به گزارش خبرنگار مهر، عبدالوهاب نشاط اسپهانی شاعر نامدار دوره قاجار در سال 1175 هجری قمری در اصفهان دیده به جهان گشود. 43 ساله بود که به دربار فتحعلی‌شاه قاجار فراخوانده شد و سمت منشی‌گری دربار را یافت و لقب "معتمدالدوله" به وی اعطاء شد.
آنچه از نشاط به یادگار به جا مانده همان کتاب معروف "گنجینه" اوست که گنجینه‌ای است از سروده‌ها و نوشته‌هایش که در سراسر زندگی به ویژه پس از آمدن به تهران و رفتن به دربار جمع آوری کرده است.
در دیوان نشاط اسپهانی می‌خوانیم: نه هشیارم توان گفتن نه مستم/ که هم پیمانه و پیمان شکستم/ زپا افکنده‌ام خود را در این دشت/ مگر روزی رسد دستی به دستم/ کرا تا سوی من افتد گذر باز/ به صد امید در راهی نشستم
علاقمندان به ادبیات و تاریخ آن می‌توانند با دقت در اشعار نشاط اسپهانی نحوه سرایش شعر در دوران قاجار و مکتب "بازگشت ادبی و ساده نویسی" را مورد مطالعه قرار دهند.
کتاب "دیوان نشاط اسپهانی" با شمارگان 1000 نسخه در 349 صفحه منتشر شده است.