سترام دلواری در گفتگو با خبرنگار مهر از راه‌اندازی ۶۰ خانه کارآفرینی در سطح استان سیستان و بلوچستان خبر داد و افزود: ما با هدف جلوگیری از محصور ماندن صنایع دستی تولید شده در مناطق دورافتاده تصمیم گرفته‌ایم تا ۶۰ خانه کارافرینی در استان شکل دهیم که در حال حاضر ۸ خانه با ۲۰۰ نفر مشغول فعالیت هستند.
این فعال در حوزه صنایع دستی، سفال کلپورگان را یک برند جهانی و دومین موزه زنده دنیا دانست و افزود: این سفال، اولین موزه زنده کشور و دومین در دنیاست. چون سبک تولید سفال کلپورگان به ۷۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد و یک هنر موروثی است و از مادران به دختران رسیده است.
دلواری به دیگر ویژگی‌های سفال کلپورگان اشاره و بیان کرد: این سفال، خود رنگ است اما به خاطر اکسید آهنی که در خاک آن وجود دارد بعد ۷۲ ساعت و در حرارت ۹۷۰ تا ۱۲۰۰ درجه به رنگ قرمز درمی‌آید. نقوش یه کار رفته در این سفال، برگرفته از عناصر طبیعت و همچنین زاده تخیل زنان منطقه است. همچنین در این سفال از رنگ‌های طبیعی که از سنگ منگنز به دست می‌آید استفاده می‌شود.
به گفته او سفال کلپورگان ۳۰ شکل هندسی دارد. کوچک‌ترین آن لیوان و بزرگ‌ترین کوزه است و ۲۸ شکل هندسی دیگر در فاصله این دو تولید می‌شود. قیمت لیوان ۸۰۰ تومان بوده که به ۱۵ هزار و کوزه از ۸ هزاری به ۹۰ هزار تومان رسیده تا مخاطب داخلی توان خرید این نوع سفال را نداشته باشد و راه برای عرضه خارجی باز شود.
دلواری با اشاره به این که سفال کلپورگان تا سال۹۷ پیش فروش شده گفت: جامعه ایرانی قدرت خرید نداشت به همین خاطر ما راه را بر بازار داخلی بستیم؛ اتفاقی که افتاد این بود که کار، خود به خود ارزش پیدا کرد. ما عمدا این سیاست را به کار بردیم. الان علاوه‌بر کشورهای آلمان، ایتالیا، فرانسه و اسپانیا سه کشور دیگر هم متقاضی هستند تا خریدار سفال کلپورگان باشند اما ما محصول نداریم تا در اختیارشان بگذاریم. بعد آن طرح توسعه را تعریف کردیم تا محصور نمانند.
این فعال در حوزه اقتصاد صنایع‌دستی به این که توان جذب ۱۵۰ هنرمند سفالگر وجود دارد، اشاره و بیان کرد: ما توان جذب ۱۵۰ نفر را داریم. اما حداقل زمانی که یک نفر باید به آموزش سفالگری اختصاص دهد تا آنچه تولید می‌کند، قابلیت ارائه در بازار را داشته باشد، هشت ماه است. ما می‌توانیم افراد علاقه مند را آموزش دهیم و بعد به هنرمندان حقوق و عیدی و پاداش دهیم چراکه ظرفیت تولید سالانه ما، در حال حاضر ۴۸۰۰ قطعه در چهار فصل است اما در دو سال ناچار شده‌ایم منابع انسانی خود را افزایش دهیم چون قرار داد ما ۸ فصل سه ماهه است و باید ۹۶۰۰ قطعه آماده کنیم و به آلمان، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا تحویل دهیم. در نتیجه شکافی بین عرضه و تقاضا ایجاد شده است.
دلواری، عدم بازه اقتصادی را دلیل ریزش سفال کلپورگان دانست و افزود: دلیل این که سفال کلپورگان ریزش کرده بود این بود که بازده اقتصادی نداشت؛ وقتی خروجی یک کوره ۱۲۰۰ قطعه بود، ۱۲ میلیون تومان بین ۲۱ نفر تقسیم می‌شد؛ حالا خروجی هر کوزه ۴۸ میلیون تومان در سه ماه است. که بین ۲۱ نفر تقسیم می‌شود و سهم ماهانه هر هنرمند به حدود ۸۰۰ هزار تومان می‌رسد.
او در پاسخ به این که چرا راه ورود سفال کلپورگان در بازارهای داخلی را بسته گفت: موزه سفال کلپورگان، سال ۱۳۵۲ به همت ماه منیر جهانبانی و در ۳۸۰۰ متر مربع ساخته شد. از ان زمان تاکنون این موزه دست نخورد مانده دریغ از یک تانکر آب؛ یک میز و صندلی؛ وقتی حال و روز تمدن ۷۰۰۰ ساله این است چه برسد به باقی رشته‌های صنایع دستی؛ چرا من فعال در حوزه اقتصاد صنایع دستی باید زمان و سرمایه خود را صرف بازار داخلی کنم.
دلواری، سوزن دوزی بلوچ را یکی دیگر از برندهای سیستان و بلوچستان دانست و افزود: ما برای رونق بازار کار خود در این رشته از تکنیک‌های مختلف استفاده کردیم. برای مثال از این هنر در پوشاک و زیورآلات بهره بردیم. در حال حاضر چهره‌هایی چون پرفسور سمیعی به ما سفارش سوزن دوزی می‌دهند. انواع زیورآلات هم متناسب با نیاز بازار تولید می‌شود.
او همچنین از احیای قالی سیستان خبر داد و افزود: ما این قالی را که در حال نابودی بود احیا کردیم. در حال حاضر ۱۰ هنرمند مشغول قالی بافی هستند. ما در کل استان با ۲۵۰ هنرمند در رشته‌های مختلف کار می‌کنیم که این افراد حقوق ثابت دارند و بیمه شان هم از محل صندوق بیمه روستاییان و عشایر تامین می‌شود.
نظر شما