یکی از مهمترین مسؤلیتهایی که امام حسن عسکری (ع) در مورد انجام آن اهتمام جدی داشت، معرفی امام پس از خود به شیعیان و مطرح کردن غیبت آن حضرت بود چرا که در آن زمان عباسیان برای جلوگیری از ولادت امام عصر (عج) که بشارت ظهورش از سالیان پیش توسط انبیاء و امامان داده شده بود، به جستجوی منجی آخرالزمان (برای کشتن وی) میپرداختند و در نتیجه امام حسن عسکری برای در امان ماندن فرزند خود باید ایشان را از دید مأموران حکومتی مخفی میداشت.
اما از طرف دیگر از آنجائیکه پس از امام عسکری ابتدا غیبت صغری و پس از آن غیبت کبری به وقوع میپیوست و عموم شیعیان از رؤیت امام خود محروم میشدند، لذا باید حضرت مهدی به خواص شیعیان معرفی شده و مسئله غیبت آن حضرت تبیین میگشت.
حضرت امام حسن عسکری (ع) در یکی از پر تلاطمترین ادوار تاریخ اسلام یعنی زمان حکومت خلفای عباسی دیده به جهان گشود و رهبری و هدایت جامعه اسلامی را بر عهده گرفت.
امام عسکری در سن ۲۲ سالگی به امامت رسید و از همان ابتدای دوران امامت، به دستور خلیفه وقت در محله «عسکر» در شهر سامرا، به اجبار سکونت یافت و تمام دوران امامت را تحت مراقبت شدید سیستم امنیتی و نظامی عباسیان بود. به طوری که امام حتی نتوانست جهت مشرف شدن به زیارت خانه کعبه از محل اقامتشان خارج شوند.
اهمیت تلاش برای تداوم نظام امامت در بستر صحیح خود و به دور از جریانهای انحرافی و سپردن این مسئولیت به امام بعدی در مقطع زمانی امام حسن عسکری (ع) دو چندان شده بود و طبعا تدابیر خاص امام را میطلبید .
یکی از مهمترین و حیاتی ترین تدبیرها، مخفی نگه داشتن راز تولد حضرت مهدی بود .
پس از آن می بایست امام زمان به شیعیان خاص معرفی می شد چرا که آن امام به دلیل شرایط خاص باید مخفی می زیست .
اساسیترین تدبیر امام عسکری در این زمینه گسترش شبکه وکالت و نمایندگی که عمدتا از زمان امام جواد (ع) شروع شده بود و نیز تقویت و راهاندازی پیک و رابط با شهرهای دیگر بود.
با وجود فشارها و کنترلهای شدید و بیوقفه عباسیان، امام حسن عسکری یک سلسله اقدامات مؤثر در جهت حفظ اسلام داشت از جمله تشکیل حوزه علمیه و کوششهای علمی که به انقلابی فرهنگی در بسیاری از مناطق اسلامی منجر شد، تربیت شاگردان متعدد برای تقویت فکری و معنوی شبکه ارتباطی وکالت، ارسال نامهها و پیامها به شیعیان از طریق پیکهای مورد وثوق، پشتیبانی مالی از شیعیان و محبان و مبارزه با انحرافات فکری و عقیدتی .