دکتر توماس پاگ فیلسوف سیاسی و اخلاق معاصر و مدیر برنامه عدالت جهانی در مورد چگونگی نقد نظرات و آثار دیگران به خبرنگار مهر گفت: در نقد دیگران تأکید بنده بر فرضها و مبانی فکری طرف مقابل از یک سو و استدلالهای او از طرف دیگر است.
وی تصریح کرد: نتایج و دلالتهایی که آرای فرد نقد شونده ممکن است به دنبال داشته باشد نیز مورد نقد بنده است، نشان دادن اشتباهات موجود در استدلال، کار مناسبی است. چرا که از این طریق نشان داده می‌شود که استدلالهای ارائه شده انسجام منطقی لازم را ندارند.
پاگ تأکید کرد: اما اغلب استدلالهای ارائه شده از منظر داخلی دارای انسجام هستند و اگر کسی با آن مخالف است و نقدی بر آن دارد باید فرضهای موجود در آن را به چالش بکشد.
وی افزود: به عبارت دیگر در اغلب موارد این فرضها و مبانی تفکر و اندیشه هستند که باید نقد شوند و گر نه شیوه استدلال و استنتاج در بیشتر موارد صحیح هستند.
مؤلف "سیاست مطابق معمول" تأکید کرد: بدین منظور شخص باید به طور مستقیم با این فرضها درگیر شود و آنها را مورد بررسی دقیق قرار دهد. شیوه دیگر بررسی این مبانی و فرضیات این است که نتایجی را که این فرضها ممکن است به دنبال داشته باشد، متذکر شویم. استفاده از قیاس تاریخی می‌تواند برای این منظور مثمر ثمر و مفید باشد.
وی تصریح کرد: به عبارت دیگر فرضهای خاص، نتایج خاص و مشخصی دارند که از رهگذر تبیین نتایج، به نادرستی و غیر قابل دفاع بودن فرضها پی خواهیم برد.
پاگ در مورد ضوابط اخلاقی نقد آراء دیگران نیز با اشاره به اینکه در مورد نقد دیگران ضوابط اخلاقی چندی وجود دارند، اولین ضابطه اخلاقی را اصالت خود استدلال دانست و گفت: من در نقد دیگران به استدلالها توجه می‌کنم و نه شخصی که صاحب آن آراء است. گاهی ممکن است شخصیتی برای من جذاب باشد ولی آراء و اندیشه‌هایش در زمینه خاصی برایم قابل قبول نباشند.
ویراستار دائرة المعارف استنفورد تأکید کرد: در نقد فرضهای اشتباه دیگران باید به این نکته توجه داشت که این فرضها تا چه میزان تأثیرگذار هستند. اگر حوزه تأثیرگذاری فرضهایی که آشکارا اشتباه هستند وسیع باشند در این صورت بنده آنها را مورد نقادی قرار می‌دهم.