به گزارش خبرنگار مهر در گناباد، آیت الله ابوالقاسم خزعلی ظهر یکشنبه در مراسم بزرگداشت علامه محمد تقی بهلول گنابادی، وی را از اعجوبه‌های روزگار خواند و افزود: اگر در دنیا افرادی شبیه به مرحوم بهلول وجود داشت، نمی‌توانستیم او را اعجوبه بنامیم، اما خصائص و خصائلی در آن مرحوم وجود دارد که او را نادر و اعجوبه ساخته است.
وی، خلقت عالم را جزء عجایب خواند و گفت: خلق انسان با بیش از 12 میلیون رشته عصبی و خلافت وی در زمین از عجایب است اما چون تعداد آن در کره زمین بسیار است، برای ما عادی جلوه می‌کند اما از همین انسانها اگر شخصی دارای ویژگی‌های خاص باشد، او را اعجوبه می‌نامند.
وی یکی از اعجوبه‌های انسانی را با اشاره به آیه 279 سوره بقره، «عزیر» خواند و گفت: خداوند یکی از پیامبران الهی را 100 سال میراند و هنگامی که وی بار دیگر به اذن خدا زنده شد، آب و طعام او دست نخورده و سالم باقی مانده بود و این از عجایب روزگار است.
آیت‌الله خزعلی، انقلاب اسلامی و شکست آمریکا در واقعه طبس را از دیگر عجایب زمانه کنونی خواند و گفت: در جنگ تحمیلی، تحولات و عجایب بسیاری را شاهد بودیم حتی امروزه که به اکتشافات، اختراعات و تکنولوژی‌های بسیار دست پیدا کرده‌ایم، هنوز برخی در تعجب و حیرت فرو مانده‌اند.
وی در معرفی سه اعجوبه در تاریخ اسلام از ابوالعلا معرّی نام برد و گفت: این شاعر بزرگ، اشعاری در نکوهش زمانه دارد، وی هنگامی که به ملاقات سید‌مرتضی رفت، از تظاهر به فضل برخی جاهلان و برعکس، گلایه کرد.
آیت‌الله خزعلی، کربلایی کاظم ساروقی را اعجوبه دوم معرفی کرد و گفت: کربلایی کاظم کسی بود که ذره‌ای در پرداخت زکات کوتاهی نمی‌کرد و رعایت دقیق احکام خداوند و موازین شرعی باعث شد وی حافظ کل قرآن شود، مرحوم کربلایی کاظم ساروقی را در سال 1332 در حوزه علمیه ملاقات کردم و به من گفت که کلمات قرآنی را نورانی می‌بیند وی حتی حروفی که با نیت قرآن و غیر قرآن نوشته می‌شد از یکدیگر تشخیص می‌داد.
عضو خبرگان رهبری، اعجوبه سوم را مرحوم بهلول معرفی کرد و گفت: این مرد عارف و زاهد، شبی را در منزل ما مهمان بود و فردای آن شب ـ در عین کهنسالی ـ پیاده به قصد امامزاده داوود حرکت کرد. این مرد، 105 سال از خدا عمر گرفت و این در حالی بود که غذای وی در اغلب اوقات، تنها نان و ماست بود.
خزعلی با اشاره به دوران مبارزاتی مرحوم بهلول گفت: وی نزدیک به سه دهه در زندان‌های نمناک و پر از ساس (حشره‌ای که انسان را می‌گزد) افغانستان سپری کرد. وی حافظه عجیبی داشت و شعر بسیار رثایی در خصوص حضرت زهرا (س) دارد که انسان را با خواندن آن به گریه وا می‌دارد.
وی در پایان تصریح کرد: امیدوارم باز هم چنین اعجوبه‌هایی را در این کره خاکی ملاقات کنیم و البته یادمان نرود که خودمان نیز به دلیل آدم بودن، اعجوبه هستیم صفای باطن و خلوص نفس، انسان را به مقام و مرتبتی از اعجاز می‌رساند.