به گزارش خبرنگار مهر، دعاهای مختصر روزانه ماه رمضان، دعاهایی است که هر روز پس از نمازهای واجب آن روز خوانده می‌شود. دعاهای روزهای ماه رمضان در کتاب‌های البلد الامین و مصباح از پیامبر اکرم (ص) نقل شده‌اند.
حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علوی تهرانی در ۳۰ یادداشت به شرح و تفسیر دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان پرداخته است که روزانه تقدیم مخاطبان مهر می‌شود.
شرح دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان به این شرح است:
«اللّهُمَّ قَوِّنِی فِیهِ عَلَی إِقامَةِ أَمْرِکَ، وَأَذِقْنِی فِیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ، وَأَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَداءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ، وَاحْفَظْنِی فِیهِ بِحِفْظِکَ وَسَتْرِکَ، یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ»
«خدایا، در این ماه برای برپاداشتن امرت نیرومندم ساز و شیرینی ذکرت را به من بچشان و ادای شکرت را به من الهام کن و به نگهداری و پوششت نگاهم دار، ای بیناترین بینندگان»
خواسته‌های روز چهارم ماه مبارک رمضان
۱. نیرومندی در برپایی فرمان‌های الهی.
۲. چشیدن حلاوت و شیرینی یاد خدا.
۳. توفیق در سپاسگزاری نعمت‌ها.
۴. محفوظ ماندن و مصون بودن از حوادث و رسوایی.
«اللّهُمَّ قَوِّنِی فِیهِ عَلَی إِقامَةِ أَمْرِکَ»
از خداوند درخواست اقامه فرامین الهی را کرده است، چون خداوند تنها کسی است که باید اطاعت شود.
در سوره نساء آیه ۵۹ می‌فرماید: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللهَ (ای کسانی که ایمان آوردید، خدا را اطاعت کنید.)
اگر ما رسول گرامی و امامان را نیز اطاعت می‌کنیم به این دلیل است که خداوند فرموده است: وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الأَمْرِ مِنْکُمْ پس اطاعت از رسول و اولی الامر به خاطر اطاعت از خداست.
اگر کسی خدا را اطاعت کرد پاداشش هم‌نشینی با شخصیت‌های والا و برتر است.
در سوره نساء آیه ۶۹ می‌فرماید: وَ مَنْ یُطِعِ اللهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُولَئِکَ رَفِیقًا (و کسانی که از خدا و پیامبر اطاعت کنند، در زمره کسانی از پیامبران و صدّیقان و شهیدان و شایستگان خواهند بود که خدا به آنان نعمت [ایمان، اخلاق و عمل صالح] داده؛ و اینان نیکو رفیقانی هستند.)
اقامه اوامر الهی بستگی به مقاومت و ایستادگی دارد پس برای ایستادگی و مقاومت، قوت و نیرو لازم است که آن را از خدا می‌خواهد. به این مقاومت در اطاعت، به وسیله صبر در اطاعت نیز اشاره شده که یکی از مراتب صبر است و حاکی از آن است که اقامه اوامر الهی کاری بسیار دشوار است.
«وَأَذِقْنِی فِیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ»
پیامبر گرامی (ص) فرمودند: سه چیز است که فوق طاقت و توان این امت است:
۱. مواسات و برابری با برادر مؤمن در مال؛
۲. با انصاف با مردم تعامل داشتن؛
۳. ذکر خدا در تمام احوال.
مراد از ذکر ترنمات زبانی نیست بلکه ذکر یعنی توجه قلبی. پس ذاکر کسی است که قلبا متوجه خداست و زبانش مترنم به توصیف اوست.
حضرت امیر (ع) می‌فرمایند: خدای سبحان را از روی غفلت و سهو توصیف نکن و او را فراموش مکن، خدا را به تمام و کمال ذکر بگو به طوری که دلت با زبانت و نهانت با آشکارت هماهنگ و موافق باشد. خدا را به حقیقت یاد نمی‌کنی جز در صورتی که در حال ذکر، نفس خودت را فراموش کنی و در انجام کار خودت را نیابی یعنی تو محو باشی و آنچه ظهور دارد خدا باشد. این حالت برای جان آدمی شیرین است و حلاوت دارد. این حالت برای انسان آرامش می‌آورد.
«وَأَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَداءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ»
شکر یکی از ثمرات حکمت است.
در سوره لقمان آیه ۱۲ می‌فرماید: وَ لَقَدْ آتَیْنا لُقْمانَ الْحِکْمَةَ أَنِ اشْکُرْ لِلّهِ (به راستی ما به لقمان حکمت عطا کردیم که نسبت به خدا سپاس گزار و شاکر باشد)
در سوره بقره آیه ۲۴۳ می‌فرماید: ولی اکثر مردم شاکر نیستند. وَلکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَشْکُرُونَ
شکر، سپاسگزاری در مقابل نعمت است ولی اکثر مردم شاکر نیستند. چون شکرگزاری لازمه‌اش این است که:
۱. نعمت‌های الهی را بشناسیم؛ گاه نعمت‌های الهی در قالب‌هایی هستند که انسان از آن ناخشنود است.
در سوره بقره آیه ۲۱۶ می‌فرماید: عَسَی أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ (بسا چیزی را خوش ندارید و آن برای شما خیر است)
نعمت دیدن پدیده‌ها، چشم بینا و بصیر می‌خواهد!
۲. نعمت‌ها را از ناحیه خدا بدانیم و برای دریافت آن خودمان را قابل ندانیم. حقیقت آن است که خدا لطف کرده نه اینکه من لایق هستم.
ولی چنین درکی در اکثر موارد وجود ندارد، و از طرفی قرآن در سوره نحل آیه ۱۸ می‌فرماید:
إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللهِ لاَ تُحْصُوهَا (اگر نعمت‌های خدا را شماره کنید، هرگز نمی‌توانید)
پس وقتی نمی‌توان نعمت را شمرد، چگونه می‌توان شکر نعمت کرد؟ بنابراین باید از خدا بخواهیم که روحیه شکرگذاری را به ما عنایت فرماید.
«وَاحْفَظْنِی فِیهِ بِحِفْظِکَ وَسَتْرِکَ، یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ»
در فقره آخر دعا، از خداوند می‌خواهیم که ما را در مقابل حوادث زیان‌بار مانند زلزله، بیماری، فقر و … حفظ کند.
فَاللهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ (خدا بهترین نگهبان است و او مهربان‌ترین مهربانان است. یوسف / ۶۴)
همچنین در مقابل رسوایی‌ها، او ستارالعیوب است و چنان عمل می‌کند که هیچ‌کس مطلع نشود.
امیرالمؤمنین (ع) در دعای کمیل می‌فرمایند خداوند در برابر خطای بندگان اینگونه عمل می‌کند:
«اللّهُمَّ مَوْلَایَ کَمْ مِنْ قَبِیحٍ سَتَرْتَهُ، وَکَمْ مِنْ فَادِحٍ مِنَ الْبَلَاءِ أَقَلْتَهُ، وَکَمْ مِنْ عِثَارٍ وَقَیْتَهُ، وَکَمْ مِنْ مَکْرُوهٍ دَفَعْتَهُ، وَکَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِیلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ»
(خدایا، ای سرور من چه بسیار زشتی مرا پوشاندی و چه بسیار بلاهای سنگین و بزرگی که از من معاف کردی و چه بسیار لغزشی که مرا از آن نگهداشتی و چه بسیار ناپسندی که از من دور کردی و چه بسیار ستایش نیکویی که شایسته آن نبودم و تو در میان مردم پخش کردی)
لازمه این محافظت و نگهبانی این است که نگهبان، بینا باشد پس در انتهای دعا عرضه می‌کنیم که: تو بیناترین بینایان هستی. یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ.
نظر شما