خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ: «برای رسیدن به آسمان از معرفت الهی از نردبان عشق که هرگام و پله‌اش عمل به واجبات و اعمال صالحه می‌باشد، استفاده کنید. خود را مأیوس و سرخورده ندانید، همت کنید تا در جاده اعمال نیک قدم زنید، چرا که پای رونده به سنگ نمی‌خورد. خدا را در زندگی و زندگی را در خدا حاضر و ناظر بدانید، اعتدال و میانه روی در زندگی باعث سلامت روح و گریز از اشکالات کورکورانه می‌باشد، گناه چه کوچک و چه بزرگ باشد، گناه است. هرگز با گناهان به ظاهر کوچک خدای بزرگ و متعال را از خود غمگین نسازید.» این سطرها را به همراه چند جمله دیگر چند شب پیش از شب دهم اسفد ماه سال ۱۳۶۵ توسط شهید حبیب غنی‌پور در قالب وصیت‌نامه نوشته می‌شود و تنها چند شب پس از آن جاودانه می‌شود.
حبیب در زمان شهادت، هم معلم بود و هم روزنامه‌نگار، هم برای خودش صاحب کتاب بود و هم صاحب اثر در کتاب‌ها و نشریات سراسری روزگار خود و این یعنی دارای ایده و اندیشه بودن و ثبات قدم برای ارائه و انتشارش. اهل کتاب بود و پای ثابت کتابخانه مسجد جوادالائمه(ع)، جلسات دوشنبه‌ها و کتابخوانی‌های پرشور آن و شاید بی‌دلیل نبود که مرحوم امیرحسین فردی نام او را برای جاودانه کردن جریان ادبی این مسجد انتخاب می‌کند، نام شهید نویسنده و روزنامه‌نگاری که باید آنقدر از دسترس دور می‌شد تا کتاب‌ها و اندیشه‌اش را بتوان در بستر زمان و برای نسل‌های بعد از او جاری کرد.
سی‌سال پس از شهادت حبیب اما، در شامگاه دوشنبه ۹ اسفند، به یاد نشست‌های پرشور کتابخوانی مسجد جواد الائمه(ع) و شهدات حبیب که از قضای روزگار در چنین ایامی به ثبت رسیده است، شانزدهمین دوره از جایزه ادبی که نامش با نام حبیب گره خورده است اهدا و نام بخشی دیگر از بدنه ادبیات انقلاب اسلامی بر لوح مسجد جواد الائمه(ع) و جریان ادبی برخواسته از آن پیوند می‌خورد.
جایزه ادبی‌شهید غنی‌پور امسال اما در حالی به سراغ اعلام نامزدها و برگزاری مراسم پایانی خود حرکت کرده است که جریان انتقادات به آن که پس از درگذشت مرحوم امیرحسین فردی آغاز شده بود به اوج خود رسیده است. انتقاد از حضور برخی آثار در جمع نامزدهای دریافت این جایزه در چند سال گذشته که به طور عمده متوجه انتخاب اثر از ناشران و نویسندگان خاصی است هجمه‌های را متوجه برگزار کنندگان این جایزه کرده و آنها را به دور شدن از راه و مرام انقلابی مرحوم فردی به‌عنوان بانی این جریان ادبی متهم کرد. استفاده از تعابیری چون «نامزدی ناشر و نویسنده ضدانقلاب در جشنواره انقلابی» و «روح‌هایی سرگردان در کتابی به اسم انقلاب» تنها بخشی از تعابیر انتقادی به این جریان مردمی ادبی انقلاب بود که در پیش روی آن قرار گرفت.
در مقابل این هجمه اما در سال جاری شورای نویسندگان مسجد جواد الائمه(ع) مرامنامه خود را برگرفته از مواضع صریح مرحوم فردی بود و خط مشی برگزاری این جایزه ادبی در تمامی دوران برگزاری آن به شمار می‌رود را منتشر کرد. بر اساس این مرامنامه شورای نویسندگان مسجد جواد الائمه(ع) با تاکید بر اینکه هیچ وابستگی اجرایی به هیچ سازمان، نهاد و شخص حقیقی و حقوقی دیگر ندارد، عنوان کرده است: منتخب این جشنوار بر مبنای مرامنامه، همواره از میان کتاب‌هایی خواهد بود که با مضامین اعتقادی و اخلاقی شهید غنی‌پور مغایر نباشد و اعلام می‌کنیم که این جشنواره بی‌توجه به نام ناشر و نویسنده و خط فکری و سیاسی آنها آثار را بررسی می کند. همچنین جشنواره ضمن در نظر گرفتن مضامین مورد اشاره از حیثیت ادبیات داستانی دفاع می‌کند و آثاری را به جامعه معرفی می‌کند که ادبیات اثر از وجوه مختلف برجسته باشد. همچنین این جشنواره اعتقاد دارد که ادبیات داستانی این مرز و بوم می‌تواند با جهانیان و نسل‌های امروز و آینده سخن بگوید و آثاری مورد توجه قرار می‌گیرد که در دنیای امروز حرفی تازه و ارزشمند برای گفتن داشته باشد.
محمد ناصری دبیر این جشنواره ادبی نیز به تازگی در گفتگویی با اشاره به هجمه‌های وارد شده به این جایزه عنوان کرده است: دوستان بی‌اطلاع ما می‌گویند، در دوره امیرحسین فردی چنین بود و الان چنان شده. من برای بار چندم عرض می‌کنم که حداقل از دوره نهم، بنده دبیر جشنواره بودم، یعنی از حدود سال ۸۸ ـ ۸۹ تا سال ۹۲ که امیرحسین فردی از میان ما رفت، منطق ما همین بوده و هیچ‌چیز تغییر نکرده و این قضاوت ناجوانمردانه است و جریان مسجد را معطوف به آدم‌ها نکنیم؛ چون خود آقای فردی دائماً تأکید می‌کرد که ما جریان مسجدی را باید حفظ کنیم. من هم یکی از شما هستم و افتخار همه ما همین است که بچه مسجدی هستیم.
ناصری همچنین عنوان کرده است: از بدو تشکیل این جشنواره تاکنون، محافل روشنفکری هیچ‌گاه به این جشنواره نپرداخته‌اند؛ چون که خطوطی که آنها می‌فهمند در مسجد وجود دارد خیلی خیلی روشن‌تر، واضح‌تر و عمیق‌تر از این چیزهایی است که مثلاً مسجد جواد الائمه(ع) بخواهد علاقه یا گرایش سمت روشن فکری داشته باشد. هر چند که جشنواره را دنبال می‌کنند، ولی توجهی نداشتند، البته ما هم هیچ‌گاه به نظرات آنها توجهی نداشته‌ایم.
جدای از این شاید بهترین پاسخ به منتقدانی که این جشنواره و انتخاب‌های آن را در چند سال گذشته بر نتابیده‌اند فرازی از وصیت‌نامه شهیدغنی‌پور باشد که در آن می‌نویسد «اعتدال و میانه‌روی در زندگی باعث سلامت روح و گریز از اشکالات کورکورانه است.»
با این همه جشنواره ادبی شهیدغنی‌پور غروب دوشنبه نهم اسفند ماه مصادف با شب سالگرد شهادت شهیدغنی‌پور برگزیدگان خود را از میان نامزدهای زیر در سه بخش انتخاب خواهد کرد:
بخش رمان آزاد
«کافه‌ی خیابان گوته» اثر حمیدرضا شاه‌آبادی، «چیزستان» اثر حمید اسکندری، «به بلندای آن ردا» اثر سیدعلی شجاعی، «برکت» اثر ابراهیم اکبری‌دیزگاه و «رساله درباره نادر فارابی» اثر مصطفی مستور
بخش رمان انقلاب اسلامی ایران
«سال گرگ» اثر جواد افهمی، «برج قحطی» اثر هادی حکیمیان، «سرخ سفید» اثر مهدی یزدانی‌خرم، «تی لم» اثر میثم امیری، «ممنون به خاطر گل‌های کاغذی» اثر عصمت گیویان، «خون مردگی» اثر الهام فلاح، «لم یزرع» اثر محمدرضا بایرامی و «ترکش لغزنده» اثر آیت دولتشاه
بخش ادبیات کودک
«کره الاغ و روباه کلاه‌بردار» اثر سیدنوید سیدعلی‌اکبر، «شب بخیر فرمانده» نوشته احمد اکبرپور، «جوجه تیغی‌های پسرعمو» نوشته مجید راستی، «ل بازیگوش» اثر محمدرضا شمس و «کره الاغ و مهمان ناخوانده» از سید نوید سیدعلی اکبر
بخش ادبیات نوجوان
«ملاقات در جنگل بلوط» اثر جواد افهمی، «هنگام لاک‌پشت‌ها» اثر عباس عبدی، «حبیب و میرزا شیپور» اثر مهدی میرکیایی، «جنگ بود» اثر احسان محمدی، «گربه گور به قیر شده» اثر علیرضا متولی، «غریبه و دریا» اثر جمال‌الدین اکرمی و «هشت‌پا» اثر محمدرضا شمس.
نظر شما