خبرگزاری مهر - گروه ورزشی: شورای معاونان وزارت ورزش و جوانان آذرماه سال گذشته در یکی از نشست های خود با تایید محمود گودرزی میزان پاداش ورزشکاران مدال‌آوران ایران در بازی های المپیک ریو را با رشد قابل توجه نسبت به المپیک پیشین مشخص و اعلام کرد. بر این اساس ۳۰۰ سکه تمام به عنوان پاداش مدال آوران طلا کاروان ایران اعلام شد ضمن اینکه سهم مدال آوران نقره و برنز ایران هم از این تصمیم گیری به ترتیب ۲۰۰ و ۱۲۰ سکه تمام بود.
برای سی و یکمین دوره بازی های المپیک، مصوبه آیین نامه تجلیل از مدال آوران برای پرداخت ۳۰۰، ۲۰۰ و ۱۲۰ سکه تمام، اولین پاداشی بود که برای مدال آوران این دوره بازی ها در نظر گرفته شد. بعد از آن هم از سوی کمیته ملی المپیک و در مراحل مختلف پاداش هایی برای مدال آوران ریو با توجه به رنگ مدال آنها مصوب و اعلام شد و از جمله پرداخت ۱۰، ۵ و ۳ هزار دلار جایزه نقدی که انصافا هم که در همان ریو به مدال آوران پرداخت شد.
در جریان بازی های المپیک ۲۰۱۶ ریو که دو هفته پیش به پایان رسید، هشت ورزشکار کشورمان در رشته های کشتی (آزاد وفرنگی)، وزنه برداری و تکواندو موفق به مدال آوری شدند، رنگ مدال هر یک از این ورزشکاران تعیین کننده پاداشی خواهد بود که باید از وزارت ورزش یا کمیته دریافت کنند؛ البته هستند ورزشکارانی که قرار ست پاداشی بالاتر از پاداش برابر رنگ مدال شان دریافت کنند مانند کیمیا علیزاده.
کیمیا علیزاده در مسابقات تکواندو بازی های المپیک صاحب مدال برنز شد؛ این مدال اولین مدال تاریخ ورزش بانوان ایران بود که در ادوار مختلف بازی های المپیک به دست آمد و از همین رو ارزش زیادی دارد چون نه تنها تاریخی است بلکه قطعا تغییرات زیادی را در مسیر ورزش بانوان و تصمیم گیری و حتی رویکردهای مربوط به آن ایجاد خواهد کرد که تاثیر آنها شاید خیلی بعد از این آشکار شود.
در هر صورت به خاطر ارزشمند بودن عملکرد کیمیا علیزاده و اینکه وی با مدالش راه جدیدی پیش روی ورزش بانوان ایران قرار داد، پاداش نقدی کمیته ملی المپیک به وی برابر مدال طلا پرداخت شد ضمن اینکه در همان ریو، رئیس کمیته ملی المپیک از رئیس جمهور درخواست کرد که برای مدال برنز کیمیا علیزاده، پاداش کامل مدال طلای المپیک در نظرگرفته شود تا ضمن قدرشناسی، عامل انگیزشی خوبی برای دیگر بانوان ورزشکار باشد.
به گزارش مهر، البته علاوه بر کیمیا علیزاده هستند ورزشکاران دیگری قانون پرداخت پاداش مدال آوران المپیک در مورد آنها تغییر کرده است! آنهم بدون اینکه مدالی کسب کرده باشند و روی سکو رفته باشند!
مجتبی عابدینی است یکی از این دسته ورزشکاران است، وی با عملکردی در خور توجه و برای اولین بار در تاریخ، شمشیربازی ایران را تا نیمه نهایی المپیک پیش برد اما در نهایت با شکست در این مرحله دستش از اولین مدال المپیکی برای شمشیربازی ایران بازماند. با این حال و به دنبال رایزنی های انجام شده، با تایید وزیر ورزش قرار بر این شد تا به وی معادل مدال برنز المپیک یعنی ۱۲۰ سکه تمام پاداش اهدا شود. به گفته مناف هاشمی، این تصمیم برای قدردانی از تلاش و نتیجه بسیار مطلوب مجتبی عابدینی گرفته شده است.
بهداد سلیمی دیگر ورزشکار ایرانی است که با وجود عدم کسب مدال در المپیک، از پاداش بی بهره نماند و نمی ماند؛ سلیمی بعد از اینکه در حرکت یک ضرب رقابت های وزنه برداری المپیک رکوردشکنی کرد و قهرمان شد، به خاطر اعمال نفوذ هیات ژوری و تغییر رای داور نتوانست در حرکت دوضرب امتیازی کسب کند و در نهایت دستش از مدال کوتاه ماند. با این حال وی در همان ریو از مسئولان کمیته ملی المپیک پاداش نقدی خود را گرفت و قرار هم شده معادل قهرمان المپیک از وزارت پاداشی دریافت کند.
به گفته معاون مالی وزارت ورزش و جوانان، تصمیم گودرزی برای پرداخت پاداش مدال طلا به بهداد سلیمی به خاطر حق کشی و ناداوری آشکاری بوده که در حق وی انجام شده است؛ اما واقعا ملاک مسئولان ورزش برای پرداخت پاداش به قهرمانان و مدال آوران چیست؟
اگر ملاک حق خوری و ناداوری است که به خاطر آن بهداد سلیمی مستحق پاداش شده است، پس رضا یزدانی هم باید سهمی از پاداش های مصوب داشته باشد، به هر حال همه به یاد دارند که رضا یزدانی در رقابت با «گازیموف» آذربایجانی در حالیکه عقب بود، حریفش را خاک کرد اما داور امتیازی به وی نداد! از نظر خیلی کارشناسان این عین ناداوری بود که باعث باخت یزدانی، رفتن وی به جدول بازنده ها و در نهایت حذف از المپیک شد در حالیکه اگر رضا یزدانی از رقابت با حریف آذربایجانی خود برنده تشک را ترک می کرد، با روحیه ای مضاعف می توانست تا فینال وزن ۹۷ کیلوگرم پیش برود و با مدال المپیک را تمام کند نه اینکه وداعی تلخ با آن داشته باشد.
اگر ملاک گریه کردن است که امثال بهداد سلیمی و مجتبی عابدینی پس از نرسیدن به مدال تمام حس درونی خود را با آن نشان دادند، باید گفت المپیک ریو اشک خیلی ها به حق و نا حق درآورد، الهه احمدی که به نوعی شانس مدال بود اما در جایگاه ششمی تیراندازی المپیک لندن باقی ماند، زهرا نعمتی که به حق یکی از شاخص ترین چهره های کاروان ایران بود اما عرصه مسابقات تیر و کمان المپیک را زود ترک کرد، محمد بنا که خود و تیمش بهترین های المپیک پیشین بودند اما در ریو بارها مجبور به تحمل شکست شدند و .... .
اگر ملاک عملکرد تاریخی و پدیده شدن است که به خاطر آن مجتبی عابدینی باید معادل مدال برنز پاداش بگیرد، پس حق حسن تفتیان را چه می شود؟ پسر دوومیدانی کار کشورمان که با شایستگی و برای اولین بار در طول تاریخ دوومیدانی ایران به نیمه نهایی المپیک رساند یعنی دقیقا کاری که عابدینی انجام داد و شمشیربازی را تا نیمه نهایی پیش برد؛ حال آنکه تفتیان پس از حذف شدن در نیمه نهایی، به جای گریه کردن مردانه ایستاد و از دلایلش عدم صعودش گفت.
واقعا ملاک مسئولان برای پرداخت پاداش چیست؟ آیا بهتر نیست برای تقدیر از امثال عابدینی و سلیمی که در رویدادی مانند المپیک عالی بودند که به هر دلیلی نتوانستند صاحب مدال شوند، برنامه دیگری مصوب و در نظر گرفته شود؛ به هر حال اینکه به یک ورزشکار بی مدال معادل ورزشکاری که صاحب مدال است، پاداش داده شود به نوعی ارزش رنگ مدال و کار آن ورزشکاری که تلاشش برای بالا رفتن از سکو بوده و در این بین هیچ عاملی حتی ناداوری باعث نتیجه نگرفتن او نشده است را کم می کند همان طور که حسن یزدانی طرفندهای همه جوره حریف و کنار آمدن داور با او می توانست به مدال نقره بسنده کند اما آمادگی یزدانی در حدی بود که حتی اینگونه مسائل هم نتوانست مدال طلا او را بگیرد.
مدال المپیک ارزشمندترین و بالاتری مدال ورزشی است؛ خوب است پاداش های در نظر گرفته شده برای این مدال به هر بهانه و با هر رایزنی دستخوش تغییر قرار نگیرد، به خصوص اینکه این پاداش ها بر اساس مصوبه آیین نامه تجلیل ازمدال آوران و قهرمانان پرداخت می شود و آنقدر هم رسمی است که در مراسم پرداخت آنها معمولا رئیس جمهور هم حضور پیدا می کند.
نظر شما