استاد فلسفه دانشگاه شهید بهشتی با تأکید بر روحیه شاد و سرزنده ایرانی گفت: در منابع باستان ایرانی غیر از یک مورد مرگ سیاوش هیچ نشانی از غم و اندوه، پژمردگی و عناصر منفی نمی بینیم، و هر چه می‌بینیم نشاط و امید و سرزندگی و عشق ورزی به طبیعت و شادمانی است.

دکتر منوچهر صانعی دره بیدی در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد جایگاه نوروز در فرهنگ ایرانی گفت: فرهنگ ایرانی فرهنگ جشن و شادی و شادمانی است. ایرانیان در 12 ماه سال در هر ماهی یک روزش را جشن می گرفتند فقط فوت و کشته شدن سیاوش به دست افراسیاب را یک روز عزاداری می کردند و بقیه سال خوش بودند. این جشن نوروز در کنار جشنهای متعدد دیگر سابقه ای بسیار قدیمی است و حکایت از نشاط و شادمانی و روحیه سازنده و سرزنده ایرانی دارد.

وی با یادآوری اینکه سازمان ملل این روز را به عنوان یک روز بین المللی در بین همه کشورها پذیرفته، افزود: تاجیکستان، ترکیه، افغانستان و پاکستان که جزو ایران قدیم بودند نوروز را جشن می گیرند. این است که نوروز یکی از جشنهای اصیل ایرانی است و در کنار جشن مهرگان و جشن سده که متأسفانه آنها فراموش شده و امید است که ایرانیان کم کم آنها را نیز زنده و شاد زندگی کنند .

این استاد فلسفه دانشگاه شهید بهشتی در مورد دلیل ماندگاری نوروز در فرهنگ ما گفت: دلیل باید روحیه پرنشاط ایرانی باشد. کسانی که یک کمی تاریخ ایران را خوانده باشند می دانند که مصیبتهای وحشتناکی از قبیل حمله مغول و حمله اسکندر و دیگر حملاتی که به این کشور شد شاید هر کشور یا ملتی دیگری که بود به کلی متلاشی شده بود.

صانعی دره بیدی افزود: به دلیل همین نشاط و امید به زندگی که در روحیه ما ایرانیان است ضمن اینکه تعداد زیادی از این جشنها به دست فراموشی سپرده شده خوشبختانه نوروز باقی مانده است و دلیل ماندگاری نوروز همین شادی و نشاط و سرزندگی روحیه ایرانی است.