به گزارش خبرنگار مهر، تازه‌ترین اثر منتشر شده گروه فلسفه سیاسی پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی به اندیشه سیاسی علامه سید محمد حسینی طهرانی می‌پردازد.
آیا عرفان می‌تواند در حوزه تفکر سیاسی اثرگذار باشد؟ شاید چنین به نظر رسد عرفانی که به دنبال رهایی از کثرات عالم و رسیدن به فناء فی الله است، نمی‌تواند در حوزه اندیشه سیاسی حضور داشته باشد، اما تجربه علامه سیدمحمدحسین حسینی طهرانی به عنوان فقیهی عارف مسلک، خلاف چنین تصوی را ثابت می‌کند.
در تحقیق حاضر با الگویی از اندیشه ورزی سیاسی مبتنی بر فقاهت و عرفان شیعی مواجه خواهیم شد که در آن شاهد کیفیت و میزان حضور عرفان و فقه در سه عرصه فلسفه سیاسی، اخلاق سیاسی و فقه سیاسی از منظر علامه طهرانی خواهیم بود.
نویسنده، محمدرضا ملایی تلاش کرده در طی سه فصل به اندیشه سیاسی وی ورود کند.
سید محمدحسین حسینی طهرانی از علما و عرفای معاصر، فرزند سید محمدصادق طهرانی، در ۱۲ مرداد ۱۳۰۵ (۲۴ محرم ۱۳۴۵) در طهران متولد شد. وی از سالهای اول حضور در قم، به جمع شاگردان محمدحسین طباطبایی پیوست و در سطوح مختلف علمی و عملی در طی مدت ۷ سال از استادان آنجا، بهره برد و در همین مدت به درجه اجتهاد رسید و از دیدگاه عرفانی نیز مراتب توحید و تجرد را طی کرد، بطوری‌که طباطبایی بسیار به وی علاقه داشت؛ اوج این علاقهٔ قلبی در پاسخ نامهٔ طباطبایی به وی که در خصوص هجرت به نجف استجازه کرده بودند منعکس شده‌است.وی برای تکمیل تحصیلات علوم دینی در آغاز سن ۲۷ سالگی به عراق رفت و در نجف ساکن گردید. وی به سال ۱۳۷۷ ه ق، در سن ۳۳ سالگی بعد از رسیدن به اجتهاد برای ترویج شعائر دینی بنا به دستور سید هاشم حداد به تهران بازگشت. در این مسجد دست به اقدامات ابتکاری و تبلیغی خاص خود زد و توانست فعالیت‌های فرهنگی و دینی مؤثری را برنامه ریزی و اجرا کند. سید محمدحسین حسینی طهرانی، روز ۱۷ تیر ۱۳۷۴ (۹ صفر ۱۴۱۶) در مشهد درگذشت و بر پیکر وی محمد تقی بهجت نماز خواند. مدفن وی در قسمت جنوب شرقی صحن انقلاب (عتیق) قرار دارد
نظر شما