به گزارش خبرنگار مهر، تیم معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و در راس آن جواد شمقدری تلاش دارند در دوره فعالیت جدیدشان هویتی تازه به سینمای ایران بدهند، می‌خواهند مشکلاتی که در داخل و خارج باعث تحلیل بنیه سینمای ایران شده از بین ببرند و راهی برای برون رفت از دایره مشکلات خرد و کلان این سینما پیدا کنند.
تولید مشترک یکی از این راهها است. راهی برای رسیدن به بازارهای جهانی برای معرفی قابلیتهای سینمای ایران در آن سوی مرزها. راهی که از دل جشنواره‌های رنگارنگ فرنگی نمی‌گذرد. جشنواره‌هایی که معاونت سینمایی میانه ای با آنها ندارد.
حضور جواد شمقدری در لبنان برای شروع فیلمبرداری یک پروژه سینمایی و دیدار با مسئولان سینمایی این کشور راهی به بازارهای خاورمیانه است. معاونت سینمایی می خواهد از دل همکاری با کشورهای مسلمان فیلمهایی تولید کند که در این کشورها قابل نمایش باشند و بخشی از مشکل ارتباط سینمای ایران با دنیای خارج از مرزها را حل کنند.
اما مشکل این جا است اگر جشنواره‌های معتبر و درجه یک خارجی در دهه شصت توانستند سینمای جمهوری اسلامی را به عنوان یکی از بزرگترین و مهمترین دستاوردهای انقلاب به جهانیان معرفی کنند، کشورهای اسلامی و بازار سینمایی‌شان کاملا در اشغال آثاری است که ربطی به اهداف فرهنگی جمهوری اسلامی ندارند.
در سینماهای این کشورها فیلمهای هالیوودی، هندی و در مجموع آثاری سرگرم کننده جولان می‌دهند و مردم این سرزمین‌ها کمتر نامی از سینمای هنرمندانه ایران شنیده‌اند.بازارهای فرهنگی کشورهای اسلامی می توانند فضایی برای تعامل میان هنرمندان ایرانی و سینماگران این کشورها به وجود بیاورند، اما باید دید تولیدات سینمای ایران مجالی برای دیده شدن در این کشورها دارند؟ هجوم تولیدات هالیوودی و هندی در این کشورها که با استقبال گسترده مخاطبان مواجه می شود فرصتی برای دیده شدن فیلمهای ایرانی به وجود می‌آورد؟
سینمای ایران و دستاوردهای بین المللی آن، موقعیتی ویژه برای این سینما فراهم کرده، سطح سینمای ایران بسیار بالاتر از سینمای کشورهای عربی است و تعامل با این کشورها بیشتر برای آنها منفعت دارد تا سینماگران ایرانی. تولید مشترک در کشورهای اسلامی یا همسایه برنامه جالبی است که معاونت سینمایی آن را دنبال می‌کند، اتفاقی که تنوع را به سینمای محدود ایران می‌آورد اما برنامه ریزی برای تولید مشترک و همکاری با کشورهای اسلامی نباید به آرزوی فتح بازار خاورمیانه در کوتاه مدت ختم شود.
برنامه ریزی برای فتح بازار سینمای خاورمیانه و کشورهای اسلامی نیاز به قوی کردن بنیه سینمای ایران دارد و این اتفاق جز با حل مشکلات سیاسی و اقتصادی در مرزهای ایران نمی‌افتد. سینمای هند و هالیوود با همه ضعفهایشان صنعتی سود آور هستند که توانسته‌اند از این طریق بر بازارهایی در دو سوی جهان سایه بیندازند، سینمای ایران با همه استعداد و افتخارش هنوز صنعتی سودآور و جهانی نیست. این سینما خارج از مرزهای ایران برای ارتباط با سایر فرهنگ‌ها ضعیف است و تولید مشترک هم این مشکل را حل نمی‌کند.