به گزارش خبرنگار مهر، در تمام کشورهای صاحب تئاتر در دنیا به ویژه کشورهایی که توجه خاصی به هنرهای نمایشی و تئاتر دارند، آموزش تئاتر و آشنایی گروههای سنی مختلف با این هنر زنده جایگاه خاصی دارد. گروههای سنی کودک و نوجوان از جمله مهمترین گروههای سنی هستند که آموزش تئاتر به آن‌ها می‌تواند در رشد فرهنگی و هنری کودکان و نوجوانان تأثیر به سزایی داشته باشد.
نوجوانان به عنوان یکی از مهمترین گروههای سنی در بین افراد جامعه به نوعی آینده‌سازان سیاست، علم، فرهنگ و هنر یک کشور هستند. تئاتر به دلیل ویژگیهای خاص خود می‌تواند در شکل‌گیری شخصیت، اهداف و نوع نگاه نوجوانان به زندگی و آینده همچنین در شکوفایی استعداد‌های این گروه سنی تأثیرگذار باشد. از این رو است که در بسیاری از جوامع پیشرفته آموزش تئاتر از سنین کودکی و به خصوص در مدارس انجام می‌شود.
متأسفانه در ایران و ویژه تئاتر ایران کمتر به گروه سنی نوجوان توجه شده و می‌شود. سالها است که بحث آموزش تئاتر در مدارس مطرح شده ولی هیچگاه اقدامی اساسی و درست در راستای تحقق بخشیدن به این طرح مهم انجام نشده است. گویی مسئولان و مدیران آموزش و پرورش و مسئولان فرهنگی، تئاتر را به عنوان هنری تأثیرگذار در شکل‌گیری شخصیت و تفکر نوجوانان قبول ندارند.
از این رو است که در تئاتر ایران هم تنها به نام تئاتر نوجوان توجه شده و تنها شاهد حضور این نام در جشنواره‌ای چون جشنواره تئاتر کودک و نوجوان هستیم. نام تئاتر نوجوان در کنار نام تئاتر کودک وجود دارد ولی هیچگاه شاهد فعالیتی مستمر و جدی در عرصه تئاتر نوجوان نبوده‌ایم. البته در مواردی انگشت شمار برخی آثار نمایشی در خور توجه در این خصوص تولید شد ولی این تعداد اندک نمی‌تواند حرکتی قابل توجه در این مسیر باشند.
در تالار هنر هم که اختصاص به فعالیت‌های نمایشی کودک و نوجوان دارد فعالیت خاصی در زمینه تئاتر نوجوان صورت نمی‌گیرد. برخی آثار نمایشی نیز که در این حوزه تولید می‌شوند از کیفیت مورد نظر برخوردار نیستند و نه تنها با گروه سنی نوجوان ارتباط برقرار نمی‌کنند بلکه باعث دفع این گروه سنی از تئاتر می‌شوند.
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هم که به عنوان یکی از مهترین پایگاههای تولید تئاتر برای کودک و نوجوان طی سالهای گذشته فعالیت کرده، طی سالهای اخیر نتوانسته آنگونه که باید و شاید در این حوزه فعالیت کند. از این رو تنها شاهد تولید و اجرای نمایشهایی برای گروه سنی خردسال و کودک در سالنهای بوستان و گلستان کانون هستیم. در صورتی که کانون در دهه‌های 50 و 69 فعالیت مستمر و چشمگیری در حوزه تئاتر نوجوان داشت.با وجود تأسیس و فعالیت انجمن تئاتر کودک و نوجوان هم حرکت و گامی قابل توجه در حوزه تئاتر نوجوان برداشته نشده است.
وقتی در کشورهای پیشرفته از تئاتر برای آموزش دروس تحصیلی در مدارس استفاده می‌شود چرا در کشور ما و در تئاتر ایران کمترین توجه به تأثیرگذاری تئاتر در زندگی و شخصیت نوجوانان می‌شود؟ چرا هنرمندان ما کمتر به سراغ تئاتر نوجوان و تولید و فعالیت تخصصی در این زمینه می‌روند؟
البته نباید این مهم را فراموش کرد که حوزه تئاتر نوجوان، حوزه‌ای بسیاری تخصصی است و هنرمندان و افرادی که قصد دارند در این حوزه فعالیت کننده باید به صورت تخصصی با مقوله تئاتر نوجوان و ویژگیهای آن آشنا باشند. با این وجود باید مسئولان و مدیران تئاتر و همچنین هنرمندان تئاتر نگاهی جدی به مقوله تئاتر نوجوان و آسیبهایی که از نبود فعالیت در این حوزه ایجاد می‌شود داشته باشند.
برای اینکه بتوانیم مخاطبان، هنرمندان و آینده‌سازانی تأثیرگذار در کشور داشته باشیم باید به تئاتر نوجوان به عنوان مقوله‌ای جدی و تأثیرگذار نگاه کنیم و تنها از نام تئاتر نوجوان در کنار نامهای دیگر برای پر کردن فهرست عناوین تئاتری استفاده نکنیم.