به گزارش خبرگزاری مهر، این تحقیق بین المللی که به سرپرستی ستاره شناسان دانشگاه توکیو انجام شد کشف کرد که در فضا دو پدیده ظاهرا متفاوت در حقیقت می توانند همانند دو طرف یک سکه، دو چهره یک پدیده باشند.
این دانشمندان نشان دادند برخلاف آنچه که تاکنون تصور می شد انفجار ستارگان نامتقارن است به طوری که ستاره برای تبدیل شدن به ابرنواختر تنها به یک شکل منفجر نمی شود.
به گفته این محققان، ابرنواخترهای نوع یک، ستارگانی هستند که از انفجار ستارگان موسوم به "کوتوله های سفید" به وجود آمده اند. اکسیژن و کربن عناصر اصلی تشکیل دهنده کوتوله های سفید هستند.
تاکنون ستاره شناسان بر این تصور بودند که با اندازه گیری شدت نوری که در مدت انفجار آزاد می شود می توان سرعت گسترش جهان را تخمین زد. اکنون این بررسیهای جدید تردیدهایی را در اینکه این ستارگان بتوانند به عنوان شاخصهای فواصل فضایی مورد استفاده قرار گیرند ایجاد کرده است.
این ستاره شناسان با بررسی انفجار و پرتاب ذرات به فضا دریافتند که به نظر می رسد برخی از ابرنواخترها برخی از قسمتهای خود را سریعتر از سایر قسمتها در فضا پرتاب می کنند. به این ترتیب صحت اندازه گیریهای نور حاصل از فرایند انفجار زیر سئوال می رود.
براساس گزارش نیچر، به گفته این محققان، مکانیزم فعال کننده این پدیده در تمام ابرنواخترهای نوع یک دیده می شود اما نقطه ای که از آن انفجار آغاز می شود دقیقا در مرکز هندسی ستاره نیست بلکه در یک موقعیت خارج از مرکز واقع شده است. به همین علت انفجار به صورت نامتقارن انجام شده و همین منشای تفاوتهای مشاهده شده در ابرنواخترهای مختلف است.
ستاره شناسان بین المللی برای دستیابی به این نتایج حجم بالایی از اطلاعات طیف نگاری آرشیوی و مربوط به رصدهای اخیر 20 ابرنواختر "نوع یک- آ" را که در مدت 20 سال اخیر بررسی شده بودند مورد مطالعه قرار دادند.