به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ایرلند تایمز، از دیدگاه رسانه‌ای دست کم می‌توان گفت که پایان سال برای پاپ نسبت به آغاز آن کمی روشن‌تر بود.
اداره بندیکت در رابطه با حادثه پیش آمده و به زمین زده شدن از سوی یک زن در آغاز مراسم عشای ربانی نیمه شب در کلیسای سنت پیتر مورد توجه بود، وی به سرعت روی پاهای خود ایستاد و مراسم عشای ربانی را بدون اشاره به این اتفاق ناخوشایند پی‌گرفت و در هیچ کدام از موعظات، سخنرانی‌ها و دعاهای خود طی روزهای آینده به آن اشاره نکرد.
بسیاری اشاره کردند که سکوت پاپ در تناقض با واکنش سیلویو برلوسکونی نخست وزیر ایتالیا قرار گرفت که دو هفته پیش از آن در میلان با حمله فردی که سابقه طولانی از مشکلات روانی داشته قرار گرفت. نخست وزیر ایتالیا به‌کرات به این رویداد اشاره کرد و تلاش کرد همدردی مردم را نسبت به این رویداد جلب کند.
شاید هم این تفکر چندان درست نباشد، اما هنگامی که پاپ به عنوان نخستین سفر پاپی خود به افریقا سفر می‌کرد طی یک نشست خبری در هواپیما به مقصد کامرون از وی درباره موضع وی درباره ایدز سوال شد این درحالی است که رهبر کاتولیکهای جهان با اشاره به اینکه با استفاده از وسائل جلوگیری از بارداری نمی‌توان با ایدز مقابله کرد یک جنجال بزرگ تر ایجاد کرد و مشکلات خود را وخیم‌تر کرد.
کمیسیون اروپا، وزیر خارجه فرانسه، وزیر بهداشت بلژیک و حتی کاردینال بلژیک از جمله شخصیتهای بین‌المللی بودند که به‌سرعت نظریه پاپ را مورد انتقاد قرار دادند.
در روزهای منتهی به سال 2010 یک پرسش مطرح می‌شود که آیا بندیکت به واقع خواستار گفتگو با دنیای مدرن است یا براساس اظهارات هانس کونگ به ایجاد کلیسایی سنت‌گرا و قرون وسطایی علاقمند است؟