مجتبی شاکری در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص بینتیجه بودن فعالیتهای فرهنگی اجتماعی مدیریت شهری، گفت: بودجه فرهنگی شهرداری سال گذشته دو برابر بودجه کل سازمان صدا و سیما بوده، شورای شهر ۱۸۰۰ میلیارد تومان سال گذشته بودجه فرهنگی تصویب کرده که کل سازمان صدا و سیما نتوانسته نیمی از این بودجه را کسب کند. چرا این بودجه با این عظمت در شهرداری نمیتواند مبنای تغییر فرهنگ شهری باشد؟
وی با بیان اینکه ۹۰ درصد این بودجه صرف هزینههای جاری میشود و به پرسنل داده میشود، گفت: وقتی قرار است ۲۳ هزار نفر پرسنل داشته باشیم و این تعداد به ۶۰ هزار نفر افزایش پیدا میکند، مجبور میشویم تمام بودجه را صرف هزینههای جاری کنیم یا بخشی را صرف تعمیر و نگهداری ساختمانها و ابنیه فرهنگی کنیم.
عضو کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران ادامه داد: بخشی از بودجههای فرهنگی نیز صرف فضای کالبدی میشود مانند ساخت ساختمانهای فرهنگی، استخر و ... و زیر ۱۰ درصد از بودجههای فرهنگی به برنامههای فرهنگی اختصاص دارد.
شاکری با بیان اینکه این میزان از بودجه صرف تغییر باورهای مردم در حوزههای سبک زندگی، اصلاح رفتارهای شهری و ... میشود، گفت: بیشتر این برنامهها بر اساس مراسمهای مناسبتی تعریف شده که در واقع هیچ نوع خروجی ندارد. به طور مثال جشنواره شمسه تاکنون چند قاری تربیت کرده است. ما نهادهای مختلفی در حوزه کار قرآنی داریم. اگر شهرداری میخواهد این کار را دنبال کند، باید خروجیاش مشخص باشد. اینکه به چند نفر جایزه داده شود که فعالیت قرآنی نیست. برنامههای فرهنگی که از طریق همایش دنبال میشود، نه عمق دارند، نه خروجی که بر روی مردم تأثیر بگذارند.
برنامههای فرهنگی باید پیوست مطالعاتی قبل از اجرا داشته باشد
وی با بیان اینکه باید برنامههای فرهنگی پیوست مطالعاتی قبل از اجرا داشته باشد، گفت: پایش در زمان اجرا و بررسی اثربخشی بعد از اجرا سبب میشود فعالیتهای فرهنگی، اثربخشی لازم را داشته باشد. در حال حاضر چنین اتفاقی نمیافتد و میبینیم فرهنگسراهای ما نتوانستهاند یک بازیگر یا یک هنرمند مطرح تربیت کنند و یا یک رفتار را از نقطه شروع تا پایان برسانند و منشأ اصلاح یک رفتار شهری شوند. یا در اداره کل آموزشهای شهروندی هنوز جزوههای آموزشی مدونی وجود ندارد. همچنین کارهای تکراری در حوزه فرهنگی ـ اجتماعی باعث هدر رفتن بودجههای فرهنگی میشود.
شاکری با اشاره به پروژه «آسمان آبی، زمین پاک و خط سفید» گفت: مدتهاست از این برنامه فرهنگی سخن میگویم اما هنوز اقدامات عملی آن در شورا مورد بررسی قرار نگرفته است. برای آنکه آسمان آبی شود و زمین پاک شود، قرار است چه کاری انجام دهیم؟ چرا فعالیتهایی که قرار است انجام شود، در شورا تصویب نمیشود؟
این عضو کمیسیون فرهنگی اجتماعی تاکید کرد: سازمان فرهنگی اجتماعی اساسنامه پر و پیمانی در حوزه فرهنگی دارد و برای مقابله با موازیکاریها یا به طور کلی وظایف فرهنگی را به این سازمان باید بسپاریم یا سازمان فرهنگی به عنوان یکی از مجموعههای معاونت فرهنگی تعریف شود تا در دو مکان، از شهرداری دو کار ثابت انجام نشود.
وی ادامه داد: در سازمان فرهنگی که قرار بود ۴۰۰ پرسنل داشته باشد، ۴۰۰۰ پرسنل وجود دارد که باید برای آنکه بتواند به طور مستقل حقوق و دستمزد کارکنانش را بدهد، چارت تعریف کند؛ خود را از اداره به اداره کل تعریف کند تا چهار کارشناس در این اداره کل تعریف شود. وقتی تمام بودجه صرف کارهای جاری میشود، آن وقت سازمان فرهنگی هنری مجبور به برگزاری کلاسهایی میشود که به آن ربطی ندارد؛ مانند برگزاری کلاسهای آموزش زبان، موسیقی و ... در صورتی که به این سازمان چه ربطی دارد که کلاس موسیقی بگذارد، نمایشگاه مد و فشن برگزار کند و حتی آموزش مداحی برگزار کند. چرا باید این سازمان، کلاسهای گریم برگزار کند؟ در حوزه آموزش تئاتر تاکنون چه خروجی مثبتی داشتهایم؟ ما نقدهای جدی به عملکرد فرهنگی شهرداری دادیم اما باید بدانیم نقد جدی از رفاقت جدی جداست. ما اگر نقد نکنیم، میپوسیم. خداوند به انسانها عقل داده است که نقد کنند. اگر نفیِ نقد کنیم درواقع نفیِ عقل کردهایم. اما در حال حاضر هر که خاموشتر و کمنقدتر، محبوبتر که این باعث عدم پیشرفت در کارها میشود.
نظر شما