به گزارش خبرنگار مهر، مهوش شیخ الاسلامی با اشاره به حضور مستندسازان جوان در خانه سینما گفت: خوشبختانه در کشورما سوژه های بی نظیری برای مستندسازی وجود دارد و با وجود سختی های زیاد هنوز جوانان شهرستانی مستندهایی می سازند که نشان دهنده استعداد آنهاست.
وی ادامه داد: جوانان شهرستانی به خاطر اینکه اشراف کامل بر موضوعات شهرشان دارند می توانند مستندهای خوب با اطلاعات کاملی ارائه کنند. وقتی این مستندها را در خانه سینما می بینم واقعا تعجب می کنم که چطور با وجود امکانات محدود چنین مستندهایی ساخته می شود.به خاطر همین است که می گویم کشور ما از نظر موضوعاتی که مناسب مستندسازی است بی نظیر است.
| ریتم بستگی به موضوعی که مستندساز انتخاب می کند دارد. من نمی توانم در جایی که زندگی خیلی کند پیش می رود دوربینم را تند و با سرعت حرکت بدهم. |
کارگردان مستند "خانه دوم" در خصوص ریتم کند بعضی از مستندها عنوان کرد: ریتم بستگی به موضوعی که مستندساز انتخاب می کند دارد. من نمی توانم در جایی که زندگی خیلی کند پیش می رود دوربینم را تند و با سرعت حرکت بدهم. جریان زندگی در بسیاری از مناطق آرام است و مستند هم آیینه تمام نمای واقعیت هاست. اگر چنین آرامشی بر مستند حکم فرما باشد به کار من لطمه نمی زند چرا که دوربین با این نوع زندگی همراه می شود و عجله نمی کند. اتفاقا من به این زندگی احترام می گذارم.
وی همچنین افزود: اما زمانی است که شما می خواهید مستند اجتماعی و خیابانی بسازید و مجبورید حرکات دوربین را تند و تندتر کنید. به تناسب موضوع شما باید این مساله را در مونتاژ هم رعایت کنید. البته این را هم باید بگویم که زندگی های شخصی همه ما، معمولا زندگی های روتینی است که در آن همیشه اتفاقات ویژه‌ای نمی افتد. مثلا ما در روز گاهی تا چهار ساعت هم در ترافیک می مانیم و هیچ اتفاقی نمی افتد و به همین سبب نمی توانیم خیلی به دیدن مستندهای با ریتم تند امیدوار باشیم.
شیخ الاسلامی با تاکید بر اینکه همیشه گنجاندن حجم زیادی از اطلاعات خوشایند مخاطب نیست تصریح کرد: بعضی از مستندها اطلاعات زیادی به مخاطب می دهند و این همیشه مطلوب او نیست. این مساله خصوصا در مورد مستندهایی که درباره ایران ساخته می شود ملموس تر است. اگر قرار باشد شما مستندی در مورد جغرافیای یک منطقه یا آداب و رسوم و فرهنگ آن به مردم بدهید، حجم زیاد این اطلاعات برای مخاطبی که ایران را نمی شناسد خوشایند است اما در مورد مردم کشور خودمان گاهی می تواند توهین آمیز باشد. همچنین ما معمولا دوست نداریم موضوعات زندگیمان را بیش از اندازه باز کنیم و این مسئله بیشتر در مستندهای اجتماعی دیده می شود. ممکن است خانواده‌ها با مشکلاتی روبه رو باشند اما بازگو کردن آن مشکلات هم برایشان دردآور باشد.
کارگردان مستند "پیرحرا" با اشاره به اهمیت تصویر در مستند گفت: برای یک مستندساز مهم این است که تصویر با صدا همراه باشد. مستندهایی که حجم زیادی از اطلاعات را به مخاطب منتقل می کنند گاهی نیازبه دیدن ندارند چون می توانیم بدون تصویر به محتوای آن پی ببریم. من شخصا این مستندها را نمی‌پسندم و فکر می کنم گاهی تصاویر زیبا و بدون کلام می تواند تاثیر گذارتر از کلام باشد.
| قرار بود سالن‌های کوچک چند سینمای تازه ساز به مستند تعلق بگیرد که این اتفاق نیفتاد. |
وی در پایان با توضیح مشکلات سینمای مستند یادآور شد: بعد از این همه مدت هنوز سینمای مستند به جز چند سالن کوچک در خانه هنرمندان و فرهنگسرای ارسباران و خانه سینما مکانی برای عرضه محصولات خود ندارد. مطرح کردن این مشکلات واقعا مستندسازها را به گریه می اندازد چون آنقدر راجع به این موضوع بحث کردیم و قول گرفتیم و امیدوار شدیم و بعد از مدتی هم امیدمان ناامید شده، که دیگر انرژی برای این گونه چانه زنی‌ها نداریم. قرار بود سالن‌های کوچک چند سینمای تازه ساز به مستند تعلق بگیرد که این اتفاق نیفتاد. هنوز هم این موضوع برای مستندسازان سوال است که چرا سینمای مستند نمی تواند مکانی برای اکران داشته باشد، بلیط بفروشد و اقتصادش در حال گردش باشد و مهمتر از همه این ها مردم را به دیدن مستند عادت بدهد؟