خبرگزاری مهر- گروه فرهنگ و ادب: زبور مانوی یکی از آثار ادبی، آیینی و عرفانی روزگار ساسانی است که نخست به زبان سریانی سروده شده و آنگاه به زبانهای دیگر برگردانده شده است. این اثر در سده 4 میلادی نخست به یونانی و سپس به زبان قبطی ترجمه شد. چارلز رابرت سسیل آلبری آن را از متن قبطی به انگلیسی برگرداند و همین ترجمه مبنای برگردان فارسی قرار گرفته است.
زبور مانوی سروده مانی و عارفان مانوی است و اطلاعات مهمی راجع به جشن بِِما، مانی، عیسی مسیح، ستایش ایزدان و ایزدبانوان مانوی مانند پدر بزرگی یا زروان، انسان قدیم هرمزدبغ، نبرد نور و ظلمت، اسطوره آفرینش، دوره آمیختگی نور و ظلمت و پایان جهان را دربر دارد.
بنا به پیشگفتار مترجم نوشته‌های مانوی و بلند پایگان مانوی جزو گنجینه‌های دینی و ادبی جهان به شمار می‌رود.
کتاب "زبور مانوی" شامل پنج بخش یا فرگرد به نامهای "مزامیر بما"، "مزامیری برای عیسی"، "مزامیر هراکلیدس"، "مزامیر توماس" و "مزامیر پراکنده" است.