بررسی و تفسیر و رازگشایی از باورها و تاریخ‌های فراموش شده ایرانی است که نتیجه 35 سال پژوهش و تحقیق این نویسنده و پژوهشگر ایرانی است.
نویسنده کتاب را با نگاهی موشکافانه بر پایه نوشته‌ها و گفتارهای ایرانی در حوزه تاریخ به نگارش درآورده است. بنیادِ نظری این کتاب بر شاهنامه فردوسی، اوستا، متون پهلوی و دیگر نوشته‌های به‌جای مانده از نویسندگان پس از اسلام استوار است.
دفتر نخست این کتاب با آفرینش از دیدگاه ایرانی آغاز می‌شود و با خاموشی دماوند (حدود 6 هزار سال پیش) به پایان می‌رسد که این دوره به روایت شاهنامه فردوسی برابر با رویداد به بند کشیده شدن ضحاک به‌دست فریدون در دماوند کوه است.
این کتاب دربرگیرنده 11 فرگرد و هر فرگرد دارای چندین بخش است که برخی از آنها «آفرینش از دیدگاه ایرانی»، «پیدایی کوه‌ها و دریاها در گیتی»، «آغاز سخنگویی در میان مردمان»، «پیدایی اندازه میان مردمان»، «خانه‌های زمان جمشید»، «پیدایی پره»، «درجه و پرگار»، «کره زمین»، «آگاهی ایرانیان از آن سوی کره»، «دگردیسی جانوران تا مردمان» نام دارد.
نظر شما