مدیر امور هنرهای تجسمی سازمان فرهنگی هنری شهرداری در مورد برگزاری اکسپو توسط این سازمان به خبرنگار مهر گفت: یکی از برنامه‌های ما که امسال حمایت از نمایشگاه گروه هفت نگاه بود . برای سال آینده نیز برنامه جدی‌تری در این زمینه خواهیم داشت تا از تمام ظرفیت‌های نگارخانه‌ها استفاده کنیم و یک تعریف بومی برای اکسپو داشته باشیم.
مجتبی آقایی در توضیح اکسپوی بومی عنوان کرد: الگو و مدل حراج‌هایی مانند کریستی با شرایط اقتصادی کشور ما جور درنمی‌آید و فکر می‌کنم آن مدل خیلی زود ما را به بن بست می‌کشاند. ممکن است اگر یک اثری از هنرمندی با قیمت بالا خریداری شود، تصور کنیم مورد حمایت قرار گرفته است اما نتیجه آن به مرور این می‌شود که دیگر کسی جرات نزدیک شدن به آن هنرمند را ندارد تا از او کاری بخرد یا سفارش کار بدهد. این روند به مرور باعث طرد آن هنرمند می‌شود. حتی ممکن است خود هنرمند هم دلش بخواهد قیمت اثر را معتدل کند اما این کار را برای حفظ اعتبار حرفه‌ای انجام ندهد. همین در نهایت یک فضای پرتناقض بوجود می‌آورد.
| ما باید به یک مدل بومی برسیم تا به لحاظ تولید، توزیع و مصرف با شرایط کشور هماهنگ باشد .یعنی هنرمندان را برای تولید منطقی حمایت کنیم تا آثار به خانه‌های مردم برود |
وی نتیجه استفاده از اثر هنری در خانه‌ها را موجب ایجاد یک فضای فرهنگی‌تر در جامعه دانست: در جشنواره هنرهای تجسمی شهر گفتم که هر جامعه برخوردار از هنر کم بزه خواهد بود. در یک خانواده‌ای که حتی دو اثر هنری وجود داشته باشد، خود به خود سطحی از استاندارد فرهنگی در آن خانواده شکل می‌گیرد و هروقت روند استفاده از آثار هنری در خانواده‌ها عمومیت پیدا کند، می‌توانیم به اینکه فرهنگ عمومیت پیدا کرده است، امیدوار باشیم.
آقایی همچنین شرکت نگارخانه‌ها در چنین اکسپوهایی را برای ورود آثار هنری به خانه‌های مردم موثر برشمرد: در مورد توزیع آثار هنری، نگارخانه‌ها باید فعال‌تر شوند. نگارخانه‌ها در قالب اکسپوها می‌توانند بازاریابی کنند. رویکرد اصلی ما این است که از هنر کاربردی که وارد خانه‌های مردم می‌شود، حمایت کنیم تا هنر عمومی شود مثلا نگارخانه‌ها را تنها به صورت کلاسیک و سنتی نبینیم یا مثلا مترونگارخانه‌ها را تقویت کنیم.
وی در ادامه درباره میزان حمایت سازمان فرهنگی هنری شهرداری در برپایی اکسپو اظهار داشت: دولت نقش نظارتی و حمایتی دارد اما شهرداری به عنوان مدیریت شهر چنانچه لازم باشد می‌تواند برای اینکه یک طرح شروع شود، در اجرای آن سهم داشته باشد ولی بعد از اینکه طرح به جریان افتاد آن را به دست جامعه هنری بسپارد تا آسیب‌پذیری کمتری پیش بیاید. منتهی بنظر می‌رسد با این تجربیاتی که صورت گرفته است، برای برگزاری یک اکسپوی بومی باید یک حمایت جدی از سوی نهادهایی مانند شهرداری صورت بگیرد تا این حرکت‌ها به شکل جدی‌تر آغاز شود.