اقامتگاهی که زوج تهرانی در بیدگل احیا کردند/ احترام به جامعه محلی

به گزارش خبرنگار مهر، اقامتگاه‌های بومی در حال گسترش است. مردم کم‌کم از مدرنیته به سمت سنت می‌روند. می‌خواهند در اتاقی اقامت کنند که حال و هوای قدیمی خود را حفظ کرده باشد. اقامتگاه‌های بوم‌گردی از این فرصت استفاده کرده و تبدیل شده‌اند به خانه‌هایی که از پذیرایی‌اش گرفته تا در و دیوارش، همه سنتی است.

در دل کویر و یا وسط جنگل. در میانه راه‌های ناشناخته و یا در مسیرهای پر بازدید مانند شهرستان آران و بیدگل که در نزدیکی کویر مرنجاب است و کویرنوردان زیادی را به سمت خودش جذب می‌کند. این شهرستان دارای جاذبه‌های گردشگری و تاریخی زیادی است که هنوز شناخته نشده‌است. مانند خانه بنی‌طبا که به دوره قاجاریه تعلق داشت و اکنون به یکی از خانه‌های بوم‌گردی تبدیل شده‌است.

کوچ از تهران به بیدگل

علی محسنی و همسرش مانند بسیاری دیگر از تهرانی‌ها از زندگی در این شهر شلوغ خسته شدند. دنبال راهی و کاری گشتند که هم خودشان آن کار را شروع کرده باشند و هم مرتبط با حوزه علاقه آنها یعنی گردشگری باشد.

پس به دنبال یک تغییر اساسی، این دو تحصیل کرده در رشته کشاورزی به شهرهای اطراف سرک کشیدند تا بهترین مکان توریستی را انتخاب کنند. آران و بیدگل یکی از گزینه‌هایی بود که آنها در نظر گرفتند. فاصله این شهرستان تا تهران زیاد نبود و می‌شد در آن خانه بنی‌طبا را مرمت و بازسازی کرد و همانجا را به محل اقامت خودشان تبدیل کردند. الان ۸ ماه است که از روز افتتاحیه این خانه گذشته است.  

اقامت مهمانان در امامزاده!

علی محسنی درباره این مدت و فعالیت‌های مشترک با همسرش به خبرنگار مهر می‌گوید: بیدگل برای فعالیت‌های توریستی فوق‌العاده است اما کاری برای آن انجام نشده است حتی یک اتاق برای مهمان طراحی نشده و اگر کسی خواست اقامت کند باید به امامزاده برود.

محسنی و همسرش بیدگل را انتخاب کردند و معتقدند که برای پذیرش در میان مردم شهرستانی که با آنها از قبل هیچ آشنایی نداشتند، هنوز زود است ولی تا الان با استقبال زیادی از سوی آنها مواجه شده‌اند شاید یکی از دلایلشان این باشد که هم توانسته‌اند توریست جذب کنند و هم برای مردم شهرستان بیدگل که گردشگر کمتری داشته‌اند، شغل ایجاد کنند چون آنها توانسته‌اند خانه بنی‌طبا را به اقامتگاه تبدیل کنند.

خانه بنی‌طبا بخشی از یک مجموعه تاریخی است

خانه‌ای با وسعت ۴۸۰۰ متر که آنها در بخش ۱۸۰۰ متری آن اقامت کرده‌اند. این خانه اولین بار در دوره صفوی ساخته شد و حدود ۴۰ نفر ظرفیت اقامتی در ۷ اتاق دارد.

زباله؛ تنها یادگار گردشگران!

محسنی ادامه می‌دهد: مردم ما معمولا وقتی به شهری سفر می‌کنند، همه وسایلشان را از خانه برمی‌دارند حتی مواد غذایی را. آن وقت است که برای جامعه محلی هیچ نفعی ندارند تنها چیزی که از گردشگری در آن شهر توریستی باقی می ماند تلی از زباله است و ناهنجاری‌هایی که ممکن است بوجود بیاورند. ما به همه گردشگرانمان می‌گوییم که باید به جامعه محلی احترام بگذارید یعنی اگر نوع پوشش در این منطقه اهمیت دارد پس باید گردشگر به آن احترام بگذارد و نمی تواند بگوید من از جای دیگری آمده ام. درحالی که باید بدانیم هر کجای دنیا هم که برویم اگر به افکار آنها اهمیت ندهیم ما را قبول نمی کنند.

آنها هر هفته میزبان گردشگران کویر مرنجاب هستند کویری که چند سال پیش به دلیل ناهنجاری هایی که گردشگرانش برای جامعه محلی به وجود آورده بود، باعث شد تا تورهای گردشگری آن با محدودیت برگزار شود.  محسنی می‌گوید:شاید در دوره های قبل کارهایی انجام شده و متاسفانه گردشگر به جامعه محلی احترام نگذاشته است.

این دو راهنمای تورهای گردشگری در کنار خدماتی که در اقامتگاه بومی شان به گردشگران می‌دهند، تورهای شترسواری نیز برگزار می‌کنند ولی نرخ آن را بر عهده جامعه محلی گذاشته‌اند. چون آنها هستند که باید از وجود گردشگر در منطقه سود ببرند.

اما گشت در داخل باقت تاریخی بر عهده خودشان است. با این حال آنها معتقدند که اگر افراد دیگری نیز به کمک آنها بیایند و در شهرستان بیدگل برای بخش گردشگری سرمایه‌گذاری کنند، این شهر هم مانند ابیانه پررونق می‌شود.

آنها از نحوه زندگی مردم بیدگل یاد گرفته و اقامتگاهشان را به نحوی طراحی کرده‌اند که فرش‌ها و تزئیناتش مانند خانه‌های قدیمی بیدگلی‌ها باشد.