به گزارش خبرگزاری مهر، ماکیاولی فیلسوف سیاسی فلورانسی بیش از هر چیز نامش با کتاب شهریار گره خورده و آرای سیاسی او در این کتاب گرد آمده است.
به گمان نویسنده بسیاری از کسانی که کتاب شهریار اثر ماکیاولی را می‌خوانند چهره‌ای غیر مسیحی و یا حتی ضد مسیحی از او در ذهن تصویر می‌کنند. آنها می‌گویند ماکیاولی در این کتاب معتقد است که شهریار باید دین را به مثابه ابزاری در اختیار خود داشته باشد. همچنین چهره‌ای که از ماکیاولی در شهریار تصویر شده او را طرفدار اقتداگرایی می‌داند.
ماکیاولی کتاب شهریار یا در حقیقت جزوه شهریار را برای خاندان مدیچی حاکمان فلورانس نوشت و هدف او در وهله اول اتحاد ایتالیا و در مرحله دوم نزدیک شدن به خاندان مدیچی بود.
مائوریزیو در این کتاب سعی دارد تصویری از ماکیاول ارائه دهد که با تصویر عامه متفاوت است. تصویر ارائه شده توسط او تصویری ضد مسیح از ماکیاول نیست.
او می‌گوید برای دریافت آرای ماکیاول باید او را در بستر زمانی و تاریخی و جغرافیایی مورد بحث قرار داد. بر این اساس در فلورانس آن زمان مسیحی خوب و واقعی، شهروندی بود که کارهای خوب انجام دهد. این مسیحی معتقد به حضور خدا در همه امور و کارهای زندگی بود.
خدا از عادلانه رفتار کردن حمایت می‌کرد. ماکیاول نگاهش متوجه نوع حکومتی که بتواند عملیاتی شود بود. حکومت مورد نظر او باید شهروندان را از فساد حفظ کند.
این کتاب با عنوان "خدای ماکیاولی" از سوی انتشارات دانشگاه پرینستون منتشر شده است.